เสียงของเขานุ่มทุ้มน่าฟัง แต่บัวกลับได้ยินเหมือนเสียงจากนรกอเวจี เขาจับมือของเธอแล้วพูดเบา ๆ
"ถ้ายังตะโกน อาจจะเจอสิ่งนี้ก็ได้ ถ้าไม่อยากเจอก็หุบปากซะ"
ว่าแล้วก็ดึงมือเธอไปจับที่ของแข็ง ๆ ที่กระทุ้งแก้มก้นของเธออยู่ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความใหญ่ยาวของลำแข็งนั้นอย่างเต็มที่ เธอขนลุกและหวาดกลัวพูดเสียงสั่น
"นะ..นี่นายเอาปืนมาขู่ฉันเหรอ"
ลีแทบสะอึก เขาถอนหายใจออกมาและอยากจะหัวเราะเมื่อแม่สาวตัวน้อยคนนี้เข้าใจว่าเอ็นของเขาคือปืนด้ามโต เอาล่ะเมื่อคิดว่าเป็นปืนก็ขอเล่นด้วยสักหน่อย
"ใช่ จะยิงให้พรุนหลาย ๆ นัดเลย ถ้าอยากมีชีวิตก็เงียบ ๆ เอาไว้ ไม่ต้องตะโกนหาเพื่อนไม่มีใครอยู่หรอก"
"ก็ได้ ฉันจะไม่ตะโกน นะ นายปล่อยฉันเถอะ"
"ว่าง่าย ๆ แบบนี้สิคะคนสวย"
เขาเห็นว่าท่าทางของบัวอ่อนลงจึงยอมปล่อยเธอช้า ๆ เมื่อบัวได้โอกาสเธอไม่คิดอยู่เฉย หญิงสาวจึงวิ่งขึ้นบนห้องทันทีพร้อมกับปิดประตูล็อกกลอนแน่นหนา
ม
