เมื่อเติ้งไห่หลงเอ่ยออกไป จึงรู้ว่าตนได้เผยไต๋จนหมดเปลือก เขาจึงแสร้งกระแอมกระไอพร้อมปั้นหน้าขรึม และกล่าวถึงเรื่องอื่นแทน
“อืม...ถึงอย่างไรอาการเจ้าจักหายดีเป็นแน่ เพียงแค่เชื่อฟังที่ข้าสั่ง”
อี้เหรินขมวดคิ้วมุ่น มองเติ้งไห่หลงอย่างหนักใจ
“ผู้น้อยกำลังจะทำให้ท่านลำบาก ยามนี้ ทะ ทนไม่ไหวแล้ว มัน ร้อนราวกับอยู่ในขุมนรก องค์ชาย...ได้โปรดช่วยอี้เหริน” เขาว่าพร้อมยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก และขยับเสื้อตัวนอกราวกับอยากถอดมันทิ้ง
“อากาศเย็นสบายจนเกือบหนาว เหตุใดถึงกล่าวว่าร้อนปานตกอยู่ในขุมนรก”
เด็กน้อยไม่ได้ต่อปากต่อคำ พอบ่นว่าร้อนและครั่นเนื้อครั่นตัว จึงจัดแจงถอดเสื้อตัวนอกออก ตามด้วยเตรียมเปลื้องเสื้อผ้าชั้นในอย่างรวดเร็ว อึดใจต่อมาผิวกายขาวอมชมพูจึงเผยต่อสายตาเติ้งไห่หลง ลำคอเรียวระหง ตรงซอกคอเย้ายวนให้สูดดมกลิ่นกาย เนินหน้าอกพิศแล้วช่างขาวผ่อง น่าลูบไล้และพรมจูบเพื่อพิสูจน์ความ
