Lust In Love (Tagalog) SPG

Chapter 5

Sumunod na araw buong maghapon hindi ko ito nakitang pumunta sa mansion. Nahiya akong magtanong sa Lolo ko kaya ako na mismo ang pumunta sa kuwadra kahit malapit ng lumubog ang araw upang tingnan kung nandoon ito. Napag-alaman kong nakauwi na ito ayon sa mga kasamahan nito.

Alam kong may kalayuan ang bahay nito sa kuwadra, ganoon pa man pinuntahan ko pa rin ito. Kinuha ko si Brandy at siyang sinakyan ko papunta sa bahay ni Andrew. Hindi kasi ako mapakali hangga't hindi ko ito nakikita. Nagpaalam lang ako sa Lolo ko na mag-iikot-ikot lang ako sa rancho, hindi naman ito tumutol dahil alam niyang dito lang din ako at hindi lalayo.

Pagkadating ko sa bahay nito nandoon ang sasakyan nito. Malamang nasa loob lang ito. Itinali ko muna si Brandy.

"Andrew..." tawag ko rito pero walang sumasagot. Nakailang tawag na ako hindi pa rin ito sumasagot.

Sinubukan kong buksan ang pinto ng bahay nito bumukas naman ito kaagad. Naririnig ko ang lagaslas ng tubig mula sa banyo nito. Tinungo ko ang banyo nito na tanging kurtina lang ang nagsilbing pinto nito. Nagdalawang isip pa akong hawiin ito. Kalaunan nanaig ang kagustuhan kong buksan ito. Pero bago pa ako pumasok sa loob ng banyo nahubad ko na lahat ng saplot ko sa aking katawan. Gulat ang nakita ko sa mukha nito. Hindi nito inaasahan ang pagpunta ko at ang biglang pagpasok ko sa banyo nito.

"If you don't mind if I join you he..." hindi pa man ako natapos magsalita ng siilin ako nito ng halik. My body cravings for more.

"Oh Andrew, I want to feel your hardness inside me," sabi ko rito nang bumaba ang mga halik nito sa aking dibdib.

Hindi nagtagal binuhat ako nito at inilapag sa higaan nitong matigas. Walang salitang lumabas sa bibig nito. Kaagad na ipinaghiwalay nito ang mga binti ko.

I'm so wet. I can feel his warm tongue inside me, while his hands massaging my breasts. Maya maya inalis nito ang bibig nito sa p********e ko at ipinalit dito ang middle finger nito at inilabas masok ito. Napapahiyaw ako sa mabilis na paglabas masok ng daliri nito sa p********e ko. Hindi nagtagal ipinalit nito ang p*********i nitong kasing tigas ng bakal. Bumayo nang bumayo ito hanggang sa naramdaman ko ang pagsabog ng mainit na likido sa loob ko. Muli nitong tinggal ang ari niya sa p********e ko at muling sinunggaban ito. Tanging ungol ko lang ang aking naririnig.

"Oh Andrew, you are so good..."

"Really?" He managed to smirk. "Baby, eat mine."

Tumayo ito, saka namang umupo ako sa harapan nito at isinubo ang p*********i nito. I heard him moan. Halos mabilaukan ako sa laki ng alaga niya. Sinubukan kong ibaon pa ito sa aking lalamunan ngunit hindi kaya dahil sobrang laki nito at mahaba. Nilabasan ito sa bibig ko, I can't believe na nalunok ko iyon.

My gosh, pakiramdam ko hindi ako nalalayo sa mga porn star na nakikita ko sa mga porn site.

But this is who I am. Only Andrew can give me this kind of pleasure and happiness. At least siya lang ang tanging pinagkalooban ko ng aking p********e. I'd rather finger myself than giving myself sa mga bayarang lalaki.

Halos masuka-suka ako ng tanggalin ko sa bibig ko ang ari nito. Agad na inabot nito ang bibig ko at siniil ng halik.

"You're mine baby... only mine," sabi nito in between our kisses.

"I'm all yours, Andrew... please don't ignore me, hmm."

Hindi ito sumagot. Alam kong walang kasiguraduhan kung may nararamdaman ba ito sa akin o wala? Dahil alam ko sa sarili ko na mahal ko na siya at hindi lang ito basta lust. I don't care kung trabahador lang siya basta't masaya ako kapag kasama ko siya.

Patuloy pa rin ito sa pagsunggab sa korona ng dibdib ko.

"I love you, Andrew..." mahinang sambit ko.

Tumigil ito.

"Why, may mali ba sa sinabi ko?" mahinahon na tanong ko rito.

"Magbihis ka na Señorita... ihahatid na kita." Binitiwan ako nito.

Señorita?

Naiinis man ako rito pero wala akong nagawa dahil ako rin ang may kagustuhan na may mangyari sa aming dalawa. Siguro nga hindi nito nagustuhan ang pagpahiwatig ko ng pagmamahal sa kaniya. Kinuha ko ang damit ko at sinuot ito. Lumabas kaagad ako sa bahay nito. Hindi ko na ito hinintay pa, sumampa agad ako kay Brandy at pinatakbo ito pabalik ng mansion.

I know, masiyadong mabilis pero mas gusto kong sabihin dito ang nilalaman ng aking puso.

Pagdating ko nasa study room si Lolo, agad akong pumanhik sa kuwarto ko at humiga. Saka naman tumunog ang cellphone ko. Mahigit isang linggo akong nandito hindi ko gaanong napagtuunan ng napansin ang cellphone ko. Sinadya kong i-silent mode ito para walang istorbo kahit sina mom and dad hindi ko rin nakakausap pa.

Si mom ang tumawag.

"Hi mom..." bungad kong wika rito.

"Hello anak, how are you?"

"I'm okay mom... kumusta kayo ni dad?"

"Okay lang kami anak. I'm glad you enjoyed your stay there."

"Very much mom... Mom, can I stay here a little longer?"

"Of course, just enjoy your vacation. Na-miss lang kita kaya ako tumawag." Nahimigan ko ang lungkot sa boses ni mom.

"I missed you so much mom, kayo ni dad. Don't stress yourself mom specially dad. If you need me sa company, I will come back there right away," I said.

"No anak, you're dad can handle everything. The company is perfectly fine. Don't worry about us, hmm," said mom.

"Thanks mom... I love you."

"I love you, anak. Bye."

Nagpaalam na rin ako sa mommy ko.

Nakatulog ako pagkatapos ng pag-uusap namin ni mom. Kinabukasan nagising ako ng maaga na kumakalam ang sikmura, naalala ko hindi pala ako kumain ng hapunan. Pumunta ako sa kusina, nadatnan ko si Aling Sonia na nagluluto.

"Magandang umaga Señorita," bati nito sa akin.

"Good morning po... ang bango naman ng niluluto niyo, Aling Sonia." Lumapit ako rito.

"Naku Señorita, huwag kayo rito baka matalsikan kayo ng mantika," sabi nito at agad namang iniharang ang katawan niya sa akin.

"Si Aling Sonia talaga, hindi naman na po ako bata marunong na po ako umilag," natatawa kong sabi rito.

Natawa rin ito. Umupo na lang ako at pinanuod ito.

Matagal nang naninilbihan ang mag-asawang Sonia at Naldo sa Lolo ko. Bata pa lang ako at noong nabubuhay pa ang Lola ko nandito na sila sa pamilyang Mirasol. May dalawa silang anak na lalaki. Lahat ng mga tauhan ng Lolo sa rancho na tumagal ng mahigit sampung taon ay binigyan nito ng pabahay at isa ang pamilya ni Aling Sonia sa nabigyan.

Kaya siguro sa kakahuyan nagpatayo ng bahay si Andrew dahil hindi pa ito napasama sa pabahay program ni Lolo. Mukhang siya lang din ang bagong mukha sa mga tauhan ni Lolo. Sa loob ng isang linggo na magkasama kami wala akong naging alam sa buhay nito. Nang minsang tanungin ko ito, hindi ako nito kinibo o sadyang iiniwasan niya lang mapag-usapan ang patungkol sa buhay niya? Parang puno ng misteryo ang buhay niya. Mas lalong naging interesado akong alamin ang buhay na mayro'n si Andrew bago ito napadpad sa rancho.

"Aling Sonia, may itatanong ako... ano na po katagal naninilbihan si Andrew rito?"

"Si Andrew... mga dalawang taon mahigit na." Humarap ito sa akin.

"Taga-saan po siya at iyong pamilya niya?"

"Iyan ang hindi ko masasagot Señorita. Hindi kasi iyan palasalita na tao at isa pa kapag tinatanong siya tungkol sa personal niyang buhay umiiwas siya. Para bang ayaw niyang pag-usapan kaya hindi na namin ito pinipipilit. Kahit ganoon pa man, mabait na bata iyan at malaki ang tiwala ng Lolo mo riyan," ani ni Aling Sonia.

"Paano po siya nakapasok dito sa rancho?" tanong ko ulit dito.

"Nakita ito ng asawa ko at ng Lolo mo na duguan sa gilid ng daan. Gusto sana ng Lolo mo dalhin ito sa ospital pero tumanggi siya," sabi pa nito. "Nakiusap daw ito sa Lolo mo na kung puwede isama siya rito kapalit ng paninilbihan niya sa Lolo mo. 'Yong ibang detalye tungkol sa kaniya hindi ko na alam."

Tumango-tango na lang ako rito. Lalo akong na-curious sa pagkatao ni Andrew. Kahit ano man ang pagkatao na mayro'n siya hinding-hindi pa rin magbabago ang nararamdaman ko para sa kaniya. Nais ko pa lalong mapalapit dito.

"Aling Sonia, sa tingin niyo po ba may asawa na si Andrew?" biglang tanong ko rito.

"Tingin ko wala eh... kasi kung mayroon man hahanap at hahanap ng paraan iyon para makita ang asawa niya. Simula nang dumating iyan dito hindi iyan umaalis. Lalabas lang iyan kapag inutusan ng Lolo mo o 'di kaya'y magkasama sila."

Lalong ikinatuwa ko ang isiping wala itong asawa dahil kapag nagkataon at mayro'n kabit ang kalalabasan ko.

"Salamat Aling Sonia."

Lalabas na sana ako ng kusina nang makasalubong ko si Lolo.

"Good morning, Lolo." Humalik ako sa pisngi nito.

"Good morning, apo." Humalik din ang Lolo sa noo ko. "Mukhang maganda ang gising ng apo ko yata?" Inakbayan ako nito.

"Sonia, puwede na ba kumain?" tanong ni Lolo kay Aling Sonia.

"Opo, Señor."

Lumabas na kami ng kusina at dumiretso sa dining table. Ipinaghila ko ng upuan ang Lolo.

"Salamat, apo." Ngumiti ang Lolo sa akin. "Siya nga pala apo, gusto mo bang sumama sa akin sa golf club?"

"Dito na lang ako Lo, hindi ko po hilig ang golf, eh."

Tumango ito. "Two days akong mawawala. Are you sure na hindi ka sasama?"

"It's okay, Lolo... don't worry about me. Nandito naman si Aling Sonia, eh."

"Okay... I will tell Andrew to stay here para may kasama ka during the night."

"I would love that, Lolo." Bulong ko sa sarili ko.

Hindi ako nagpahalata na masaya ako dahil si Andrew ang makakasama ko rito sa mansion.

Ipinatawag nito si Andrew pagkatapos naming kumain. Hindi na ako nakinig sa kung ano ang sasabihin ni Lolo rito. Agad na pumanhik ako sa aking silid at inayos ito.

Hapon na umalis si Lolo kasama ang driver nitong si Mang Naldo. Medyo malayo-layo ang pupuntahan nila kaya maaga silang umalis. Sa hotel na lang din sila magpapalipas ng gabi dahil bukas pa ang laro niya kasama ng mga kaibigan nito.

Bumalik ulit ako sa aking silid pagka-alis nila. Nagpalit lang ako ng two piece swimsuit at pinatungan ng bathrobe saka bumaba.

"Aling Sonia, sabihin niyo lang po sa akin kung uuwi na kayo. Nasa pool lang ako."

Kapag wala si Lolo umuuwi ito sa bahay nila para mabisita ang mga anak niya. Minsan silang mag-asawa ang binibisita ng mga anak nila kapag hindi sila nakakauwi dahil hindi rin puwedeng umalis si Aling Sonia lalo pa at walang kasama si Lolo. Matagal na rin gusto naming kunin si Lolo para ro'n na ito manirahan sa amin sa Manila ngunit ayaw naman nito. Hindi niya maiwan-iwan ang rancho dahil nandito raw ang buhay niya. Wala na rin kaming magawa kun'di hayaan ito sa gusto nitong gawin.

"Señorita, sigurado po ba kayo... kaya niyong mag-isa rito?"

"Oo naman Aling Sonia, nandiyan naman si Andrew para samahan ako mamaya." Ngumiti ako rito bago ko ito tinalikuran.