ตอนที่ 7 มันแปลก ๆ
565 Words
"คนนี้เดี๋ยวกูจัดการเอง..มึงออกไปข้างนอกก่อน"
ลีเดินออกมาจากมุมมืดของห้อง..เดินตรงมาที่เตียงสัก
"ครับ..คุณลี"
คาร่าหัวใจเต้นแรงเมื่อได้เห็นชายหนุ่มใกล้ๆอีกครั้งหลังจากคราวก่อนเคยเจอชายหนุ่มอยู่ที่ผับคราวก่อน...เธออยากจะเข้าไปหาแต่ก็ติดตรงที่มีบรรดาหญิงสาวอยู่รอบข้างชายหนุ่มเสมอ
"อะ...เอ่ออ...ชื่อ..คาร่านะคะ"
".........."
"เอ่ออ...."
"จะสักลายอะไรครับ"
"เอ่ออ...ลายผีเสื้อค่ะ
"สักตรงไหนครับ!"
"ตรง....."
..คาร่าทำหน้ายิ้มๆเเล้วค่อยๆเลื่อนมือลงไปแถวๆใต้สะดือ...ขอสักครั้งหนึ่งเถอะ!อยากรู้ว่าจะเด็ดแค่ไหนกันเชียว....
ลีพยักหน้าอย่างเข้าใจความหมายที่ผู้หญิงตรงหน้าตั้งใจจะสื่อถึง...หน้าตาดีใช้ได้...อยากมากเขาก็จัดให้ได้..
"ผมสักให้ได้นะครับ...แต่มีข้อแลกเปลี่ยน!"
"อะไรหรอคะ?"
"ถ้าได้สิ่งที่ต้องการแล้ว....ช่วยกลับไปเลย..ได้ไหมครับ..กลับไปคนเดียว..."
"เอ่ออ...แต่ฉันมากับเพื่อนนะคะ.."
"นั่นแหละครับ....ทิ้งเพื่อนของคุณไว้ที่นี่..แล้วกลับไปซะ"
"เอ่อออ...."
"แล้วคุณจะได้...อย่างที่คุณ...."..ลีเว้นจังหวะพูดก่อนจะลูบไล้แผ่นหลังบางไปมาอย่างเบามือ "ต้องการ..."
.
.
1 ชั่วโมง ผ่านไป
.
.
"ทำไมเข้าไปนานจังเลยนะ"
บัวนั่งพึมพาอยู่คนเดียว...คนอื่นเข้าไปก็ไม่เห็นจะนานขนาดนี้..แต่เพื่อนของเธอเข้าไปนานมากเลย..นี่ก็เย็นมากเเล้ว..มีหวังเธอได้โดนเพื่อนอีกคนที่รออยู่ที่บ้านดุเอาแน่
แกร๊ก...แอดดด
คาร่าเดินออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ...จนบัวสังเกตเห็นได้
"โห....มึงไปนานมากกก."
บัวลากเสียงยาวพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมา
"เออ ลายมันยากอ่ะ เลยนานไปหน่อย...."
บัวขมวดคิ้ว ทำหน้าไม่เชื่อทั้งยังสังเกตุท่าทางของเพื่อน
"แล้วทำไมเดินแบบนั้นอะ.."
"กู..ล้มอะ เลยเดินไม่สะดวก..เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ มึงรอนี่แป๊บ"
คาร่าพูดจบก็เดินออกไป บัวเองก็แปลกใจกับท่าทีแปลกๆของเพื่อนสาว..ดูมีลับลมคมในแปลกๆ
ก่อนที่จะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นก็มีพนักงานเดินมาเรียกเธอให้เข้าไปสักเป็นรายต่อไป
"คิวต่อไปเชิญ...คุณบัวครับ"
"อะ...เอ่ออ...ฉันหรอคะ"...
บัวถามพลางชี้นิ้วมาที่ตัวเอง..ตอนนี้เมื่อคาร่าไม่อยู่บัวเกิดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย ปกติเพื่อนของเธอต้องอยู่ด้วยตลอดแต่ตอนนี้เธอต้องสักคนเดียวเหรอ ในใจของบัวเต้นระรัวจู่ ๆ เธอก็รู้สึกแปลก ๆ
"ใช่ครับ...คุณบัว..ยอนฮวา..จะมาสักไม่ใช่เหรอครับ เข้ามาสิครับหรือถ้าไม่เข้ามาก็กลับไปเลยครับจะได้เลื่อนคิวอื่นเข้ามาแทน"
ผู้ชายคนนั้นทำท่ารำคาญเมื่อเห็นท่าทางลังเลของเธอ บัวจึงเกรงใจเขาเธอจึงพยักหน้าไม่รอเพื่อนแล้วก็ได้
"ค่ะ....ได้ค่ะ "
บัวเดินตามพนักงานเข้าไปในห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มที่รออยู่ในห้องได้ไล่ลูกค้าและพนักงานคนอื่นกลับไปจนเกือบหมดแล้วที่นี่จึงเหลือแค่ เธอและเขา เพียงแค่สองคนเท่านั้น
- Writer
