EP 06 ไม่ได้พิศวาท
667 Words
KAREN TALK
เช้าวันต่อมาหลังจากวันที่เจอหมอที่คลับ
ฉันตื่นมาแต่เช้าตามปกติที่ต้องทำ ทุกเช้าฉันจะตื่นมาเพื่อออกกำลังกายครึ่งชั่วโมง แล้วค่อยไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานที่บริษัท ฉันทำจนมันเป็นกิจวัตรไปแล้วด้วย
"พี่นี่ฟิตหุ่นตลอดเลยนะพี่เรน!" นั้นเป็นเสียงของน้องสาวฉัน ฉันแปลกใจที่วันนี้เธอตื่นเช้า ปกติคารินจะต้องพักผ่อนให้เต็มที่
"ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจัง?" ฉันหยุดวิ่งแล้วหันไปถามน้องของตัวเอง
"รินอยากมาดูพี่ออกกำลังกาย วันนี้ไหนพี่เทรนให้รินบ้างได้มั้ย?!" เธอเอ่ยร้องขอด้วยรอยยิ้ม ฉันเดินเข้าไปหาน้องก่อนจะลูบหัวเธอเบาๆ
"แต่ร่างกายของรินยังไม่แข็งแรง พี่กลัวว่า.."
"เบาๆก็ยังดี นะคะพี่เรน" เธอทำหน้าอ้อนที่ใช้กับฉันเป็นประจำเมื่ออยากจะได้อะไร และฉันก็ไม่เคยขัดเธอได้สักครั้ง
"ก็ได้ๆ แต่เอาเท่าที่ไหวนะ พี่ไม่อยากให้รินเป็นอะไรไป" ฉันพูดกับน้องสาวด้วยความรักความเอ็นดู ตั้งแต่เด็กเราสองคนถูกปลูกฝังให้รักกันมากๆเสมอ ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ ฉันมักจะเสียสละให้รินก่อน เพราะฉันมีน้องเพียงคนเดียว
"เย้!! งั้นพรุ่งนี้รินลงมารอพี่แต่เช้านะคะ" ฉันพยักหน้าตอบเธออย่างเอ็นดู อย่างที่ฉันเคยบอก รินเป็นคนอ่อนหวานเรียบร้อย ใครอยู่ด้วยก็จะรู้สึกสดใสตามเธอ ตอนนี้อาการป่วยของรินดีขึ้นจากแต่ก่อนมาก เธอแทบจะหายเป็นปกติไปแล้ว เพราะมีหมอเก่งๆอย่างหมอภูมิคอยดูแล
หลังจากออกกำลังกายเสร็จฉันก็ขึ้นห้องมาอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน หลังจากที่แต่งตัวทำอะไรเสร็จฉันก็เดินลงมาที่ด้านล่าง แม่บ้านเตรียมอาหารเช้าไว้สำหรับฉันเป็นที่เรียบร้อย
"ขอบคุณนะคะ!"ฉันหันไปเอ่ยขอบคุณเหมือนทุกวันที่ทำ เขาต้องตื่นมาแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารให้เด็กอย่างฉัน มันคงดูไม่น่ารักเท่าไหร่ถ้าฉันไม่รู้จักขอบคุณ แม้ภายนอกที่ฉันแสดงออกจะเป็นคนแรงแค่ไหน แต่ภายในของฉันไม่ใช่แบบที่แสดงออกไปสักนิด
ภาพพวกนั้นที่ฉันสร้างขึ้นเพียงเพราะอยากปกปิดความอ่อนแอของตัวเองไว้ ฉันไม่แสดงส่วนนั้นให้ใครรับรู้หรือเห็นมันได้ เพราะฉันมีหน้าที่หลายอย่างที่ต้องทำ สิ่งนึงคือการดูแลน้องสาวอย่างคาริน!
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ฉันก็เดินไปที่รถ Lykan Hypersport รถคันโปรดที่ฉับเก็บเงินซื้อมันด้วยน้ำพักน้ำแรงรถคันนี้แพงที่สุดในบ้าน มันคือของขวัญที่ฉันซื้อให้ตัวเองด้วยจำนวนเงินถึง 9 หลัก
ฉันขับรถตรงมายังบริษัทในเวลาต่อมา ฉันเข้างานเหมือนลูกน้องทั่วไป เพราะคิดว่าการเป็นเจ้านายใครสักคนฉันควรเป็นตัวอย่างที่ดีลูกน้องถึงจะเอาเป็นแบบอย่าง
ครืด ครืด ในระหว่างที่กำลังขึ้นลิฟท์โทรศัพท์ของฉันมันก็ดังขึ้น ฉันรีบกดรับในทันที่ทีรู้ว่าคนที่โทรมาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหมอ
"ว่าไงคะ?!" ฉันถามด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเมื่อเห็นว่าเขานั้นโทรหาฉันแต่เช้าตรู่
"ฉันเมามาก ว่างมั้ยมาดูแลหน่อย!" หมอมักเป็นแบบนี้ประจำถ้าวันไหนเขาไม่ต้องไปทำวาน เขาจะดื่มจนเมาและให้ฉันไปดูแล อย่าคิดว่าเขาพิศวาทฉันหล่ะ ผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในใจของเขามีเพียงคารินน้องสาวของฉันเท่านั้น แม้มันจะเจ็บปวดแค่ไหน แต่ฉันท่องมันขึ้นใจว่าฉันเลือกเอง
- Writer
