Humihingal. Magulo ang buhok, may mga pasa at natuyong mumunting dugo sa braso at binti, ’yan ang hitsura ngayon ni Churie habang nakatayo sa harapan ng isang building na may sampung palapag ang taas. Tumakbo siya nang halos limang minuto nang napansin niya ang kakaiba at kahina-hinalang kilos ng driver niya. ‘Alam kong dulo ng number ni Mama ’yong nakita ko sa phone . . . Sana hindi nila ako maunahan.’
“Hah! Hah! Hah! I need to see Zader right now!” Pagbubuhay ni Churie sa sarili habang nakaalalay sa kaniyang tuhod at dibdib.
Nang makakuha ng sapat na lakas ay halos liparin na niya ang entrance ng building.
“Ma’am. Saan po kayo pupunta?” Napatingin si Churie sa lalaking humarang sa kaniyang daraanan.
“Sa president,” kalmado niyang turan matapos ikalma ang kaniyang paghinga.
“May ap
