บทที่6 จูบจริงไม่ติงนัง
1222 Words
บทที่6
จูบจริงไม่ติงนัง
มหาวิทยาลัยเอกชน
อลินเดินลงจากรถด้วยความงง เธอทำตัวไม่ถูกพอหันไปหาคนด้านหลังก็ไม่อยู่แล้ว สองขาเล็กไปก้าวเข้ามาใต้ตึกคณะ มองซ้ายมองขวาไม่รู้จะไปถามใครเขาปล่อยให้เธอเผชิญหน้าอยู่คนเดียว
"เธออยู่ปีหนึ่งใช่ไหม" สาวสวยหน้าเหวี่ยงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของอลิน
"ใช่ๆ"
"ฉันชื่อไอริณนะ อยู่ปีหนึ่งเหมือนกันปกติไม่ทักใครก่อนหรอกเห็นว่าสวยสูสีกันหรอกถึงได้ทัก-_-"
"จริงเหรอ0.0"
อลินเกาหัวยิกๆมองเพื่อนใหม่ที่ดูแรงทั้งหน้าตาและการพูด ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันโชคดีที่ไอริณไม่ได้สนใจฐานะหรือเบื้องหลังคนอื่น เธอเข้าใจว่าทุกคนเลือกเกิดไม่ได้
"แล้วนี่เธอรู้ไหมว่าจะมีแสดงละครเวทีด้วยนะ"
"จริงเหรอ!' คนไม่เคยดูตื่นเต้นจนหุบยิ้มไม่ลง
"จริงสิ พี่สาวฉันอยู่ปีสี่บอกเมื่อเช้าว่าปีหนึ่งต้องแสดงละครเวที"
สองสาวนั่งคุยกันถึงเรื่องกิจกรรมของมหาวิทยาลัยโดยที่กลุ่มของปอร์เช่นั่งฟังอยู่ด้านหลัง
"คนนี้เหรอน้องสาวมึง" โซ่กระซิบถาม
"อืม ยัยสกปรกนี่แหละ"
"ก็น่ารักดียิ้มสวยแก้มป่องมีแฟนหรือยังวะ" คาร์ลเบี่ยงตัวแอบมองน้องสาวเพื่อนจนอลินหันมามอง
"ตัวเฮียยยยย นี่เพื่อนของอลินค่ะชื่อไอริณ^^"
สองหนุ่มแทบจะกลั้นขำไม่อยู่ล่าสุดเพื่อนมีฉายาว่าตัวเฮียเสียแล้ว ปอร์เช่มองไปรอบๆตอนนี้มีแต่คนกระซิบกระซาบเกี่ยวกับสรรพนามที่อลินใช้เรียกเขา
"กูไปก่อนนะ-_-" ปอร์เช่ลุกพรวดออกไปจากโต๊ะเพื่อนทั้งสองเลยรีบวิ่งตามไปติดๆ ใครๆ ก็รู้ว่าลึกๆแล้วปอร์เช่เป็นคนขี้น้อยใจชอบคนเอาใจ
ถึงเวลาที่น้องปีหนึ่งต้องเข้าประชุมทำกิจกรรมรุ่นพี่ต่างช่วยกันคัดตัวสาวสวยหนุ่มหล่อและในแถวนั้นก็มีไอริณกับอลินยืนอยู่ด้วย
อลินดูสดใสมองยังไงก็น่ารักส่วนไอริณหน้าตายไม่ยิ้มเหวี่ยงโลก ส่วนปอร์เช่นั่งมองอยู่ด้านหลังพวกนักศึกษาชายต่างชื่นชมอลินเป็นเสียงเดียวกัน เรื่องหน้าตาเขาไม่ขัดแต่ซนเป็นลิงแบบนี้คงจะแสดงละครลิงได้อย่างเดียว
ผลมติออกมาแล้วคนที่ได้เป็นนางเอกคืออลิน แม้เธอจะยังยืนงงท่ามกลางเสียงปรบมือคนตัวเล็กเดินถือกระเป๋าผ้ามาหาปอร์เช่ เขาละสายตาจากโทรศัพท์เพื่อมองหน้าขาวๆ ของเธอ
"ทำหน้าเป็นลิงป่วย"
"ตัวเฮียอลินได้เป็นนางเอกด้วย อลินจะทำได้เหรอ"
"มหาวิทยาลัยนี้ไม่มีที่สำหรับคนอ่อนแอ" พูดจบปอร์เช่ก็เดินนำมาที่รถเพื่อกลับคอนโด ปอร์เช่อยู่ปีสี่เขารู้อยู่แล้วว่าน้องปีหนึ่งต้องแสดงละครเวทีเรื่องอะไรแต่ก็ไม่คิดว่าเด็กตัวเล็กจะเด่นสุดในรุ่นจนภาระต้องตกมาอยู่ที่เขา
"ตัวเฮียเคยแสดงไหมอะ"
"เคย ฉันหล่อขนาดนี้ใครๆก็อยากเลือก"
"เป็นพระเอกเหรอ?"
"เป็นโจร -_-!" ให้ตายเถอะคิดแล้วแค้นให้เถ้าแก่ร้านทองมาแสดงเป็นโจร
"ฮ่าาาา เหมาะอยู่นะ" อลินชอบอกชอบใจกลับมาถึงคอนโดเธอก็รีบเข้าห้องเพื่อไปดูแลต้นไม้ริมระเบียงจนคุณหมอแดนเทพเดินออกมารดน้ำต้นไม้เหมือนกัน
"คุณหมอออ"
"อ่าว อลินโตเป็นสาวแล้ววันนี้ไปเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้างครับ"
"สนุกมากค่ะ อลินได้แสดงละครเวทีด้วยนะคะ เป็นนางเอกด้วยค่ะ^^"
"สงสัยผมคงต้องไปดูอลินแสดงแล้วล่ะ"
ทั้งสองพูดคุยกันสนุกปากจนวิญญาณชั่วร้ายเดินออกมาจากห้องนอนของเขาเพื่อตาก กางเกงในสีแดง
"ตัวเฮียยยย ที่ตากผ้าก็มีทำไมต้องเอามาตากตรงนี้ด้วยฮะ!!"
"ลมมันเย็นดีทำไมอะ -_-!" ปอร์เช่เหล่ตามองคุณหมอแดนเทพก่อนจะเดินหนีเข้าห้อง อลินจึงใช้ไม้กวาดเขี่ยลงตะกร้าไป
"อย่าถือสาเลยนะคะคุณหมอ ตัวเฮียมีปัญหาด้านสมองค่ะ^^"
"ผมเป็นหมอด้านระบบประสาทมีอะไรบอกได้นะครับ"
"จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นช่วยผ่าเอาสมองใส่ให้ตัวเฮียของอลินหน่อยได้ไหมคะ ฮะๆๆ"
อีกด้าน
"จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นช่วยผ่าเอาสมองใส่ให้ตัวเฮียของอลินหน่อยได้ไหมคะ ฮะๆๆ"
เสียงแจ๋นๆดังเข้ามาในห้องของปอร์เช่ เขาอยากจะเดินออกไปแล้วด่าสักชุดแต่ก็ปล่อยให้ทั้งสองคุยกันไปก่อนวันนี้เขามีนัดที่คลับของคาร์ลเลยไม่อยากด่าคนให้อารมณ์เสียไปมากกว่านี้
หลายชั่วโมงผ่านไป
ปอร์เช่กลับห้องมาด้วยอาการมึนเมาเขาเดินมาเคาะประตูห้องของอลินเพื่อให้เธอต้มมาม่าแม้อลินจะง่วงจนตาปิดเธอก็ยอมออกมาทำให้เขาดีกว่าถูกเขาด่าจนนอนไม่หลับ
"อะตัวเฮียหนูไปนอนแล้วนะ"
"อืออ"
"แล้วทำไมเมาเป็นหมาแบบนี้ล่ะตัวเฮีย" พอเห็นสภาพของเจ้าของห้องเป็นแบบนี้แถมยังมีรอยช้ำที่มุมปากอลินก็รีบไปหาอุปกรณ์ทำแผลมาจัดการให้เขา
ปอร์เช่มีปัญหากับคู่อริเรื่องผู้หญิงไม่ว่าเขาจะจีบใครก็มักจะมีไอ้เวรตัวนี้มาสาระแนทุกรอบ ครั้งนี้ผู้หญิงที่เขากำลังจะปิดดีลถูกแย่งไปถ้าโซ่กับคาร์ลไม่เข้ามาห้ามคู่อริของเขาคงได้จมกองเลือดไปแล้ว
"เจ็บไหมตัวเฮีย"
"ไม่-_-"
"ตัวเฮียตอนเด็กๆ เวลาเป็นแผลพี่อลันจะเป่าให้ มาเดี๋ยวอลินเป่าให้นะจะได้หาย"
อลินใช้สองมือจับใบหน้าของปอร์เช่ให้หันมามองหน้าเธอ ปากเล็กๆสวดคาถางึมงำแล้วออกแรงเป่าที่มุมปากของปอร์เช่แต่ระบบไฟฟ้าของคอนโดดันขัดข้องจู่ๆ ไฟก็ดับพรึ่บ!
ฟู่!!
"ว้ายย!!"
ปอร์เช่รีบโอบกอดคนตัวเล็กที่ตกใจจนกระโดดเข้าหาเขา ริมฝีปากเล็กๆ สัมผัสกับปากเขาเต็มแรงเธอไม่รู้ประสีประสาแต่เขารับรู้ได้ทันทีว่าเขาและเธอกำลังจูบกัน
"อ๊ะ! อลินขอโทษปากกระแทกแก้มเฮียเลย"
"อะ อืม ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันขอโทรหานิติก่อน"
ปอร์เช่รีบหยิบโทรศัพท์เพื่อกดโทรหานิติคอนโดที่ไฟดับเป็นเพราะหม้อแปลงระเบิดไฟสำรองก็ดันเกิดปัญหาแต่ภายในหนึ่งชั่วโมงน่าจะซ่อมทัน
อลินนั่งมองความมืดเห็นคนตัวสูงยืนนิ่งมือจับริมฝีปากของตัวเองคิดว่าเขาคงเจ็บแผลมากเลยรีบพาเขามานั่งแล้วใช้ไฟจากโทรศัพท์ส่องสว่างเพื่อทำแผลจนเสร็จ
"ได้คาถาแล้วเดี๋ยวก็หายนะ"
"ฉันขอไปอาบน้ำก่อน เธอก็เข้าไปนอนเถอะความเย็นยังอยู่เดี๋ยวไฟก็ติด"
"โอเค ฝันดีนะตัวเฮีย"
---------------------------------------
จูบแล้วจะมีใครเปลี่ยนใจไหมนะ แต่ปอร์เช่แกมันชั่วมากนะเอากางเกงในไปตากตรงนั้นได้ไง
- Writer
