(ด็อจ) "ผมยังไม่พร้อมหรอกพ่อ" ผมตอบพ่อออกไปหลังจากที่เสียหลักอยู่สักพัก ก่อนจะรีบตั้งดึงสติกลับมา "ทำไม? นี่ก็ไม่ใช่อายุน้อย ๆ แล้วนะด็อจ พ่อก็แก่ลงทุกวัน อยากมีหลานสืบทอดวงศ์ตระกูลกับเขาสักคน..." พ่อพูดออกมา ตอนนี้หน้าพ่อโคตรเข้ม ท่านหันมามองหน้าผมนิ่ง ๆ แต่สายตานี่โคตรจะกดดันผมเลย "คือผม..." ผมไม่รู้จะบอกพ่อว่ายังไง ปากผมมันหนักไปหมดเลยตอนนี้ สิ่งที่ผมเป็นแม้จะห้ามไม่ได้ แต่ผมก็ไม่อยากให้พ่อผิดหวังกับลูกชายเพียงคนเดียวของบ้าน ที่เหมือนเป็นความหวังของพ่อมาแต่ไหนแต่ไร ซึ่งผมรู้ดีแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปไง...ผมไม่ได้เหมือนแต่ก่อนแล้ว "ก็เห็นว่ายังไม่มีใครตอนนี้ แฟนก็ไม่เคยพามาแนะนำ แสดงว่าแกยังโสดอยู่...ก็คงไม่ผิดอะไรที่จะให้แกดูใจกับผู้หญิงคนที่พ่อหาให้..." พ่อของผมพูดขึ้น สายตามองมาที่ผมอย่างกดดันอีกครั้ง และมันโคตรกดดันผมเอามาก ๆ จะหาผู้หญิงให้ทั้งที่ผมชอบผู้ชาย เฮ้อ~~ "...."