“อะไรคะ”
“สงสัยมือพี่เปรอะน้ำจิ้ม ขอน้ำให้พี่ทีครับหนูดี”
“ข้าวฟ่างไปเอายาล้างตาให้ค่ะ ติดมาในกระเป๋าพอดี” ข้าวฟ่างวางจานลงบนโต๊ะ แล้ววิ่งเข้าไปในบ้านพักเพื่อหยิบยาล้างตาให้พี่ชาย
อรนลินยื่นน้ำในแก้วของเธอ ใส่มือให้วาคิมพร้อมกับบอกเขา “พี่วิมเอาน้ำในนี้ล้างไปก่อนค่ะ”
“ครับ” วาคิมรับมาแล้วเทราดใส่ดวงตาอย่างไม่ถนัดนัก
อรนลินเก้ ๆ กัง ๆ มองด้วยความเป็นห่วง จังหวะที่เธอก้มหน้าลงไปช่วยดู วาคิมก็เงยขึ้นมาพอดี ปากของทั้งคู่จึงฉิวเฉียดเกือบจะสัมผัสกันอรนลินตกใจผงะหนี แต่ไม่พ้นสายตาของจุติที่วางสายแล้วและเข้ามาสมทบในนาทีนั้น
“มาแล้วค่ะ”
ข้าวฟ่างร้องบอกวิ่งเข้ามาภายหลัง จึงไม่ทันเหตุการณ์ แต่นึกสงสัยกับบรรยากาศอึมครึมแปลก ๆ นั่น ตัดสินใจถามออกไป
“มีอะไรกันหรือเปล่าคะ”
จุติไม่พูดอะไร ปลีกตัวไปยืนปิ้งย่างอาหารต่อ ขณะที่วาคิมก็นิ่งเฉยไปเช่นกัน ส่วนเธออยากพูดว่าไม่ใช่อย่างที่เห็น แต่ไม่รู้จะเ
