พลาด

ณีเวีย | เพื่อเธอ

ประตูปีกนกรถหรูถูกเปิดออกเขาลงจากรถและเดินหายไป ฉันได้แต่นั่งร้องไห้ฟูมฟายอยู่ในรถคนเดียว ใครเดินผ่านหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปรถเขากันใหญ่ โถ่... หวังว่าหน้าฉันจะไม่ไปแผ่หลาอยู่บนเฟซบุ๊กใครนะ

ด้านเซ็น เขาไม่อยู่นิ่ง รีบ กดโทรศัพท์หาพ่อของณีเวียทันทีที่พ้นสาย

ตาหญิงสาว

(สวัสดีครับ)

“คุณอาครับ พอดีวันนี้ณีเวียกับคุณนัทมีปากเสียงกัน” ปลายสายเงียบไปสักครู่ก่อนจะเดินหลบออกมาคุยส่วนตัว

(ณีเวียเป็นยังไงบ้าง ผมเป็นห่วงเธอ) ปลายสายเสียงเริ่มสั่นเครือ เขาเป็นห่วงลูกสาวดื้อ ๆ ของเขาเหลือเกิน

“ณีเวียเป็นห่วงคุณอามาก คุณนัทเขาขู่ณีเวียว่าจะปอกลอกคุณอา

คุณอาดูแลตัวเองด้วยนะครับ” เสียงสะอื้นของปลายสายดังเล็ดลอดออกมาจาก

มือถือ เขาดีใจ... ที่ลูกสาวยังรักและเป็นห่วงเขาอยู่

(ผมพอจะรู้ แต่ผมจำเป็นต้องอยู่กับคุณนัท เพราะเธอกำลังท้อง ที่ผมต้องดุณีเวีย ผมแค่ไม่อยากให้เธอเป็นเด็กก้าวร้าว แต่เธอกลับคิดว่าผมไม่รักเธอ)

“ณีเวียรู้ไหมครับ? ว่าเธอกำลังจะมีน้อง”

(ไม่รู้) เซ็นได้แต่ส่ายหน้าสงสารหญิงสาวจับใจ เธอจะรับได้หรือไม่ ถ้าเด็กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องของเธอเกิดมาจากคนที่เธอเกลียดที่สุด

“คุณอาไม่ต้องห่วงณีเวียครับ ผมจะดูแลน้องเอง เรื่องก้าวร้าวผมจะพยายามสอนเอง คุณอาดูแลตัวเองดี ๆ นะครับ อีกอย่างผมมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณอา แล้วผมจะหาเวลาเข้าไปพบครับ”

(ขอบคุณครับคุณเซ็น ผมสบายดี ผมรู้ทุกอย่าง บอกณีเวียไม่ต้องเป็นห่วงผม ตั้งใจเรียนให้จบก็พอ) เสียงปลายสายสั่นเครืออีกครั้งเมื่อต้องพูดถึงลูกสาว

ของเขา

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี”

เขากดวางสาย ก่อนจะรีบกลับไปขึ้นรถ รู้สึกเป็นห่วงคนข้างใน

คุณเซ็นเดินกลับมาขึ้นรถ ตาคมหันมามองฉันแว๊บนึง

“คุณหายไป จนฉันขี้เกียจจะร้องไห้แล้ว”

มือใหญ่เอื้อมมายีหัวฉันเบา ๆ ฉันหันไปมองหน้าเขาอีกครั้ง อยากจะมั่นใจว่าคนที่ขึ้นมานี้ ใช่เขาหรือเปล่า ทำไมตอนนี้เขาดูอบอุ่นกว่าที่เคยเป็น

“เดี๋ยวพาไปกินเหล้า ทีกับน้ำหวานรออยู่”

ฉันเผลอยิ้มดีใจออกมา เขาจะพาไปกินของโปรดแถมยังได้เจอ

เพื่อนสนิทด้วยไม่นานเราสองคนก็มาถึงผับ S

หน้าผับมีการ์ดสี่ห้าคนยืนที่ประตู เขาทักทายคุณเซ็นอย่างสนิทสนม

แถมกระซิบกระซาบกันอีก

“แหม ช่วงนี้ไม่เจอเลยนะครับคุณเซ็น หรือว่าลาออกจากวงการไปแล้ว” วงการอะไรของเขานะ ฉันพยายามเอียงหูฟัง เพราะเพลงในผับดังออกมา

ถึงข้างนอก

“ยัง ดูก่อน” คุณเซ็นตอบกลับเรียบ ๆ และจูงมือฉันเดินเข้ามา

ผับจ๋าณีเวียมาแล้ว (ไหนว่าเศร้าอยู่) ฉันเดินลัดเลาะขึ้นไปชั้นบน VIP ก็เจอ น้ำหวาน พี่ที แตงโม และผู้ชายอีกคนที่ฉันไม่เคยเห็นหน้า

“แก มานั่งนี่” น้ำหวานตบโซฟาให้ฉันไปนั่ง แตงโมไม่ทักฉัน แต่ฉันสังเกตได้... ว่าแตงโมหน้าแดงมาก

ตาฉันไม่ฝาดหรอก แตงโมกำลังหน้าแดงอยู่จริง ๆ

“ณีเวียรู้จักทุกคนแล้ว เหลือเพื่อนพี่ครับชื่อเอสเอ้อ เพื่อนไอ้เซ็นด้วย”

พี่ทีแนะนำฉันให้รู้จักพี่เอส เขาเป็นชายหน้าตาดีในระดับนึงเลยล่ะ ขาวสักลาย

เบา ๆ หล่อแบบแบดบอยไม่เหมือนคุณเซ็น หล่อเหมือนเจ้าชาย...

ฉันรีบตบหน้าตัวเองให้หลุดจากความความคิดบ้า ๆ ที่ผุดขึ้นมาในหัว

“ฮ่า ๆ น้องไม่ต้องตบตัวเองก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เหมือนที่ไอ้เซ็นเล่าจริง ๆ ฮ่า ๆ” ฉันหันขวับไปมองหน้าตาหน้าเมื่อยทันที ไปนินทาอะไรฉันไว้อีก!

“หุบปาก” เรียกเสียงหัวเราะของพี่เอสดังขึ้นอีกระรอก อะไรจะอารมณ์ดีขนาดนี้พ่อคุณ

ฉันหันไปหาแตงโมที่หน้าแดงนั่งนิ่งอยู่ ไม่พูดไม่จาสักคำ

“แกเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ” แตงโมเงยหน้ามองฉัน ก่อนจะส่ายหน้า

เบา ๆ นางเงียบไม่สมกับเป็นแตงโมจอมแก่นที่ฉันเคยรู้จักเลยสักนิด

น้ำหวานเดินไปนั่งข้างพี่ที บอกว่าอยากให้ฉันอยู่ข้าง ๆ คุณเซ็น แผนของนางล่ะ ที่จริงนางอยากนั่งใกล้ผู้ของนาง ข้าง ๆ ฉันอีกข้างเป็นแตงโมฝั่งขวาของแตงโมก็มีพี่เอสนั่งอารมณ์ดีอยู่

‘ตึ๊ง’ ไม่นานเสียงไลน์ฉันก็ดังขึ้น พอก้มมอง ฉันต้องเงยหน้ามองน้ำหวานทันที อยู่ตรงข้ามกันแค่นี้จะไลน์มาทำไม น้ำหวานพยักหน้า เหมือนอยากให้

ฉันอ่านให้ได้

[Namwan: ก่อนที่แกจะมา แตงโมมันลงไปข้างล่าง มีคนชนแก้วเยอะไปหมด มันบอกฉันว่ามันร้อนมากตอนนั้น เหมือนมันโดนยาปลุกเซ็กส์เลย]

ฉันละจอไปมองหน้าน้ำหวานอีกครั้ง น้ำหวานพยักหน้าและพิมพ์ต่อ

[Namwan: มันร้อนเลยเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเจอกับคุณเอสพอดี จากที่ก่อนหน้านี้มันแอบมองคุณเอสอยู่ มันเลยทนไม่ได้พาคุณเอสเข้าไปในห้องน้ำหญิง]

ฉันตกใจมองหน้าน้ำหวานอีกรอบ คุณเซ็นเริ่มสงสัยมองฉันกับน้ำหวานสลับกันเป็นระยะ

[Namwan: มันผลักคุณเอสเข้าไปในห้องน้ำ แล้วล็อคประตู พยายามจะข่มขืนคุณเอส]

“หะ แล้วเสร็จไหมวะ!” ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเอง ที่เผลอหลุดถามน้ำหวานกลางวง หนุ่ม ๆ มองฉันเป็นตาเดียว น้ำหวานกุมขมับตัวเองก่อนจะนวดเบา ๆ Sorry เพื่อน

“เสร็จครับน้องณีเวีย ฮ่า ๆ” พี่ทีตอบติดตลก ยายน้ำหวานหน้าแดงเป็นลูกตำลึง เอามือไปตีแขนพี่ทีเบา ๆ และนางเหลือบตามองฉันก่อนจะก้มลงพิมพ์ต่อ

[Namwan: เสร็จสิ มันบอกว่าเจ็บมาก แต่มันอยากจนอดไม่ได้ แต่มาช็อคกว่าเดิมคือ มันมารู้ทีหลังว่าเป็นเพื่อนพี่ทีกับคุณเซ็นเนี่ยล่ะ!]

ฉันหันไปหาแตงโมเพราะแตงโมอ่านแชทน้ำหวานกับฉันด้วย แตงโมพยักหน้าให้ฉันราวกับตอบว่า ใช่แล้ว ถูกต้องทุกอย่าง!

ฉันได้แต่กุมขมับ สงสารแตงโมจับใจ ฉันพยายามให้แตงโมผ่อนคลาย

ให้นางกินน้ำเยอะ ๆ พักแอลกอฮอล์ไว้ก่อน

“ขอตัวแป๊บนะ ขอคุยด้วยหน่อย” อยู่ ๆ พี่เอสก็ลุกขึ้นยืน ดึงแขนแตงโมออกไปด้วย และแน่นอน การนินทาจึงเริ่มต้นขึ้น

“แก หรือจะอีกรอบวะ?” น้ำหวานป้องปากเหมือนกระซิบฉันคนเดียว

ไม่ต้องหรอกน้ำหวาน สองหนุ่มที่เหลือเขาได้ยินแกหมดแล้ว! คุณเซ็นเริ่มหันมามองหน้าฉัน พี่ทีก็หันมองน้ำหวานเหมือนกัน

“ไม่หรอกมั้งแก แตงโมไม่น่าทำแบบนั้นรอบสอง”

“นี่ ก็พี่เอสไง เปลี่ยนกัน อิอิ” เมื่อน้ำหวานเผลอหลุดชื่อพี่เอสออกมา สองหนุ่มเพื่อนสนิทพี่เอสก็มองหน้ากันทันที

“ตัวเอง มีอะไรจะเล่ามั้ย” พี่ทีเริ่มเปิดประเด็นอยากรู้อยากเห็น น้ำหวานจึงตัดสินใจบอกแค่ว่าสองคนนี้มีซัมติงกัน เล่ามากกว่านี้ มีหวังแตงโมได้อาย

ขึ้นไปอีก

พวกเรานั่งดื่มกันเรื่อย ๆ จนเริ่มดึก สองคนนั้นยังก็ไม่กลับเข้ามา เหล้าในมือยิ่งเข้ม ฉันที่เครียดอยู่ยิ่งกินเข้มขึ้นไปอีก ต่างจากคนข้าง ๆ และพี่ทีที่จิบ ๆ

พอหอมปากหอมคอ กุลสตรี ณีเวียกับน้ำหวาน เริ่มเมาหัวราน้ำไปแล้ว

“นี่ ๆ สองคนนั้นไม่มาสักที เรามาเล่นกลิ้งขวดตอบคำถามกานน” น้ำหวานเริ่มเอาขวดเปล่ามาตั้งบนโต๊ะ

“ไปหยุดที่ใคร คนนั้นต้องตอบความจริงห้ามโกหก ไม่งั้นจะไม่สมหวังตลอดชีวิต… ครบคนเมื่อไหร่หยุด โอเค๊ มาหนูเริ่มก่อน” คำสาปของน้ำหวานจะขลังไหมนะ เมาแอ๋ขนาดนี้

หนึ่งเริ่ม~ หยุดที่พี่ที

“ตัวเอง ทำไมถึงรักเค้าคะ” น้ำหวานส่งสายตาหยดย้อยส่งให้พี่ที พี่ทีได้แต่ยิ้มเขิน ๆ ก่อนจะตอบว่า

“ตัวเองน่ารัก และเร่าร้อน” น้ำหวานดี๊ด๊าเขินใหญ่ กอดคอพี่ทีมาหอมซ้ายหอมขวา นี่ถ้าฉันไม่อยู่ คงกินกันไปแล้ว

“แหวะ ๆ จะอ้วก เลี่ยน!” ฉันบ่นพึงพำ เบื่อคนมีความรัก

“เอ้า แกท้องแล้วเหรอวะ” น้ำหวานชี้มาที่ท้องของฉัน ฉันหันไปมองหน้าคุณเซ็นหน้าแดงไปหมด เขายิ้มเบา ๆ แถมยังบ้าจี้ตาม เอามือมาลูบท้องฉันอีก

“ตลก ฉันเลี่ยนแกนั่นล่ะ เล่นต่อได้แล้ว เมาหัวทิ่มแล้ว” และเกมส์ก็เริ่มขึ้นอีกรอบ โดยที่พี่ที เป็นคนหมุน

สองเริ่ม~ หยุดที่ฉัน

“น้องณีเวีย ไอ้เซ็นแซ่บมั้ยครับ” อ๊าย... ถึงฉันจะเมาแต่ฉันก็มีสติพอที่จะอายอยู่หรอกนะ ฉันกับคุณเซ็นหันมองหน้ากันทันที เขายิ้มให้ฉัน เหมือนกำลังรอคำตอบเหมือนกัน

“เอ่อพี่ที เปลี่ยนคำถามไม่ได้เหรอคะ” ฉันเขินจริง ๆ ชายข้าง ๆ ก็จ้องรอคำตอบเหลือเกิน

“ไม่ได้ ๆ ตอบมาเลยแก” น้ำหวานแย้งก่อนจะยื่นแก้วเหล้าให้ฉัน ฉันยกมาดื่มพรวดเดียว เรียกขวัญกำลังใจก่อนจะตัดสินใจตอบคำถามพี่ที

“แซ่บมาก...” เสียงฮือดังขึ้นมาทันที เสียงนั้นก็คือเสียงน้ำหวาน กับพี่ที

นี่ละ ไม่มีใครแล้วแซวไม่หยุด คุณเซ็นเอาแต่ยิ้ม ฉันสังเกตเห็นว่าหน้าเขาก็แดงเหมือนกัน

ต่อไปเป็นตาฉันหมุน ขอให้ได้น้ำหวาน ฉันจะแกล้งมัน หึหึ

สาม~ เริ่ม หยุดที่น้ำหวานจริงด้วย

“แกเคยเสร็จมากสุดกี่รอบ” ไงล่ะ ขอคืนบ้างน้ำหวานเขินไม่ต่างจากฉัน แหม ก็แฟนแกเริ่มก่อนน้าาเพื่อน

“เออ ๆ สอง” นางตอบพร้อมเอาผ้าพันคอปิดหน้า ตลกชะมัด

“อ่อน ๆ ฮ่า ๆ” ฉันหัวเราะร่า แซวน้ำหวานไม่หยุด คราวนี้ตาน้ำหวาน

หมุนอีกรอบ

สี่~ เริ่ม อะไรวะ หยุดที่ฉัน ฉันดีดตัวลุกโวยวาย คิดว่ากำลังถูกน้ำหวานแกล้งแน่ ๆ

“เลิกโวยวายได้แล้ว นั่ง ๆ” คุณเซ็นฉุดมือฉันนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะโอบไหล่ฉันไว้ มาไม้ไหนอีกเนี่ยอย่าแกล้งฉันอีกคนล่ะ ระแวงไปหมด

“แกล่ะ มากสุดกี่รอบ” กูว่าแล้ว ฉันเจอคำถามที่ตัวเองตั้งเองและวกกลับมาโดนเอง คุณเซ็นหันมาจ้องหน้าฉันและยิ้มที่มุมปาก

“อะไรวะ ห้ามถามคำถามซ้ำดิ” น้ำหวานส่ายหัวดุกดิกไม่ยอม

“ตอบมา!”

“เออ สาม” น้ำหวานตาโตดีดตัวขึ้นตบมือรัวให้คุณเซ็น พี่ทีก็เช่นกัน

“โคตรโหดเลยมึง ฮ่า ๆ” คุณเซ็นหันมาจ้องหน้าฉัน ที่ก้มเล่นนิ้วตัวเอง

อยู่อย่างงั้น

“จริงเหรอ...” เสียงหล่อ ๆ ของเขากระซิบข้างหูฉัน จนฉันหน้าร้อน

ผ่าวไปหมด กูอยากจะกัดลิ้นตัวเองตายมันตรงนี้เลยจริง ๆ ไม่น่าไปแกล้ง

น้ำหวานเลย ฮือ…

“อือ” แล้วเขาหันไปยิ้มอย่างภูมิใจ เหลือคนเดียวตอนนี้คือคุณเซ็นที่ยังไม่ตอบคำถาม ต้องสุ่มใครสักคนหมุนครั้งสุดท้ายเพื่อจะได้จบเกมส์ และแล้วก็ได้พี่ที ถามคำถามคุณเซ็น

“มึงจะเอาคำถามบ้านแตก หรือคำถามกลมเกลียว”

พี่ทีเลิกคิ้วกวน ๆ ใส่คุณเซ็น

“บ้านมึงอาจจะแตกก่อนบ้านกู” พี่ทีหัวเราะร่าทันที สองขั้วสองอารมณ์ขนาดนี้ มาเป็นเพื่อนกันได้ยังไงไม่รู้ ฉันละแปลกใจจริง ๆ

“นานสุดกี่นาที” อื้ม! คำถามมันไม่พ้นเรื่อง 18+ จริง ๆ คุณเซ็นหันมองฉันแว๊บนึง มองทำไม ตอบไปดิ หึหึ นานสุดกับใครกัน ฉันไม่อยากรู้ ไม่อยากรู้เลย

“สามสิบนาทีมั้ง” เขาตอบนิ่ง ๆ ไม่เขินอายอะไรทั้งนั้น

“โอ้โห เทพเซ็น ฮ่า ๆ” พี่ทีกับน้ำหวานตบมือให้คุณเซ็นอีกรอบ มีแต่ฉันที่นั่งนิ่งคิดวนเวียนอยู่ในหัว

สามสิบนาทีนั้นกับใคร กับใคร กับใคร ลองนึก ๆ คำนวณ กับฉันถึงสามสิบนาทีมั้ย หรือไม่ถึง เอ๊ะ... หรือจะกับคนอื่น! แต่กับใครก็ช่างมัน ไม่เกี่ยว

กับฉัน... แล้วกับใครวะ โอ้ย เลิกอยากรู้เรื่องของเขาได้มั้ย!

ฉันหงุดหงิดเรื่องในสมองตัวเอง ก่อนคว้าเหล้ารินกระดกเพียว ๆ

แก้วใหญ่

“เห้ย แกเบา ๆ เป็นอะไรอยู่ ๆ ยกพรวด เดี๋ยวล้มตึงเหรอด”

น้ำหวานพยายามดันตัวเองปรามฉัน ฉันไม่สนใจ รินมันอีกรอบไม่อยากคิดเรื่องนี้ ไม่อยากรู้โว้ย!

“พอ ๆ เดี๋ยวก็เมาหรอก” คุณเซ็นคว้าแก้วจากมือฉันไปวางบนโต๊ะ

“เห้ยเซ็น กูทำให้บ้านมึงแตกเปล่าวะ” พี่ทีหัวเราะคิกคัก มีแต่ฉันวุ่นวายใจอย่างบอกไม่ถูก ฉันวุ่นวายใจทำไม หยุด ๆ ๆ หยุดคิด

“เดี๋ยวหัวมึงจะแตก” คุณเซ็น หันไปด่าพี่ที ที่ยังหัวเราะชอบใจ พอเขาเผลอ ฉันรีบหยิบแก้วเหล้าที่รินไว้ยกมาดื่มพรวดเดียว เมา ๆ มันจะได้ลืม!

ไม่นานน้ำหวานก็บอกว่าแตงโมไลน์มา ขอกลับก่อน นางไม่ไหวจริง ๆ ต่อไปคงจะเข็ดเรื่องชนแก้วไปทั่วอีกนาน พอฉันเมาน้ำหวานเมา เราก็แยกย้ายกันกลับ ฉันอยากจะเมาล้มพับ แต่ครั้งนี้ได้แค่เมาแอ๋ รู้ตัวว่าทำอะไร แต่ชอบห้ามตัวเองไม่ได้

“คุณ... มีเรื่องจะถาม” ฉันตัดสินใจทำลายความเงียบในรถ ตาคมหันมามองฉันแว๊บนึง ก่อนจะหันไปขับรถต่อ

“ค่อยคุยที่ห้อง จะถึงแล้ว” เขาพยายามตั้งสติขับรถ เพราะดื่มมาด้วยนิดหน่อย ไม่นานก็มาถึงตึกของเขา ข้างล่างมียามและพนักงาน ฟร้อนโรงแรมอยู่กันหลายคน ถึงห้างปิดแล้ว แต่โรงแรมยังมีแขกเข้าพักตลอดทั้งวัน พอจอดรถพี่นพก็วิ่งมารับรถไปจอดที่อื่นทันที ทุกคนยกมือไหว้คุณเซ็นรวมถึงฉันด้วย แม้ฉันจะเมาหมดสภาพแต่ก็ไม่ลืมยิ้มสวย ยกมือไหว้ตอบทุกคน

ลิฟต์มาหยุดที่ชั้นบนสุด เพนท์เฮาส์ทั้งชั้นของเขา...

“มีอะไรจะถามเหรอ?” ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปอาบน้ำก็ถูกเสียงนิ่งเค้นคำถามคาใจในรถต่อ

ฉันพยายามเดินเซไปหาเขา โลกมันหมุนติ้วจนเวียนหัวไปหมด

“สามสิบนาทีของคุณ กับใครคะ” ฉันตัดสินใจถาม พลางใช้นิ้วชี้ จี้ไปที่

หน้าอกเขา

“อยากรู้ไปทำไม” เขายังไม่ตอบแต่ถามคำถามฉันกลับ

“ก็ฉันอยากรู้ อยากรู้ ๆ เข้าใจมั้ย”

“อย่าสนใจ ไปอาบน้ำเถอะ” เขาไล่ฉันไปอาบน้ำ เพื่อเลี่ยงที่จะตอบคำถามฉัน หากไม่มีอะไรจะเลี่ยงตอบคำถามทำไม

“คุณคือคนแรกของฉัน ฉันไม่อยากให้คุณมีอะไรกับใครอีก มีฉันคนเดียวได้มั้ย ได้มั้ยคะ” อยู่ ๆ ฉันก็วิ่งไปซบที่อกกำยำของเขา ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำฉันกล้าทำทุกอย่าง แล้วคำที่ฉันไม่ควรพูดมันออกมา อยู่ ๆ ก็หลุดให้เขาได้ยินจนได้ ฉันคิดแบบนี้เหรอ ฉันไม่อยากให้เขามีคนอื่นนอกจากฉันเหรอเนี่ย ทำไมถึงไปพูดแบบนั้นกับเขาได้ ทำไม

“ไม่อยากมีแล้ว พอแล้ว” มือใหญ่ประคองสองแก้มฉันขึ้น ก่อนจะประกบจูบลงมาเบา ๆ ฉันชอบกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อน ๆ นี้จัง... มันหวาน หวานจนฉันอารมณ์พุ่งพล่านไปหมด ฉันอยากจะกินเขา อยากกินเขาหมดทั้งตัวเลย...