หลี่หยุนออกจากโรงเตี๊ยมไปเดินเตร็ดเตร่อยู่ภายในเมืองตงไห่ เพื่อคอยหาข่าวเรื่องการเดินทางของกลุ่มพ่อค้าทุกวันโดยที่ให้หลี่หลงหยางรออยู่ที่โรงเตี๊ยมไม่อนุญาตให้ออกมาเดินเพ่นพ่านโดยเด็ดขาด
ทุกวันนอกจากท่านปู่ของเด็กชายจะนำขนมและสั่งอาหารชนิดใหม่ที่เด็กชายไม่เคยได้กินมาถึงห้องพัก แล้วหลี่หยุนยังได้มอบภาพอักษรคำง่ายๆ เพื่อให้เด็กชายฝึกจดจำเอาไว้ และจะสอนให้เขาใช้นิ้วลากตามตัวอักษรให้คุ้นชิน
ในวันที่ 6 นับจากเดินทางมาถึงเมืองตงไห่ ชายชราก็ได้รู้ว่าอีก 2 วันจะมีพ่อค้ากลุ่มหนึ่งจะเดินทางไปยังเมืองซินซีและต้องผ่านเมืองฮวงหัวด้วย หลี่หยุนตัดสินใจที่จะเดินทางไปที่สกุลซิ่วในเมืองฮวงหัวก่อนเป็นอันดับแรกเพราะในทุกวันเด็กชายจะพยายามให้เขาสอนเขียนอักษรซิ่ว และยังใช้นิ้วเล็กๆ ลากเส้นตามอักษรคำเดียวนี้โดยไม่เคยสนใจถามถึงคำว่าหลี่ออกมาสักครึ่งคำ
หากสกุลซิ่วมีเมตตา ยินดีต้อนรับเด็กน้อยเอาไว้ในความดูแลก็นับ
