พ่ายรักภรรยามือสอง

ตอนที่ 1 ซื้อบริการทางเพศ (1)

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นหนูนีย์”

แม่พร ทำอาชีพพยาบาลในโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่งริมแม่น้ำเจ้าพระยาทักถาม พลางส่งมือมาแตะลงบนหัวไหล่

ปราณีเอี้ยวใบหน้ากลับไปมองพอเห็นเป็นสตรีที่ตนเคารพรักก็เบาใจลง หล่อนยังไม่ได้ตอบคำถามในทันทีทว่ากลับเบือนใบหน้ามองไปยังโทรศัพท์ราคาไม่กี่พัน กดปิดเสียงเรียกเข้าจากเบอร์แปลกไม่ให้รบกวน

“ไม่มีอะไรค่ะแม่พร เบอร์ขายประกันโทรมา”

แม่พรยิ้มรับก่อนจะกลับไปทำงานต่อ ปราณีเก็บโทรศัพท์ลงและหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านให้แม่ฟัง ท่านนอนหลับใหลเป็นเจ้าหญิงแสนสวย วันว่างจากการทำงานหล่อนมักจะมาอ่านหนังสือให้ท่านฟัง เล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองในมุมมองที่ดีแสนดี

ปราณีทำแบบนี้มาร่วมสองปีแล้วแต่มาหนักหน่อยช่วงหนึ่งปีให้หลัง เพราะบิดาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุจึงไม่มีใครคอยช่วยเรื่องค่ารักษา ต้องหาเงินทุกบาททุกสตางค์ให้ได้ด้วยตัวเอง มีบ้างที่ขอหยิบยืมจากครอบครัวคุณนุชจนกลายเป็นหนี้ก้อนโตร่วมแสน หญิงสาวอ่านนิทานให้ท่านฟังด้วยน้ำเสียงที่สดใส ผู้ป่วยหญิงชราเตียงข้างๆ ป่วยมาร่วมสัปดาห์แล้วก็ร่วมฟังไปด้วย

“มาอ่านแบบนี้บ่อยๆ นะหนู…” ยายแกอายุมากแล้ว ญาติเฝ้าไข้มีแวะเวียนมาแค่ช่วงกลางคืนเท่านั้น กลางวันจึงต้องนอนติดเตียงอยู่คนเดียว

“ค่ะ คุณยายอยากได้อะไรไหมคะ หนูจะหาให้”

“ไม่จ้ะ แค่เห็นหนูยิ้มยายก็สุขใจแล้ว” เสียงคุณยายอ่อนแรงมาก แม้ใบหน้าจะเหี่ยวย่นและหมองหม่นแค่ไหนคุณยายก็ส่งยิ้มมาให้ ท่านหลับตาลงคงจะอยากพักผ่อนดังนั้นปราณีจึงหมุนกายอรชรกลับเข้ามาที่เตียงมารดา เตียงนี้ค่อนข้างอยู่ห่างจากคนอื่น อยู่มุมสุดไม่มีใครเดินมาถึงบริเวณนี้

สงสารแทบขาดใจทุกครั้งที่ได้อยู่กับมารดา ท่านนอนไม่ได้สติต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ปราณีขยับเข้ามาใกล้ซบใบหน้าตนเองลงแนบกับมือท่าน “แม่จ๋า แม่ได้ยินเสียงหนูไหมจ๊ะ ถ้าได้ยินแม่ตื่นขึ้นมาหานีย์นะ”

ได้โปรด… ตื่นขึ้นมากอดหล่อนเหมือนในวันวาน

น้ำตาหนึ่งหยดไหลรินลงหลังมือท่าน หลับตาลงครั้งไหนปราณีนึกย้อนถึงวันอัปยศเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อนทุกครั้ง วันที่หล่อนถูกหักหน้าทิ้งให้แต่งตัวเก้อกลางงานหมั้น คุณศรันย์จงใจฉีกหน้าหล่อนและตั้งใจจะแฉความต่ำตม

‘ไหนๆ พ่อเธอก็ตายไปนานแล้ว ส่วนแม่ก็นอนเป็นผักอยู่โรงพยาบาล เขามาสู่ขอทั้งที ฉันขอรับอาสาเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเธอให้เองก็แล้วกันนะ’

‘ส่วนค่าหมั้นหมายก็แบ่งมาให้ฉันกับแม่ด้วย ติดหนี้นานๆ ไม่ดีนะ’

เพราะพ่อของปราณีเคยช่วยชีวิตพ่อของศรันย์ไว้ พวกท่านจึงให้คำมั่นสัญญาว่าจะให้ลูกสาวและลูกชายของพวกท่านแต่งงานกันเมื่อโตขึ้น แม้พ่อจะเสียชีวิตแต่ผู้ใหญ่ฝ่ายนั้นยังไม่ลืมคำสัญญาจึงอยากให้หมั้นหมายกันไว้ ชีวิตสาวยาจกได้หมั้นหมายกับทายาทเศรษฐีมีแต่ในนิยายเท่านั้นแหละ

เพราะความจริง เขาใจร้ายกับหล่อนเหลือเกิน

คุณศรันย์ทิ้งหล่อนกลางงานหมั้น ส่งคนมาแฉ ฉีกหน้า และโชว์รูปลับของหล่อนที่มีร่วมกับเสี่ยหลายคนให้แขกในงานดู พ่อแม่เขาเริ่มรังเกียจ ปราณีอับอายจนแทบอยากเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี ขังตัวเองในห้องพักเล็กๆ ร้องไห้ตั้งหลายวันกว่าจะมีแรงกลับมาใช้ชีวิตปกติ และเลือกจะหันหลังให้อาชีพดังกล่าว แม้จะไม่ได้ขายตัวถึงขั้นนั้น แต่ภาพลักษณ์ที่มีมันไม่ต่างกันเลย

บิดามารดาของคุณศรันย์จากเคยเอ็นดูหล่อน กลับกลายเป็นไม่มองหน้า ตีตัวออกห่างไปโดยปริยาย แม้จะเสียใจแต่ปราณีก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไร

‘เสียดายจังที่นายคนนั้นฉลาดเกินไป แกก็เลยอดได้ผัวรวย แต่ช่างเถอะจะแคร์ทำไมให้เปลืองใจ ยังไงแกก็ยังมีเสี่ยรับเลี้ยง เสี่ยรวยกว่าตานั่นตั้งหลายเท่า’

นีรนุช ลูกติดของภรรยาใหม่บิดาเอ่ยกระแหนกกระแหน ในวันนั้นหล่อนแค่รับฟังเท่านั้นไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป กลับมาที่ห้องมีสายจากเบอร์แปลกเข้ามาจึงตัดสินใจกดรับสาย เป็นเสียงผู้ชายที่พูดและด่าหลายประโยค ไม่จำเป็นต้องเอ่ยแนะนำตัวอะไรหล่อนก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคือใคร

‘ขอโทษที่ต้องใช้ไม้แข็งนะ แต่ถ้าฉันรู้ความลับเธอแล้วเก็บเงียบไว้ไม่ช้าผู้หญิงอย่างเธอก็ต้องชุบตัวไปหลอกเอาเงินผู้ชายคนอื่น! เสียแรงที่พ่อแม่ฉันเอ็นดูแต่เธอกลับทำตัวได้ไม่สมกับที่พวกท่านอยากได้มาเป็นสะใภ้! ชอบขายตัว ชอบอ้าขาแลกเงินมากนักก็ไปหาจากคนอื่น อย่าคิดมาจับฉัน! อีตัวอย่างเธอมันก็สวยแต่หน้า น่าสมเพชสิ้นดี!’

ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนด่าแรงเท่านี้มาก่อน ปราณีร้องไห้น้ำตาแทบไหลออกมาเป็นสายเลือด ณ วินาทีนั้นหล่อนตัดสินใจจะไม่รับงานเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวอีก จะพยายามหางานอื่นทำเสริมเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าพยาบาลให้แม่ หญิงสาวยังคงใจสลาย ยังคงมีน้ำตาไหลทุกครั้งที่หวนนึกถึง แม้เหตุการณ์จะผ่านมานานนับสัปดาห์ แต่เชื่อเถอะว่าตราบาปครั้งนี้ การกระทำของคุณศรันย์ในวันนั้น จะตราตรึงติดอยู่ในใจหล่อนไปจนถึงวันตาย

เดิมทีครอบครัวมีกันสามคน พ่อ แม่ ลูก แต่เพราะความจนทำให้พ่อแม่ผิดใจกันและแยกทาง ปราณีเลือกอยู่กับแม่ ผ่านไปได้ไม่ถึงปีพ่อก็แต่งงานใหม่กับคุณนายนันทินี สตรีมีเงินเจ้าของโฮสเทลขนาดเล็กๆ กลางกรุงเทพฯ คุณนายรักพ่อหลงพ่อมากมีเงินเท่าไหร่ก็แบ่งมาให้ใช้ พ่อจึงมักจะแอบนำเงินบางส่วนมาให้หล่อนเรียนต่อในระดับมัธยม จนจบปริญญาตรี

โชคร้ายช่วงชั้นปีที่สี่แม่เกิดล้มป่วยอ็อกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่ทัน กลายเป็นเจ้าหญิงนินทา ช่วงนั้นพ่อเริ่มขอเงินภรรยาใหม่มากขึ้นเพื่อนำมาช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลจนทะเลาะกันหลายหน

นีรนุช ลูกสาวของคุณนันทินีก็เริ่มไม่พอใจพยายามยุยงให้แม่เลิกรากับชายไร้สมบัติคนนี้ ประกอบกับคุณนันทินีเองถูกใจผู้ชายคนหนึ่งที่อายุน้อยกว่า จึงตัดสินใจแยกทางกับพ่อของปราณี

เมื่อไม่มีที่พึ่งพาทางการเงินพ่อจึงต้องออกหางาน สมัครงานในที่ต่างๆ แต่อายุมากแล้วจึงไม่มีที่ไหนรับท่านเข้าทำงานเลย ถือเป็นโชคร้ายซ้ำสองของครอบครัวเราที่คนขับรถยนต์คันหนึ่งประมาทขับมาชนท่านจนเสียชีวิต คนขับเป็นคนรวยจึงเลือกใช้เงินปิดปาก ปราณีจำใจต้องยอมรับเพราะอย่างน้อยก็จะได้มีเงินไปผ่อนจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่

นี่ก็ผ่านมาเกือบสองปีแล้วที่แม่ป่วย และหนึ่งปีแล้วที่พ่อเสียชีวิต ปราณีแทบจะไม่เหลือใครเลย คุณนันทินีกับคุณนีรนุชก็ใช่ว่าจะรักหรือเห็นใจหล่อน แค่เมตตาให้ทำงานในโฮสเทล ได้เงินเดือนรวมทุกอย่างตกหมื่นแปด พอได้ใช้จ่าย แต่จะย้ายไปทำที่อื่นก็ไม่ได้เพราะสองแม่ลูกคอยทวงบุญคุณ

“ขอโทษนะครับ ขอหมอตรวจอาการคนไข้หน่อยนะ” คุณหมอคนเดิมที่ใจดีคอยช่วยแวะมาดูแม่บ่อยๆ เข้ามาทักทาย

ปราณีหันไปมอง รีบลุกขึ้นยืนและยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะคุณหมอ”

“สวัสดีครับ” นายแพทย์หนุ่มวัยสามสิบกลางๆ รับไหว้ ก่อนจะเข้าไปดูอาการและชวนคนไข้คุยตามปกติ “หมอขออนุญาตตรวจนะครับคุณน้า เป็นยังไงบ้างครับ วันนี้อากาศบริสุทธิ์แจ่มใส อารมณ์ดีขึ้นบ้างหรือเปล่าครับ”

หลังตรวจอาการคนไข้ คุณหมอชวนออกไปอัปเดตข้อมูลอาการข้างนอก จะได้เดินเล่นกันด้วยช่วงนี้เป็นเวลาออกเวรของคุณหมอ ท่านจึงว่างมาคุย “ตามการวิเคราะห์ อาการคุณแม่ของคุณนีย์ยังทรงตัวในระดับดีนะครับ ชวนท่านคุยบ่อยๆ เปิดเพลง เปิดวิทยุทิ้งไว้ให้ฟัง หมอเชื่อว่าสักวันคุณน้าจะต้องมีอาการตอบสนองบ้าง”

“ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ นีย์ไม่รู้ว่าท่านจะมีโอกาสฟื้นไหมแต่นีย์อยากรักษาท่านให้อยู่กับนีย์นานมากที่สุด นีย์เหลือแค่ท่านคนเดียว”

เรื่องนี้คุณหมอรู้อยู่แล้วเพราะเห็นหญิงสาวมาตั้งแต่วันแรก จนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาร่วมสองปีแล้ว เอ็นดูในความกตัญญู ในความน่ารักของปราณี หลังเข้าและออกเวรทุกครั้งตนเองก็มักจะแวะไปดูอาการคนไข้บ่อยๆ ถูกป้าพยาบาลแซวก็หลายครั้งว่าแอบถูกใจลูกสาวของคนป่วยหรือเปล่านะ

ไม่รู้สิ อาจจะไม่ แต่ปราณีก็ถือว่าเป็นเด็กที่น่ารักนะ

ด้านหลังโรงพยาบาลมีสวนเล็กๆ ให้เดินเล่น มีญาติคนไข้บางส่วนเอาเสื่อมาปูนอนด้านหลังในโซนที่พอจะมีร่มไม้คอยกำบังแดดอันแรงจ้า

“ไม่ต้องห่วงนะครับ ทางนี้หมอกับคุณพรจะช่วยดูแล”

“ขอบพระคุณมากนะคะคุณหมอ นีย์ซาบซึ้งบุญคุณจนไม่รู้จะตอบแทนยังไง”

หญิงสาวพนมมือไหว้ด้วยความตื้นตันใจ ช้อนขนตางอนชื้นน้ำตาไปมองคุณหมอ ทั้งที่คุณหมอช่วยดูแลแม่ให้ถึงขนาดนี้แต่ปราณีไม่มีอะไรตอบแทนเขาเลย มีบ้างที่ซื้อขนมมาฝากแต่ก็นานๆ ครั้ง

“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบทำบุญกับผู้สูงอายุ” รับไหว้หญิงสาวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะแยกกับปราณี และขอตัวกลับไปที่หอพักแพทย์ด้านหลัง

นอกจากจะหน้าตาดีแล้ว คุณหมอยังใจดีอีก นัยน์ตาคู่สวยคอยมองตามอย่างขัดเขิน แอบหลงใหลได้ปลื้มในความใจดีของท่านมานาน แต่ไม่กล้าอาจเอื้อมหรอก ผู้หญิงสกปรก ไร้สมบัติ มีภาระใหญ่หลวงต้องรับผิดชอบอย่างหล่อน ชาตินี้ทั้งชาติอย่าหวังเลยว่าจะได้รับรักแท้จากผู้ชายคนไหน

....................................................

ติดตามผลงานนักเขียนได้ที่แฟนเพจ คณานางค์