On the other day, parang normal lang ang turing ko kay Rohan. I wake up with a big smile on my face. Hindi ko na inaalala pa na kamuntikan ng may mangyari sa amin kagabi.
It was hilarious mistake... At sana nga hindi na 'yun mauulit pa. Mahirap kasing magpigil lalo na't nawawala sa utak mo ang worth mo bilang babae.
Pagkagising ko kina-umagahan, naamoy ko na agad ang lutong pritong isda sa kusina. Kahit hindi mapakali, minuwestra ko ang ngiti ko sa labi.
Ayaw kong magiging awkward kami ni Rohan ngayong araw. I need to act normal. I know, this is not good but I couldn't help it. Ayaw ko siyang iwasan, dahil kung tutuusin wala naman talagang nangyari kagabi. Pareho naman ng katawan namin na ginusto bawat halik at haplos ng isat-isa. Wala akong masisi sa nangyayari kundi ang sarili ko la
