นายหัวเถื่อน 25+
บทที่ 19.
"กรี๊ดดด! กรี๊ดดด! กรี๊ดดด!"
"คุณแม่! ใจเย็นๆค่ะคุณแม่ขา"
พอกลับมาถึงบ้านรำพึงก็อาละวาดขว้างปาข้าวของในบ้านอย่างบ้าคลั่งเหมือนคนบ้า ส่วนนังแขกก็คอยวิ่งหลบข้าวของที่ปลิวมาถูกหัวจนจนหัวโนแทบจะแตก ปากก็คอยร้องห้ามคนเป็นนายไปด้วยแต่ไม่เป็นผล
"กูเกลียดมัน! มึงได้ยินไหมอีแขก! ว่ากูเกลียด! ทั้งอีหทัยชนก อีกระต่าย และก็อีเเก่หมาย กูเกลียด! เกลียด! เกลียด!"
รำพึงตะโกนลั่นบ้านอย่างคับแค้นใจ จนนายมิ่งที่เป็นพ่อต้องออกจากห้องมาดูเพราะรำคาญเสียงแหลมปรี๊ดของลูกสาว
"เอ็งเป็นอะไรวะนังรำพึง แหกปากทำเสียงดังโครมครามไปสามบ้านแปดบ้าน ผีเข้ารึเอ็งยังไง?"
นายมิ่งเอ่ยถาม รำพึงไม่ตอบคนเป็นพ่อแต่สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง
พ่อของเธอก็อีกคนไม่ได้ความ ถึงจะมีหน้ามีตาเป็นถึงหัวหน้าคนงาน แต่ก็ไม่มีสักคนที่จะเคารพอย่างจริงใจ ไม่เหมือนกับลุงใหญ่พ่อของนังกระต่าย ที่ไม่ว่าจะไปทางไหนก็มีแต่ค
