แกร็ก~
แอ๊ดดด...
กึก!
“คุณย่า…” ฉันนิ่งอึ้งไปเลยเมื่อบานประตูถูกเปิดออก แล้วก็พบกับหญิงชราคนหนึ่ง ข้างหลังของท่านมีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวสุภาพยืนอยู่ น่าจะเป็นคนที่คอยดูแลเธอ แต่เมื่อสักครู่วาโยเอ่ยเรียกว่าคุณย่า... แสดงว่า
“สวัสดีค่ะ คุณย่า” ฉันพนมมือขึ้นสวัสดี ก่อนที่ฉันจะเลื่อนฝ่ามือไปจับยกเอาลำแขนแกร่งของคนตัวโตออกจากไหล่ ซึ่งคุณย่าของวาโยท่านไม่ได้เอ่ยปากรับไหว้ฉัน ก่อนที่วาโยจะเอ่ยปากพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศคุกรุ่นนี้
“ย่าขึ้นมาทำไมครับ ขึ้นบันไดมันไม่ดีเลยนะครับ”
“ย่ามีอะไรจะคุยกับเธอคนนี้หน่อย” คุณย่าไม่ได้สนใจคำพูดของวาโย ฉันเงยหน้ามองวาโยเพียงเล็กน้อยเมื่อเขาเลื่อนฝ่ามือมากุมมือฉัน
“คุยตอนนี้เลยครับ ผมจะอยู่ฟังด้วย”
“หลานลงไปก่อน”
“ไม่ครับ ผมไม่รู้ว่าย่ามีเรื่องอะไรที่จะต้องมาคุยกับปลายฝนสองต่อสอง แต่การที่ย่าไม่คุยต่อหน้าผม มันทำให้ผมคิดว่าย่ากำลังจะคุย...”
“วาโยนายออก
