รักแท้พรหมลิขิต

สัญญาณของความรัก (17)

ในเช้าวันใหม่หลังจากเข้าหอ ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อน ๆ ที่ส่องเข้ามาผ่านม่านโปร่งแสง รู้สึกดีมากที่ได้นอนอยู่บนเตียงกว้างในชุดนอนที่สบายตัว ใบหน้าของฉันถูกอาบไปด้วยแสงที่อุ่นของเช้าใหม่ กลิ่นของกาแฟหอมกรุ่นลอยเข้ามาในจมูก ทำให้หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความสุขและความอบอุ่น เสียงของพี่ภูวินดังขึ้นจากห้องครัว ทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขในหัวใจ

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง สายตาของฉันมองไปรอบ ๆ ห้อง ที่เต็มไปด้วยการตกแต่งที่เรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น ภายในห้องนั้นมีภาพถ่ายของพวกเรา ที่เก็บความทรงจำต่าง ๆ ไว้ ทั้งเสียงหัวเราะและช่วงเวลาที่มีความสุข รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในชีวิตที่ฉันเริ่มต้นขึ้น

“ตื่นหรือยัง?” เสียงของพี่ภูวินดังมาจากห้องครัว ทำให้ฉันหันไปมอง

“ยังไม่ค่อยตื่นเท่าไหร่” ฉันตอบพลางยิ้มให้เขา แม้จะรู้สึกยังง่วงอยู่ แต่ความคิดถึงและความรักที่มีให้พี่ภูวินทำให้ฉันตื่นตัวขึ้นมา เมื่อฉันเดินเข้ามาในห้องครัว พี่ภูวินกำลังยืนอยู่ที่โต๊ะทำอาหาร เขากำลังชงกาแฟและทอดไข่ดาวอย่างคล่องแคล่ว ใบหน้าของเขายิ้มให้ฉันด้วยความอบอุ่นที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรง จังหวะของการเต้นของหัวใจที่เต็มไปด้วยความรักทำให้ฉันรู้สึกมีความสุข

“อาหารเช้าพร้อมแล้ว” เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้ ฉันสังเกตเห็นว่าพี่ภูวินในชุดเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นนั้นดูอบอุ่นและน่ารักมาก การที่เขาสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นในวันแรกของชีวิตคู่ทำให้ฉันรู้สึกประทับใจ

“ดูดีจัง” ฉันกล่าวชมพลางนั่งลงที่โต๊ะ พอมองไปที่จานอาหารที่ถูกจัดวางอย่างสวยงาม รู้สึกหิวขึ้นมาทันที

“ทำให้พิเศษเพื่อวันแรกของเรา” พี่ภูวินตอบเสียงจริงจัง แต่รอยยิ้มของเขาบ่งบอกว่ามันเป็นเพียงการหยอกล้อที่ทำให้ฉันหัวเราะ

“อร่อยไหม?” เขาถามขณะยื่นจานอาหารให้ฉัน ฉันยิ้มตอบรับและเริ่มทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข

“อร่อยมากเลยค่ะ ขอบคุณนะ” ฉันพูดขณะใช้ช้อนตักไข่ดาวเข้าปาก รู้สึกถึงรสชาติอร่อยที่เต็มไปด้วยความรักและความใส่ใจจากพี่ภูวิน ซึ่งทำให้การทานอาหารเช้ามีรสชาติที่พิเศษยิ่งขึ้น พี่ภูวินนั่งลงข้าง ๆ ฉัน ยิ้มให้และเริ่มทานอาหารเช้าของเขา ทั้งคู่พูดคุยและหัวเราะกันไปตลอดมื้ออาหาร โดยมีบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรักและการเริ่มต้นใหม่ สายตาของเรามองสบกันอย่างเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“เราควรจะวางแผนอะไรสำหรับวันนี้ดี?” ฉันถามพลางมองเขาอย่างตื่นเต้น

“เราจะไปไหนก็ได้ที่เธออยากไป ฉันพร้อมทำให้วันนี้เป็นวันพิเศษ” พี่ภูวินตอบด้วยความจริงใจ ทำให้ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นในหัวใจที่ไหลผ่านร่างกาย

“งั้นเราไปเที่ยวทะเลกันเถอะ” ฉันตอบด้วยเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“ทะเล? ได้เลย! ฉันอยากให้เธอมีความสุข” พี่ภูวินยิ้มกว้างและเราทั้งคู่เริ่มวางแผนการเดินทางของวันใหม่

เมื่อเราทั้งคู่เดินทางไปถึงทะเล แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านลงมาจากฟ้าสีคราม ลมทะเลพัดเบา ๆ ทำให้รู้สึกสดชื่น ฉันยืนอยู่ริมชายหาด สายตามองไปที่คลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง ฉันสวมชุดว่ายน้ำสีฟ้าครามที่เข้ากับบรรยากาศ และผมยาวของฉันปลิวไปตามลม

“พี่ภูวิน! มานี่เร็ว!” ฉันตะโกนเรียกพี่ภูวินที่กำลังหยิบกล้องถ่ายรูปเพื่อเก็บภาพความสวยงามของทะเล

พี่ภูวินหันไปยิ้มให้ฉัน ก่อนจะวิ่งเข้ามาใกล้ ร่างสูงของเขามีเสน่ห์และดูหล่อเหลาในแสงแดดที่ส่องลงมา “มีอะไรหรือครับคุณภรรยา?” เขาถามอย่างมีอารมณ์ขัน ฉันรู้สึกเหมือนมีหัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อได้ยินคำนี้

“เรามาถ่ายรูปกันเถอะ! ฉันอยากมีภาพสวย ๆ เก็บไว้” ฉันเรียกให้เขามายืนข้าง ๆ ในขณะที่ฉันยิ้มอย่างสดใส ความตื่นเต้นและความสุขปรากฏชัดบนใบหน้าของฉัน พี่ภูวินจัดการถ่ายภาพพวกเราสองคนให้เหมาะสมที่สุด

“ยิ้มกว้าง ๆ หน่อยสิ!” เขาบอกพร้อมกับกดชัตเตอร์ ฉันยิ้มกว้าง ดวงตาของฉันเปล่งประกายแห่งความสุขที่ไม่สามารถปิดบังได้

เมื่อถ่ายภาพเสร็จแล้ว พี่ภูวินยิ้มให้ฉัน

“ภาพออกมาดีมาก”

“แน่นอนสิ” ฉันกล่าวด้วยความตื่นเต้น และในวินาทีที่ฉันเผลอไปก้าวเท้าไปข้างหน้า คลื่นทะเลที่ซัดเข้ามาก็ทำให้ฉันเปียกโชกไปทั้งตัว

“โอ๊ย!” ฉันตกใจ ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? ใจร้อนเกินไปหรือเปล่า?” พี่ภูวินหัวเราะตามด้วยเสียงดัง

“ไม่ใช่เลย! มันก็น่าตื่นเต้นดีนี่!” ฉันยิ้มตอบพร้อมกับปัดน้ำทะเลออกจากผม

“ถ้างั้น... ต้องเล่นน้ำกัน!” พี่ภูวินพูดอย่างตื่นเต้น เขาหยิบมือฉันและลากไปยังน้ำทะเลที่มีคลื่นลมแรงขึ้น

“เดี๋ยว ๆ!” ฉันตะโกน แต่แล้วเขาก็จุ่มตัวฉันลงไปในน้ำ คลื่นที่โถมเข้ามาทำให้ฉันรู้สึกเย็นสดชื่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“เย้!” ฉันส่งเสียงออกมาแล้วหัวเราะ เมื่อขึ้นมาจากน้ำ พี่ภูวินดึงฉันเข้ามากอดแล้วปล่อยให้คลื่นซัดเข้ามาทำให้เราทั้งคู่เปียกไปหมด

“ทำไมถึงมาดูแลฉันอย่างนี้” ฉันถามด้วยน้ำเสียงขำขัน ทั้งสองคนหัวเราะกันอย่างมีความสุขท่ามกลางการเล่นน้ำที่สนุกสนาน

“เพราะว่าฉันจะเป็นสามีที่ดีไง!” พี่ภูวินยิ้มกว้าง ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ ทุกอย่างดูเหมือนจะสดใสและสวยงามในขณะนี้

“เราน่าจะทำแบบนี้บ่อย ๆ นะ” ฉันเสนอด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่เราทั้งคู่กลับมานั่งเล่นบนชายหาด พร้อมกับมองดูทะเลที่เต็มไปด้วยสีสัน

“แน่นอน ถ้ามีเวลา เราจะไปทะเลกันอีก” พี่ภูวินกล่าว พร้อมกับหันไปมองฉัน “ริสาน่ารักแบบนี้ ฉันไม่อยากให้พลาดช่วงเวลาสวย ๆ อย่างนี้เลย” เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เราทั้งคู่เล่นน้ำและถ่ายภาพกัน ความสุขที่เกิดขึ้นทำให้ทุกอย่างดูสดใส และเมื่อเรานั่งพักบนชายหาดหลังจากนั้น ดวงอาทิตย์เริ่มตกดิน ฉันมองไปที่พระอาทิตย์ที่ค่อย ๆ ลดระดับลงในน้ำทะเล ฟ้าเริ่มมีสีส้มอบอุ่น

“ดูสิ มันสวยมากเลย” ฉันพูด ขณะชี้ไปที่พระอาทิตย์

“สวยจริงๆ นั้นแหละนะ” ภูวินพูดตอบ แต่สายตาของเขากลับมองไปที่ริสา รอยยิ้มที่อบอุ่นของเธอทำให้รู้สึกว่าแสงจากพระอาทิตย์นั้นน้อยลงเมื่อเทียบกับความสดใสที่อยู่ในดวงตาของเขาตอนนี้ เขาเผลอมองตายิ้มของริสาอยู่นาน โดยไม่รู้ตัวว่าสัญญาณของความรักที่เขามีต่อเธอเริ่มไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ