“อาจารย์คะ รอด้วย”
เธอร้องเรียกเขาเสียงดัง นึกโกรธที่เขาชวนเธอมาด้วยแท้ ๆ แต่กลับเดินเข้าลิฟต์ไปไม่ยอมรอกันเลย พอวิ่งเข้ามาในลิฟต์ได้แล้ว เธอออกอาการหอบเหนื่อยเล็กน้อย มองที่เขาค่อยพบว่าตนเองน่าจะโดนแกล้งเข้าให้แล้ว เพราะเห็นว่าเขายื่นมือไปกดปุ่มค้างรอเธออยู่
“จำไว้นะ เวลาทุกนาทีของผมมีค่า และผมก็จะไม่ยอมเสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแน่นอน ต่อไปเวลาจะทำอะไรตัดสินใจให้ดีก่อน อนาคตจะต้องมีเรื่องที่เร่งเร้าเราบีบคั้นให้ต้องเลือก อย่างเช่นเรื่องนี้ ในเมื่อคุณตามผมมาเอง เกิดอะไรขึ้นก็จะมาโทษผมฝ่ายเดียวไม่ได้ และ...” เขาหยุดตรงนี้จังหวะหนึ่ง เอ่ยอีกคำขึ้นเสริม “หรือว่าถ้าผมคิดจะเอาเรื่องเซ็กซ์มาแลกเกรดหรือคะแนนอะไรก็ตามแต่กับนักศึกษา ก็ให้เลิกคิดได้เลย เรื่องแบบนั้นไม่เคยอยู่ในหัวผม”
ศศิร์ธาร่ายยาวจนเธอไม่กล้ามองหน้าเขา เธอเลื่อนสายตาลงมองเงาสะท้อนตรงประตูลิฟต์คอตกฟังเขาเงียบ ๆ
ศศิร์ธา
