EP 09 พยายามแล้ว
995 Words
คาเรนกลับมาถึงบริษัทด้วยความเหนื่อยล้า เธอเจ็บระบมที่ส่วนล่างไม่พอฉันต้องเจ็บใจที่ไปรักเขาอีก ไม่ใช่เธอไม่พยายามที่จะถอยออกมา เธอเคยลองทำแล้ว แต่เมื่อเขาโทรหาทีไรความตั้งใจของเธอมันก็หมดลง
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้หญิงสาวที่นั่งหลับตาอยู่สะดุ้งขึ้น
"เชิญค่ะ!" เธอเอ่ยอนุญาตให้คนภายนอกเข้ามา โดยที่ตัวเธอเองก็จัดท่านั่งให้เรียบร้อย
พลั่ก!! เสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมชายหนุ่มคนนึงที่เขาเป็นลูกค้าของบริษัทเธอ
"วันนี้ว่างมั้ยเรน?!" พีทชายหนุ่มที่แอบชอบคาเรนมานาน เขาเป็นผู้ชายแสนดีที่มีโปรไฟล์ดีเช่นเดียวกันกับหมอ พีทให้เกียรติคาเรนมาโดยตลอด ไม่เคยล่วงเกินเธอเลย
"ว่างค่ะ พี่พีทอยากไปไหนคะ?!" คาเรนถามกลับด้วยความเป็นกันเองเพราะทั้งสองสนิทกันมาก พีทเป็นลูกค้าที่บริษัทของเธอมามากกว่า 4 ปี
"จะชวนไปกินข้าว ไม่ทราบว่าคุณผู้บริหารสดวกมั้ยครับ?" พีทเอ่ยถามด้วยความทะเล้น เขามักเป็นคนที่ทำให้เธอยิ้มได้อยู่เสมอ คาเรนรู้ดีว่าเขาคิดกับเธอแบบไหน เธอเคยลองที่จะเปิดใจรักเขาแล้ว แต่มันทำไม่ได้จริงๆ
"ได้สิคะ พี่พีทอยากทานอะไร เดี๋ยวเรนหาร้านให้" หญิงสาวเปิดโน้ตบุ้คของตัวเองขึ้นเพื่อที่จะเตรียมหาร้านตามที่พีทอยากทาน
"ตามใจเรนเลย พี่ทานได้หมด" นั้นคืออีกเสน่ห์นึงของพีท เขาตามใจคาเรนทุกอย่าง และเป็นแบบนี้ทุกครั้ง
"ได้ไง พี่ตามใจเรนตลอดเลย ไม่รู้แหละถ้าวันนี้พี่ไม่เลือก เรนไม่ไปด้วยนะ" เธอแสร้งทำหน้าเง้างอน เพราะอยากตามใจพีทบ้าง
"งั้นอาหารข้างทางเรนกินได้มั้ย?!" พีทถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว
"แหม่! สบายมากค่ะ พาพี่ไปจกส้มตำมาแล้ว มากกว่านี้ทำไมจะไม่ได้" พีทยิ้มออกมาในทันทีที่คาเรนตอบแบบนั้น นี่คืออีกเสน่ห์ของคาเรนที่พีคไม่เคยเจอในผู้หญิงคนไหน เธอใช้ชีวิตเรียบง่ายทั้งที่เงินในบัญชีมีไม่รู้เท่าไหร่
"งั้นพี่ขอนั่งเล่นรอที่นี่ได้มั้ย?" พีทเอ่ยเชิงขออนุญาต เขาไม่ค่อยมาตามเฝ้าเธอเท่าไหร่เพราะกลัวเธออึดอัด แต่อย่างน้อยอาทิตย์นึงพีทจะมาชวนเธอไปกินข้าวด้วยวันนึง วันไหนที่ไม่ได้มาเขาก็จะทักไลน์หาเธอเป็นประจำ
"พี่จะไม่เบื่อหรอคะนั่งรอเรนทำงาน?" เธอถามอย่างเกรงใจ
"ไม่เบื่อครับ หนูทำงานเถอะ เดี๋ยวพี่นั่งรออยู่ที่โซฟา" คาเรนพยักหน้าตอบก่อนจะก้มหน้าทำงานของเธอ เพื่อที่จะรีบเคลียให้เสร็จเพราะไม่อยากให้พีทรอนาน
พีทแอบรอบมองเธอบ่อยๆ คาเรนเวลาที่ตั้งใจทำอะไรมันดูทำให้เธอเป็นผู้ใหญ่ พีทรู้จักครอบครัวของคาเรนดี นอกจากที่เขาจะเป็นลูกค้าบริษัทเธอแล้ว พ่อของพีทยังเป็นเพื่อนของพ่อคาเรนอีกต่างหาก
หลังจากนั่งรอไปได้ประมาณชั่วโมง คาเรนก็ปิดโน้ตบุ๊คลง
"ทำเสร็จแล้วหรอ?"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ เรนทำไว้บ้างแล้วมันเลยเสร็จไวหน่อย"เธอขยันและไม่เคยดองงานตัวเองทิ้งไว้ มันทำให้พอมีอะไรที่เธอต้องไปไหนงานเธอเลยไม่มีปัญหา
"งั้นไปดูหนังด้วยกันก่อนมั้ยค่อยไปกินข้าว?" พีทเมื่อเห็นโอกาสเขาก็อยากที่จะอยู่กับเธอนานๆ และใช้เวลากับเธอ
"ได้สิ งั้นไปกันค่ะ" จากนั้นทั้งสองก็พากันออกจากบริษัทด้วยรถของพีท เขาเป็นคนเสนอเพราะไม่อยากที่จะต้องขับรถตามกันไปมา
มาถึงห้าง พีทพาคาเรนเดินตรงขึ้นไปยังชั้นดูหนังในทันที แต่จู่ๆโทรศัพท์ของคารนก็ดังขึ้น
"พี่เลือกหนังไปก่อนนะคะ เรนขอรับสายนี้แปป" คาเรนรีบเดินออกมาแล้วกดรับสายของหมอหนุ่มทันที เธอแปลกใจนิดหน่อย ทั้งที่เพิ่งออกมาจากคอนโดของเขาเมื่อเช้า ทำไมเขาถึงโทรหาเธออีกหล่ะ
"ค่ะหมอ?"
"เดินกับผู้ชายหน้าระรื่นดีหนิ!!" เธอตกใจนิดหน่อยที่เขารู้ เธอรีบหันมองไปรอบๆในทันที
"หมอมีอะไรรึป่าวคะ?" เธอข่มเสียงของตัวเองให้ราบเรียบ พรางคิดว่าบางทีเธออาจจะยอมเขาเกินไป
"เธอถามผัวเธอคำนี้หรือไง?" หมอเริ่มหงุดหงิดเมื่อฟังเสียงของเธอ ดูเหมือนว่าวันนี้คาเรนจะปีกกล้าขาแข็งขึ้นมาบ้างแล้ว
"หมอต้องการอะไร เรนเป็นเด็กดีเชื่อฟังหมอมาตลอด ไม่เคยไปก้าวก่ายหมอสักครั้ง"
"ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าถ้าเธอยุ่งกับผู้ชายคนอื่นฉันจะไม่เอาเธอไว้!!"เขาเอ่ยขู่เพราะรู้ดีว่าคาเรนรักเขา เธอจะไม่มีวันยอมเสียเขาไปแน่นอน
"หมอคะ เรนแค่ออกมาทานข้าวกับลูกค้า เดี๋ยวเรนจะรีบกลับ!!" เขาพอใจเมื่อได้ยินประโยคถัดมา น้ำเสียงร้อนรนของเธอทำให้เขารู้ว่าเขายังสามารถควบคุมเธอได้อยู่
"ฉันให้เธอแค่วันนี้วันเดียว อย่าให้เห็นออกไปกับผู้ชายคนไหนอีก!!" พูดจบเขาก็กดวางสายไปในทันที คาเรนเอามือกุมที่หัวของตัวเองเพราะปวดหัวมากในตอนนี้ เธอพยายามแล้ว แต่พอจะเสียเขาไป เธอกลับทนมันไม่ไหว เธอยังอยากอยู่จุดนี้กับเขา แม้ตรงเจ็บมากกว่านี้เธอก็ยอม
- Writer
