ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย
453 Words
ตอนที่ 4
“ว่าไงไอ้แทน แกไปมุดหัวอยู่ไหน แล้วทำไมต้องปิดโทรศัพท์ด้วยวะ”
“ใจเย็นก่อนสิวะ..ไอ้ตุล ฉันมีอะไรจะบอกแก”
“ว่ามา”
“แกฟังฉันให้ดี...เงินห้าล้านนั่น แกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะพยายามหามาชดใช้ให้แกเอง แต่น้องเอมมี่เธอดูเหมาะสมกับแกนะ”
“ทำไม แกจะให้น้องสาวบุญธรรมของแก เอาตัวมาชดใช้หนี้ให้แกว่างั้นสิ”
“เปล่า!!!..ไม่ใช่อย่างนั้น คืองี้นะ..น้องเอมมี่เนี่ย! แม่เค้าป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาล แล้วคืนนี้น้องเอมมี่จะมีการประมูลพรหมจรรย์ เริ่มต้นที่หนึ่งล้านบาท ประมูลออนไลน์นะ ส่วนชื่อเวปที่จะประมูล เดี๋ยวฉันจะส่งให้แกเองหลังจากวางสายแล้ว”
“แกหมายถึงจะให้ฉันประมูลน้องสาวแก..งั้นรึ!!”
“ใช่! รับรอง แกได้ไปแล้วจะไม่ผิดหวังเลย อีกอย่างเธอมีใบรับรองจากหมอสูติที่ไปตรวจมาแล้วด้วย”
“แล้วฉันจะเชื่อใจแกกับน้องสาวแกได้ยังไงวะ ว่าจะไม่หลอกฉันอีก”
“ไม่ต้องเชื่อใจฉันหรอก ขอดูใบรับรองจากเธอสิ หรือแกจะให้หมอสูติตรวจซ้ำอีกก็ได้ คืนนี้น้องเอมมี่เค้าจะมีประมูลพรหมจรรย์ ตอนประมาณห้าทุ่มนะ ฉันบอกแกได้แค่นี้แหละ” หวังว่าถ้าเอมิกาได้เงินจากการประมูลเธอคงจะเอาไปช่วยแม่เธอได้สำเร็จ แล้วที่เหลือก็คงจะใช้หนี้ให้เขาบ้าง แทนไทคิดในใจอย่างนั้น
“เฮ่ย!..เดี๋ยว ไอ้แทน!!! แกอย่าเพิ่งวาง”
“อะไรของแกอีกวะ”
“ฉันไม่ประมงประมูลอะไรทั้งนั้นแหละ นี่..แกตั้งใจจะหนีหนี้ใช่มั้ย”
“ไม่ได้หนี แต่ฉันยังไม่มีจ่าย ฉันไม่ได้มีแกเป็นเจ้าหนี้แค่คนเดียวนะโว้ย!!”
“แล้วแกไปติดหนี้ใครเค้านักหนาวะ” ตุลธรถามด้วยอารมณ์เสีย ความจริงแล้วหนี้ห้าล้านสำหรับเขามันไม่ได้มากมายอะไรเลย แต่ที่เขามาก็เพราะอยากเจอเพื่อนมากกว่า ตุลธรกลับมาเมืองไทยในรอบ10ปีเค้ามีเพื่อนอยู่ไม่กี่คนที่ยังโสด ก็เลยนัดมาดื่ม แต่ดูเพื่อนทำกับเขาสิ!!
“พอดีว่าฉันติดหนี้ที่บ่อนน่ะ แล้วตอนนี้เขาก็กำลังตามล่าตัวฉันอยู่ แกรู้แค่นี้ก็พอ”
“เฮ่ย!.. เดี๋ยวแล้วแกจะไปไหน”
“บอกไม่ได้หรอก แค่นี้นะฉันกำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว”
ตื้อดดๆๆๆ แทนไทปิดโทรศัพท์หนีเพื่อนอีกครั้ง
“ไอ้เวร!!!” ตุลธรสบถ ขณะที่หันมามองคนข้าง ๆ
- Writer
