หลังจากเก็บของในห้องพักเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขมกรรีบไปที่สถานีขนส่งแล้วซื้อตั๋วไปต่างจังหวัดที่เขาไม่เคยไปมาก่อน คิดว่าไปถึงแล้วค่อยหางานใหม่ทำ
ขณะกำลังนั่งคิดเรื่องต่าง ๆ อยู่ตรงม้านั่ง ใครบางคนนั่งลงข้างเขาอย่างไม่รีบร้อนพลางกระซิบข้างหูว่า “พี่จะไปไหน”
เขมกรตกใจรีบหันกลับไปมอง “นายมาที่นี่ได้ไง”
เขาไม่นึกว่าจะเห็นหมอกที่สถานีขนส่ง ในเมื่อตอนเช้าเขาเห็นกับตาว่าหมอกไปเรียนแล้ว ไม่มีทางที่จะรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ ยกเว้นก็แต่ว่า “นายแอบตามฉันมาเหรอ”
“เปล่า” เขาส่ายหน้าปฏิเสธ “ตกลงพี่จะไปไหน” เขาเหลือบตามองในตั๋วเพื่อดูจุดหมายปลายทางแล้วลุกขึ้นยืน “ผมไปด้วย”
เขมกรรีบดึงแขนของเขาเอาไว้เพื่อถ่วงเวลาเพราะเห็นว่ารถทัวร์คันนี้เหลืออีกไม่กี่ที่นั่งแล้ว เขาหรี่ตานับจำนวนคนที่ต่อแถวซื้อตั๋วอยู่แล้วโล่งใจจึงปล่อยแขนของหมอกออกเพราะถึงไปซื้อตอนนี้อย่างไรก็ไม่ทัน
เขาหันมาบอกหมอกอีกครั้งว่า “ฉันหวังว่าน
