Ep4 : ลำธารแสนหวาน (Part1)

1684 Words

คำหวานควานมือสะเปะสะปะไปทั่วบนพื้นฟูกนอน ทั้งที่ตาทั้งสองข้างของคำหวานยังปิดสนิท ข้างกายคำหวานว่างเปล่า สัมผัสไม่ถูกร่างหนาของผัวโจรอย่างเคย เปลือกตาหนักอึ้งจึงค่อยๆขยุกขยิก เอ...มากอยาหายไปไหนแต่เช้านะ? นึกแปลกใจ...เพราะโดยปกติมากอยาต้องรอเธอตื่นถึงจะลุกออกจากที่นอนพร้อมกันนี่นา หรือว่า...เขาจะหนีออกไปปล้น จำได้ว่าหลายวันก่อนเขาเปรยกับคำหวานไว้เช่นนั้น คำหวานยังไม่ลืม ครั้นพอนึกถึงเรื่องออกปล้นของผู้เป็นผัว ร่างเปลือยเปล่าก็ผวาลุกขึ้นนั่งตาลีตาเหลือก ในโพรงอกชักเริ่มร้อนรน สีหน้าไม่สู้ดี เพราะคำหวานไม่ต้องการให้ผัวเอาชีวิตไปเสี่ยงในการออกปล้นใครอีกแล้วในชาตินี้... เสียงนกกาด้านนอกเรือน ต่างแข่งกันส่งเสียงร้อง ทำให้คำหวานรู้ว่าเวลานี้คงเป็นเวลาสายกว่าทุกวัน เจ้าตัวกวาดนัยน์ตากลมโตมองไปรอบห้อง เห็นเพียงเฟอร์นิเจอร์ไม้จำพวกตู้และโต๊ะที่เพิ่งถูกขนเข้ามาวางประดับหลังจากคำหวานยอมตกปากรับ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD