“ตายแล้ว! ตาย ๆ ๆ หลานฉัน”
อาภาร้องเสียงหลงออกมาแทบทันทีที่เดินมาดูหลานแล้วได้ยินแม่ตัวดีพูดตามคำด่าของตนในวันนั้น พูดกับใครไม่พูด ดันมาพูดกับคุณคนหล่อที่ตนหมายปองเอาไว้ที่เจอกันรอบล่าสุด แม้ว่าเขาจะเป็นคนมาซื้อที่ของตาสุนทร และเขม่นกับประไพพรรณี แต่ประไพพรรณีก็น่าจะเข้าใจและเห็นใจในความรักของตน หากตนและศศิร์ธารักใคร่ถูกใจชอบพอกัน อาภาคิดเตลิดไปไกลแสนไกล
“ขอโทษด้วยนะคะคุณ นินนินคงไปจำมาจากพวกเหลือขอข้างบ้านน่ะค่ะ เจ้าพุฒแน่ ๆ เลย พวกเด็กข้างบ้านพวกนั้นใช่ไหมนินนิน เด็กพวกนั้นก็แย่จริง ๆ เลย พ่อแม่คงไม่มีเวลาสอน ถึงได้พูดจาไม่เพราะแบบนี้ ดูซิ ‘หลานป้า’ เลยติดเอามาพูดเลย”
อาภาย้ำว่า ‘หลานป้า’ อย่างจงใจ กลัวว่าศศิร์ธาจะเข้าใจว่าตนมีลูกแล้วนั่นเอง แต่ศศิร์ธาไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เขายังคงมองของในมือแม่หนูนิ่งอยู่
ลินินได้ยินป้าปรักปรำพี่ชายบ้านใกล้เรือนเคียงที่ตนเล่นด้วยเสมอก็นิ่วหน้าไม่พอ
