เช้าวันต่อมา...
-วาโย-
“ลงมาสักทีนะพ่อตัวดี” ผมยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงเอ่ยทักตั้งแต่เช้าตรู่ของแม่ แม่ผมกำลังจัดจานอาหารสำหรับอาหารเช้าในวันอาทิตย์แบบนี้
“แม่ตื่นเช้าจังครับ”
“ก็ต้องรีบตื่นมาดูไงว่าลูกไปขโมยเอาลูกใครมาบ้าน” ผมไหวไหล่ขึ้น ไม่ได้ขโมยมาสักหน่อย แค่อยากพามาให้รู้จัก
“แม่รู้ไวจัง ผมกะจะเซอร์ไพรส์ซะหน่อย”
“จะไม่รู้ได้ไงก็ย่าของลูกโทรมาตั้งแต่เช้ามืดแบบนั้น” ว่าแล้วไง ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าแม่ที่กำลังวางจานอาหารอยู่
“แม่ครับ ผมอยากให้แม่เอ็นดูปลายฝน” แม่ผมชะงักฝ่ามือทันที ก่อนที่แม่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับผม
“ลูกกำลังกลัวคุณย่าสินะ” ผมพยักหน้าให้แม่ ก่อนที่ท่านจะพูดขึ้นอีกครั้ง “โอเค ลูกรักใครแม่ก็รักด้วย ไม่ต้องห่วง” ผมยิ้มกว้างออกมาทันทีก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดร่างบางของแม่
“แม่มีลูกคนเดียว แม่อยากให้โยมีความสุขที่สุด”
“ครับ” ผมสัมผัสถึงความรัก และความ
