มกราคม พ.ศ. 2567
เปลือกตาของดวงตาสีน้ำตาลอ่อนลืมขึ้นอย่างช้า ๆ พลันหันไปมองรอบตัวจึงพบว่าตัวของเขากำลังยืนอยู่บนสะพานข้ามแม่น้ำตอนกลางวันที่มีแดดจ้า
เจ้าตัวงุนงงหันซ้ายหันขวาเพื่อดูสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง นึกไปว่าอาจจะเมาจนเผลอหลับบนสะพานตั้งแต่เมื่อคืน
ทว่า ความทรงจำสุดท้ายฉายชัดในหัวว่าเขาถูกรถชนและกำลังจมดิ่งลงไปใต้น้ำ
จะเมาได้ไง แค่กินหมูกระทะเอง เขมกรคิดในใจ ดมกลิ่นเสื้อผ้าของตัวเองแล้วได้แต่กลิ่นควัน ช่างมัน รีบกลับไปทำงานดีกว่า ต้องนั่งรถอีกตั้งหลายต่อ
ขณะกำลังจะซื้อตั๋วรถทัวร์ เขากลับพบว่าสายการเดินรถเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น รถทัวร์ทั้งสองสายยุบรวมกันเพราะขาดทุนจากพิษเศรษฐกิจ
สมองของเขากำลังประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อวานก่อนที่จะนั่งรถมา ไม่เห็นมีข่าวคราวอะไรแบบนี้เลย แล้วสายตาตรวจดูตั๋วที่ได้รับมาอย่างละเอียด
ตั๋วโดยสารวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2567
เขมกรมองแล้วมองอี
