ตอนที่3 เหอหย่งหมิง

1031 Words

แสงตะวันเบิกฟ้าเสียดแทงหมู่เมฆาลงมาจนเบื้องล่างนภาสว่างจ้าไปทั่ว เหล่าสกุณาขับขานร้องรับกันดังไกลเป็นทอดๆ บนเตียงนอนกว้างใหญ่ภายในห้องหอที่เกิดเหตุการณ์ร้อนแรงเมื่อยามค่ำคืน บัดนี้คงเหลือเพียงความยับเยินให้ได้เห็น เหอหย่งหมิงลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนอีกฝ่ายที่ยังคงนอนหลับใหลในสภาพเปลือยเปล่า ร่างสง่าที่ไร้อาภรณ์เช่นกันค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งเพื่อดึงสติของตนเองให้กลับมา สายตาคมปลาบเหลือบไปมองคนข้างกายกัน เห็นนางยังคงหลับตาพริ้มไร้วี่แววว่าจะตื่นขึ้นมา เนื้อตัวขาวผ่องนวลเนียนของนางบัดนี้มีแต่ริ้วรอยเป็นจ้ำเต็มไปหมด เนื้อนุ่มอิ่มน้ำหลายจุดมีรอยฟันขบกัด ไม่ไกลกันมีร่องรอยของผ้าปูเตียงที่ยับย่น อันเกิดจากการพัวพันระหว่างเขากับนาง ทั้งยังมีคราบเลือดสีแดงฉานเป็นด่างเป็นดวงปะปนกับคราบน้ำขาวขุ่นไปทั่ว กลิ่นคาวคละคลุ้งตลบอบอวลไปทั้งห้อง ชายหนุ่มจำได้ดี ว่าเขาเข้าหอกับนางได้ร้อนเร่าปานใด และร้อนแรงแค่ไหน เดิมทีเขามิใช่บุรุษหยาบช้าหรือเป็นชายกักขฬะ ที่ทำการร่วมรักกับสตรีรุนแรงเช่นนี้ และยิ่งไม่เคยเสียการควบคุมตัวตนเลยสักครา แต่ทว่าเมื่อคืน เขากลับเกิดอาการกระสันจนเกินยับยั้ง ทั้งยังหลุดการควบคุมอารมณ์กำหนัดของตนเองได้ถึงเพียงนั้น นั่นย่อมมีเหตุผลเดียวก็คือ เขาถูกวางยา สายตาคมเข้มมองสตรีบนเตียงอุ่นอย่างนึกขัดเคืองในใจขึ้นมาอีกครั้ง จะเป็นผู้ใดไปได้ หากมิใช่ฝีมือของลี่เหยาถิง! นางคงสั่งบ่าวไพร่ของนางลอบวางยาเขาในจอกสุราระหว่างงานเลี้ยง มิเช่นนั้น เมื่อคืนยามที่เขาปลอบใจเพ่ยจี เขาจะกล้าล่วงเกินนางบนตั่งยาวในเรือนนั้นได้อย่างไร? เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของคนรักก็ผุดเข้ามาในโสตประสาท เสียงห้ามปรามแว่วหวานก็ดังเข้ามาในห้วงคำนึง ‘หย่งหมิง ท่านจะทำอะไร ไม่นะ...ท่านไม่ควรทำอย่างนี้’ เมื่อคืนบนตั่งนั่น เพ่ยจีพยายามห้ามปรามเขาแล้ว หากแต่ท่าทางอ่อนหวานของนางยิ่งทำให้เขาไม่อาจห้ามใจในแบบที่ไม่เคยเป็น กระทั่งนางมารผู้เป็นเจ้าสาวของเขาเข้าไปขัดขวาง ชั่วขณะที่สติของเขาเริ่มพร่าเลือน ก็ได้วาจาร้ายกาจของนางมารตนนี้ช่วยกระตุ้น ‘คืนนี้เป็นคืนเข้าหอของข้ากับท่าน คนที่มีสิทธิ์ร่วมเตียงกับท่านมีเพียงข้า เพราะท่านคือคนของข้า เหอหย่งหมิงคือคนของลี่เหยาถิงผู้เดียว’ เหอหย่งหมิงขมวดคิ้วเคร่งเครียด สีหน้าขรึมลงกว่าเดิม เขาขบกรามแน่น ข่มอารมณ์เดือดพล่านที่กำลังปะทุขึ้นมาอีกครั้ง เขาหลงกลนางจนย่อยยับน่าอับอาย ชายชาตินักรบเช่นเขาต้องพลาดท่าเสียทีให้กับสตรีร้ายกาจอย่างลี่เหยาถิง ทั้งๆ ที่เขาเห็นสิ้นทุกอย่างที่นางกระทำ แต่กลับทำอะไรมิได้นอกจากรับผลของมัน แล้วอย่างนี้เขาจะมองหน้าเพ่ยจีได้อย่างไร! ‘หย่งหมิง ข้ารักท่าน และจะรักท่านเพียงคนเดียว ชั่วชีวิตนี้ข้าคงไม่อาจรักใครได้อีกแล้ว’ ‘สัญญากับข้า...ว่าท่านจะมีข้าเพียงคนเดียว’ ‘ท่านสัญญาแล้วนะ ข้าดีใจเหลือเกิน’ ‘ข้ารักท่าน หย่งหมิง...’ น้ำเสียงอ่อนหวาน กิริยาอ่อนโยน แววตาจริงใจ มือเล็กนุ่มนิ่มที่เอื้อมมาจับมือกันอย่างรอคอยคำตอบด้วยความหวังของหญิงคนรักลอยเข้ามาในโสตประสาทไม่ขาดสาย เหอหย่งหมิงค่อยๆ หลับตาลงอย่างอ่อนแรง รู้สึกว่าตัวเขานี้มันช่างน่าขันเสียจริง นำลูกน้องออกรบมาไม่รู้กี่ครา กำชัยการศึกมาไม่รู้กี่ครั้ง แต่กลับต้องหมดท่ากับเรื่องอิสตรีเช่นนี้ ร่างสูงให้รู้สึกหมดความภาคภูมิในตนเองยิ่งนัก มิคาดว่าเรื่องราวความรักชายหญิงจักทำให้เขาเหน็ดเหนื่อยสิ้นแรงต่อกรถึงเพียงนี้ เดิมทีเขาก็มิบุรุษที่ใคร่จะใส่ใจเรื่องประโลมโลกพวกนี้เลยสักนิด ความอ่อนโยนถนอมบุปผาหรือความคิดลึกซึ้งอันใดเกี่ยวกับสตรีก็ไม่มี ในเมื่อเขาเติบโตมาท่ามกลางสนามรบ บิดาก็เอาแต่สู้ศึกจนตัวตายเพื่อมารดาของเขาที่ตายไปจะได้ภาคภูมิใจ เกิดเป็นบุรุษล้วนแล้วแต่ต้องมีปณิธานอันยิ่งใหญ่ ต่อให้ไม่ปรารถนาต่อลาภยศ หากแต่ก็ยังคาดหวังว่าตนเองจะสร้างคุณงามความดี มีชื่อเสียงเกริกก้องเชิดชูผู้ให้กำเนิด แต่ดูเถิดว่าบุตรชายของท่านพ่อกับท่านแม่กลับทำเรื่องให้ต้องขายหน้า มีคนรักก็ไม่อาจรักษาคำพูดได้ จำต้องแต่งงานกับสตรีเจ้าเล่ห์มากแผนการ ซ้ำถูกวางยาจนหมดแล้วซึ่งศักดิ์ศรี เหอหย่งหมิงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะหรี่ตามองอย่างเย็นชาไปยังสตรีร่างเปลือยที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ ใบหน้าหล่อเหลาเย็นเยียบเรียบตึง ในใจให้นึกดูแคลนลี่เหยาถิงเหลือจะกล่าว มีสตรีดีๆ ที่ใดใช้ตัวแลกเช่นนี้กัน! ร่างสูงผุดลุกขึ้นจากเตียงนอนทันที แล้วพาเรือนกายเปล่าเปลือยไปใส่เสื้อผ้าที่ตกเกลื่อนบนพื้นอย่างไม่ใส่ใจว่าจะเรียบร้อยหรือไม่ ก่อนจะเดินออกจากห้องหอไปอย่างไม่ไยดี ทิ้งเอาไว้เพียงสตรีไร้อาภรณ์ให้นอนฝันหวานเพียงลำพัง หนึ่งเดือนต่อมา... สตรีร่างระหงของสาวสะพรั่งวัยสิบหกหนาวในอาภรณ์หรูหราสมฐานะฮูหยินหนึ่งเดียวแห่งจวนแม่ทัพเหอ นางยังคงนั่งจิบชาอยู่ริมหน้าต่างในห้องส่วนตัวด้วยอารมณ์ขุ่นมัวไม่สร่างซา ใบหน้างดงามราวเทพธิดาบึ้งตึงตลอดเวลา ประกายในดวงตาราวดวงดาราบนฟากฟ้าก็เผยเพียงความแค้นเคืองไร้ที่สิ้นสุด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more