“ฉันบอกให้เงียบไงพุดกรอง จะเงียบไม่เงียบ!” ชาญเพิ่มเสียงตวาดให้ดังขึ้น เมื่อแม่ตัวดีเหมือนจะไม่ยอมฟังคำสั่งเหมือนอย่างเคย
“ฮึก!”
“ดี! ร้องให้ตลอดก็แล้วกัน ถ้าเผลอครางขึ้นมาเมื่อไหร่ฉันเอาเธอตายแน่!” สิ้นคำริมฝีปากหนาก็ทาบทับลงบนเรียวปากสวยอย่างรุนแรงอีกครั้ง ไม่สนใจเลยสักนิดว่าอีกคนจะเป็นจะตายยังไงกับรสสัมผัสอันป่าเถื่อนของตัวเอง วินาทีนี้เขาสนเพียงแต่ว่าจะทำอย่างไรให้ตัวเองหายหงุดหงิดกับอาการหวงที่ดันมาเกิดขึ้นกับลูกโจรไปเสียที และคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องรู้สึกอะไรบ้าๆ พวกนี้ ต้องเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด
“หยุดดิ้นแล้วก็หยุดแหกปาก! หรือถ้าอยากจะให้ฉันสานต่อก็ดิ้นเลย ดิ้นแรงๆ” คำขู่นั้นเป็นผลเมื่อหญิงสาวหยุดดิ้น ปล่อยให้เขากอดจนพอใจ นาทีนี้เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆ ด้วยซ้ำเพราะว่าเขาอยู่ใกล้เกินไป มันใกล้กว่าทุกครั้งที่เคยใกล้ ใกล้มากเสียจนรับรู้ไ
