ตแนที่ 12
“ตายแล้ว..อะไรนะคะต้องกลับไปกรุงเทพแล้วลูกสาวของเราจะป่นปี้แค่ไหนคุณพี่ไม่คิดถึงเรื่องนี้บ้างหรือคะ”
นางกัณทิชาโวยวายอีกครั้ง แต่นายพิมานเอ่ยเสียงหนักแน่น “ผมมั่นใจว่ายายล้อมลูกของเราจะต้องปลอดภัย..เห็นฆเนศวรรับปากอย่างดีผมคิดว่าเขาจะต้องทำได้ นายฆเนศวรไม่ใช่คนตระบัดสัตย์” นายพิมานพยายามเอ่ยให้ภรรยาฟังพร้อมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นย้อนหลัง ที่เขาได้รับความช่วยเหลือกับเจ้าของเหมือง จนกัณทิชาสงบใจลงได้ ทั้งๆที่ก็ยังไม่มั่นใจนักและอีกคน คือ ศีตะลาก็ยังไม่กลับขึ้นเรือน ไปไหนก็ไม่รู้ หรือแอบไปเที่ยวตะลอนๆ เดี๋ยวก็ถูกจับเข้าอีกคนหรอก
ฝ่ายสาวสวยจากกรุงเทพนามมุกล้อม..หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้นหลังจากที่รู้สึกง่วงงุนอย่างแรงและรู้สึกแสบร้อนและรู้สึกอ้าวอบของบรรยากาศขณะที่เสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่มและหล่อนแน่ใจว่าตัวเองอยู่บนเรืออย่างแน่ แต่เป็นที่ไหนสักแห่ง ไม่คุ้นเคยและรู้สึกว่ายา
