ตอนที่ 8 นี่มันเรื่องน่ากลัวอะไรกัน

337 Words
บัวเดินเข้ามาก็เจอกับชายหนุ่มตัวสูงใหญ่แต่งตัวด้วยชุดสีดำทั้งชุดใส่แมสปิดปากนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงมุมห้อง "...อะ..เอ่ออ...ต้องนอนตรงนี้ใช่ไหมคะ" "......."ไม่มีเสียงตอบกลับ..มีเพียงหน้าที่พยักขึ้นลงเป็นคำตอบแทน บัวยืนเลิ่กลั่กอย่างทำอะไรไม่ถูก...บรรยากาศเหมือนฉากๆหนึ่งในหนังฆาตกรรมไม่มีผิด เมื่อเกิดความกลัวความไม่ไว้ใจปนหวาดระแวงก็เกิดขึ้น ....ไม่สักแล้วดีกว่า.... "ขอโทษด้วยนะคะ..ฉันขอไม่สักแล้วค่ะ" บัวพูดจบก็หันหลังโดนไปเปิดประตู...แต่ทว่า แก๊ก แก๊ก แก๊ก มันล็อค "............" "เอ่อออ...ขอโทษนะคะ...ประตูมันล็อค" "........." "คุณคะ...ประตูมันล็อคค่ะ...ฉันเปิดไม่ออก..." "..............." บัวยิ่งทำอะไรไม่ถูกมากขึ้นไปอีก...หรือจะถูกหลอกมาฆ่าทิ้งกันนะ "มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง...ประตูมันล็อคค่ะ!....คาร่าา...มีใครอยู่บ้างไหม.." ปึง...ตึงงงงงง เสียงบางอย่างลอยมากระทบผนังห้องเฉียดหัวเธอไปแค่นิดเดียว หญิงสาวสะดุ้งตกใจตัวแข็งทื่อ...มือไม้เริ่มสั่น..หันกลับไปมองที่มาของเสียง แอปเปิ้ล! ใช่..สิ่งที่ลอยมากระแทกกับผนังห้องเฉียดหัวของเธอไปก็คือลูกแอปเปิ้ลสีแดงสด มันกลิ้งไปกลิ้งมาจนมาหยุดอยู่ตรงปลายเท่าของเธอ..บัวกำลังจะก้มลงไปเก็บมันขึ้นมา ฉึก!! "กรี๊ดดดดดดด" ยังไม่ทันที่มือบางจะได้คว้าลูกแอปเปิ้ล...ก็มีมีดปริศนาลอยละลิ่วมาปักแอปเปิ้ลลูกนั้นอย่างแม่นยำ บัวตกใจถอยหลังไปชนกับพวกเครื่องมือช่างจนล้มกระจัดกระจายไปหมด โครม! "โอ้ยยยย" นี่มันอะไรกัน....มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ... บัวหันไปมองยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง....แต่...ตรงนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว "ซุ่มซ่ามจังเลยนะคะ" เสียงทุ่มหนากระซิบชิดใบหูนิ่มก่อนจะงับเบาๆ "กรี๊ดดดดดดด!"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD