ตอนที่ 22
ก็ไม่นึกจะต้องมาประจันหน้าเขาอีกครั้งซึ่งหล่อนบอกตัวเองว่า หล่อนเหน็ดเหนื่อยมากแต่เขาก็เอ่ยพูดดีด้วยถ้อยคำที่ปกติน้ำเสียงนุ่มทุ้มยิ้มส่งให้
“แล้วจะถามอะไรอีกล่ะ ผมก็ยินดีจะตอบให้นะ”
หากหล่อนยืนจ้องมองเขาพร้อมครุ่นคิดนิดหนึ่งก่อนส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่หรอกค่ะ ฉันไม่อยากจะถามอะไรกับคุณทั้งนั้นทั้งสิ้น”
หากฝีเท้าของหนุ่มหล่อนั้นก็ขยับเข้ามาใกล้หล่อนอีกครั้งและเอ่ยเสียงนุ่มทุ้ม
“เอแล้วอยากจะให้ผมช่วยเหลืออะไรบ้างไหมผมยินดีช่วย” เขาหาเรื่องตอแยกับหล่อน เจ้าของไร่กลับเอ่ยไปเรื่อย
“คุณคงรู้สึกเบื่ออย่างมาก คุณต้องเข้าใจนะว่าที่นี่มันเป็นป่าเป็นไร่ ห่างไกลจากความสะดวกสบาย แล้วก็มีแต่อาชีพเกษตร..ผมคิดว่าคุณน่าจะหยิบจับต้องโน่นนี่ได้ถ้างั้นลองมาเป็นลูกมือของผมช่วยหยิบโน่นนี่ให้ได้ไหม?”
เขาออกคำสั่งกับหล่อนเหมือนแกมบังคับหน้าตาเฉย จะให้หล่อนไ
