เมียเถื่อนในเงื่อนแค้น

ตอนที่ 1 แดดยามเช้าขับไล่ไอหมอก ที่กำลังม้วนตัวขึ้นสู่ท้องฟ้า  จนกลายเป็นอากาศธาตุหญิงสาววัยรุ่นที่หยุดอยู่ริมหน้าต่างบานนั้น  ครุ่นคิดถึงคำบงการที่เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ                                นี่หล่อนต้องแต่งงานกับผู้ชายแปลกหน้า  มันเป็นการมัดมือชกที่สุด ศีตะลาเป็นฝ่ายเสียเปรียบ อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้  มองดูความอัปยศขมขื่น เกิดขึ้นกับชีวิตตัวเองผู้เป็นป้า บอกแทบไม่มีการเตรียมตัว           “จะมีใครเหมาะสมเท่าหนู ช่วยป้าด้วยเถอะ พี่สาวหนูที่อยู่เมืองนอก คงกลับมาแต่งงานไม่ได้ ส่วนยัยล้อมก็มีแฟนแล้ว”      เป็นการบังคับไปในตัว หล่อนจะต้องยอมรับ                                 “เอ้อ  คุณป้า”  หล่อนร้องขัด รู้สึกอึดอัด                                    นางกัณทิชาขมวดคิ้วถามศีตะลา ผู้เป็นหลานสาว                                “หนู อยากรู้ไม่ใช่หรือ พ่อแม่หนูตายอย่างไร”                                เหมือนจุดไฟแค้นให้ศีตะลาตามหาฆาตกร                                “มันมีอะไรมากกว่านั้น หนูจะได้สมบัติของนายหัว จะอยู่อย่างมีความสุข แล้วก็แก้แค้นกลับคืน ถ้าหนูต้องการทวงความยุติธรรมให้พ่อแม่”   คุณกัณทิชาต้องใช้จิตวิทยาอย่างมาก ที่จะโน้มน้าวให้ศีตะลา ยอมรับ                                “ป้าต้องการคำตอบ”                                                                                                                                                                                                                                                                                ซึ่งศีตะลา มธุกรวณิช ตกลงปลงใจยอมเป็นเจ้าสาวของคนแปลกหน้า เป็นการแต่งงานเพื่อแก้ขัดและลึกลงไปกว่านั้น ศีตะลาไม่เคยรู้ คุณลุงและคุณป้าบอกว่าผู้ชายที่หล่อนตัดสินใจ จะไปใช้ชีวิตอยู่กับเขา มีส่วนสาเหตุ ที่ทำให้บิดาและมารดาของหล่อน จบชีวิตลง ศีตะลารอคอยวันนี้มานาน วันที่หล่อนจะเป็นอิสระพ้นจากการกดขี่ข่มเหงทั้งทางตรงและทางอ้อม                                หล่อน ไม่ใช่เป็นที่พิศวาสรักใคร่ของผู้เป็นป้านัก แม้คุณลุง ท่านจะดีกับหล่อน แต่ท่านก็ต้องเชื่อคุณป้าทุกสิ่งทุกอย่าง ศีตะลาจะต่างอะไรไปจากลูกไก่ในกำมือ                                “ป้าจะให้หนูแต่งงาน ช่วยป้า หน่อยเถอะนะยัยตะลา.. เพราะไม่มีใครแล้วจริงนะ ถือว่าช่วยป้าด้วยเถอะ”                                   คำพูดแรกที่คุณป้ามาอ้อนวอนเธอ                                “ค่ะ” เธอต้องการ จะไปจากบ้านหลังนี้เหมือนกัน หลานสาวที่ไม่ได้รับการยกย่องสักเพียงนิด ความจริงมันก็คือความจริง ระหว่างหลานสาวกับลูกแท้ๆของตัว มันก็ห่างและแตกต่างกันอย่างลิบลับในความหมาย                                คุณกัณทิชาต้องการให้เธอยอมรับไม่เช่นนั้นลุงกับป้า จะอับอายขายขี้หน้าชาวบ้าน เพราะคนที่ฝ่ายเจ้าบ่าวหมายตัวนั้น    คือพี่พาย พิดารัณย์ ไม่ได้อยู่ในประเทศไทย แต่พักอยู่ต่างประเทศ  ความเดียดฉันท์เกลียดชังอย่างรุนแรงที่ทั้งคู่ทำกับหล่อน ซึ่งเป็นหลานสาวนั้นมีความรุนแรงถึงเพียงนี้                                   แต่ศีตะลาก็เก็บมันไว้ในใจลึก เพราะชายหนุ่มที่หล่อน จะต้องใช้ชีวิตร่วมด้วย ศีตะลาไม่เคยรู้มาก่อนเลยผู้เป็นลุงและป้าเอ่ยถึงผู้ชายคนนี้ เขาเป็นผู้ทรงอิทธิพล เป็นลูกชายเจ้าของเหมืองแร่     ท่านปักใจเชื่อกลุ่มนักธุรกิจค้าขายอัญมณีด้วยกันแห่งเมืองตราด คนนี้ มีส่วนทำให้อรรณพบิดาของเธอต้องจบชีวิตลงพร้อมกับมารดา                                ไฟแค้นที่มันก่อ ลุกไหม้โหมโชนแสงกล้ามิต่างไปจากแสงเพลิงที่เร่าร้อนพร้อมจะแผดเผาทุกอย่าง ศีตะลาคิดอย่างนั้น                                คุณกัณทิชาอ้างเหตุผลต่อ                                “ยัยพายเองก็อยู่ถึงเมืองนอกเมืองนา คุณฆเนศวรต้องการแต่งงานกับลูกสาวป้าคนใดคนหนึ่ง ..แต่ไม่ล่ะนะ ป้าสงสารยายล้อม  ล้อมมันเองไม่อยากแต่งงานสักเท่าไหร่..หนูเองก็รู้ว่านี่ว่า มุกล้อม  มีแฟนแล้ว ซึ่งเป็นทายาทของรัฐมนตรีเอกสิทธิ์ ก็พ่ออัยการนั่นแหละ ที่มาที่บ้านหลังนี้บ่อย”                                    อัยการมาที่นี่เป็นประจำ ศีตะลาพบอัยการแทบทุกครั้ง    เธอกับมุกล้อมดูไม่ราบรื่นในความสัมพันธ์นักก็ตาม อาจจะเป็นเพราะต่างคนต่างแข็งไม่ยอมลงให้กันของทั้งคู่ปีนเกลียวกัน                ไม่มีอะไรตีตราค่าของตนเองได้นอกจากสติและสัมปชัญญะหล่อนยืนอยู่ตรงหน้าคุณกัณทิชา คุณกัณทิชากระหยิ่มยิ้ม เมื่อหลานสาวตัวดียินยอมตกลงด้วยดีไม่ต้องออกแรงขู่เข็ญบังคับ                ลูกสาวของศรีตรังเพื่อนสนิทที่ถีบตัวเองไปสู่ที่สูงกว่าเธอมากมาย และนั่นคือความริษยาที่อยู่เบื้องหลังสำหรับกัณทิชา                                   “ ป้าขอบใจนะที่หนูช่วยป้า”                                 และศีตะลา ก็เพียงแค่ตวัดดวงตาขึ้นมอง                                   “ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณป้า” ศีตะลาตอบเสียงเรียบแต่หล่อนคิดลึกกว่านั้น ไม่มีอะไรที่ศีตะลาไม่รู้ หล่อนรู้ แต่ก็จะไม่พูดมากกว่า เรื่องนี้คุณกัณทิชารับไม่ได้ถ้าลูกสาวตกเป็นเหยื่อ แต่หลานสาวคนนี้มาตกเป็นเหยื่อแทนจึงสมฤดีหล่อน                                  เพราะมันไม่มีอะไรมาก คุณพิมานสามีของเธอต้องการขายหลานสาวให้เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพล ครั้นเมื่อบอกศีตะลาเสร็จหล่อนก็ควรไปได้แล้ว        “งั้นป้าขอตัวก่อนนะเอ้อหนูเองก็ควรจะพักผ่อนได้แล้ว”                                หันมาบอกหลานสาว                                “งั้น ตะลาก็ขอตัวขึ้นข้างบนค่ะ”                                 หล่อนตอบก่อนที่จะพาตัวเองอ้อมขึ้นตึก                                เพราะการที่จะส่งศีตะลาไปอยู่ในขุมนรกใหญ่และเป็นสถานที่ไม่มีทางกลับคืนมาสู่กรุงเทพก็เหมืองเถื่อนอย่างนั้นอยู่ในเกาะ มันเป็นการกันตัวของศีตะลาด้วยเพื่อไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกับทรัพย์สมบัติที่สามีและหล่อนดูแลอยู่เพราะหล่อนต้องการจะฮุบเอามาเป็นของตัวเอง                                ก็พอดีกับมุกล้อม เปิดประตูเข้ามา                                  “อ้าวยัยล้อม” เอ่ยทักลูกสาวด้วยรอยยิ้มหวาน  มุกล้อมสวยหวานและเฉี่ยวเปรี้ยว  แต่งกายด้วยชุดทันสมัย มีรสนิยมค่อนข้างหรู                                    “ล้อมเพิ่งกลับมาจากทำธุระข้างนอกกับพี่อัยการ”                                     หล่อนเอ่ยถึงแฟนหนุ่มลูกชายของรัฐมนตรี ซึ่งทำให้คุณกัณทิชายิ้มระรื่นจนหน้าบาน ความสัมพันธ์ของลูกสาวกับไฮโซชื่อดังทางการเมือง ราบรื่นไปได้ไกล เป็นอนาคตที่สวยสดงดงามของมุกล้อม                                แต่จู่ๆนั้นกัณทิชาอดเก็บปากไว้ไม่ได้   อยากจะบอกข่าวดีแก่ลูกสาวคนเล็กให้ทราบ                                 “นี่ ยัยล้อม ฟังนะ  แม่มีข่าวดีอยากจะบอก”                                “เรื่องอะไรคะ ข่าวดีของแม่”   มุกล้อมสนใจใคร่รู้พอสมควร                                “ก็เรื่องแต่งงานแทนพี่แกนะสิ คิดสะระตะมาหลายวันจนหัวสมองของแม่แทบจะระเบิดเครียดกับเรื่องนี้ นี่แต่ว่าโชคดี ศีตะลามันรับ และยอมแต่งงานแทนแม่ก็เลยโล่งใจ”                                 “แล้วทีนี้แม่ก็เลย คิดจะจัดส่งศีตะลาให้ไปเป็นตัวแทนพี่แกให้มันเข้าใจด้วยว่า หมอนั่นเป็นตัวการที่ทำให้พ่อแม่ของมันตาย..แค่นี้ศีตะลาก็เป็นเดือดเป็นแค้นจนว่าต้องแทบจะตกปากรับคำของแม่ทันทีเลยล่ะโดยที่แม่ไม่ต้องออกแรงเหนื่อยมากมายเลยนะยัยล้อม”