สารภาพมาซะดี ๆ
392 Words
ตอนที่ 3
“บอกความจริงมา...คนสวย”
“คือว่า...”
“ไอ้แทนมันจ้างให้เธอมาหลอกฉันใช่มั้ย”
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ..”
“เล่าทุกอย่างให้ฉันฟังอย่างละเอียด เดี๋ยวนี้!!!!”
“จริง ๆ แล้วเมื่อก่อนแม่ของเอมมี่เคยเป็นเมียลับ ๆ ของ ท่านสุพจน์ คุณพ่อของคุณแทนไทค่ะ”
“แล้วเธอล่ะ..มีความสัมพันธ์อะไรกับไอ้แทนหรือเปล่า”
“คุณแทนไทเป็นแค่พี่ชายบุญธรรมค่ะ”
“แสดงว่าไอ้แทนมันคงคิดจะเอาตัวเธอมาแลกกับหนี้ห้าล้านน่ะสิ”
“เรื่องหนี้สินเอมมี่ไม่รู้เรื่องด้วยจริง ๆ นะคะ ที่มาในวันนี้พี่แทนเป็นคนขอร้องให้ช่วยมาอำพี่เล่น ๆ ก็เท่านั้น ไม่คิดว่าเขาจะหนีหายไปแบบนี้”
“งั้นก็ดี!!!...เราคงต้องมีเรื่องคุยกันยาวหน่อยแล้ว”
“แต่เอมมี่ต้องไปแล้ว” หญิงสาวรีบบอกทันที เพราะเธอมีนัดประมูลพรหมจรรย์ตอนห้าทุ่มตรง ผ่านทางเวปไซด์ของเมืองนอก
“ถ้าเธอก้าวขาออกไปแม้แต่ก้าวเดียว...รับรองว่าสมองของเธอกระจุยอยู่ภายในร้านนี้แน่” เอมิกาจ้องใบหน้าคมเขม็ง เธอตกใจกับคำพูดของเขา ก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงยังที่เดิม แล้วพลางถอนหายใจ
“ดูแล้วคนอย่างเธอก็ไม่ใช่คนโง่นี่น่า ทำไมถึงยอมทำงานให้ไอ้แทนมันหลอกเอาได้”
“ฉันมีความจำเป็นบางอย่าง” เธอไม่คุยกับเขาในแบบชิดเชื้ออีกต่อไป
“ก็แปลกดีนะ ผู้หญิงสมัยนี้”
“ท่านสุพจน์เคยช่วยเหลือฉันกับแม่ ตอนที่เราลำบาก”
“เรื่องนั้นฉันไม่สนหรอก แต่หนี้ห้าล้านของไอ้แทน..เธอต้องรับผิดชอบ”
“ฉันไม่ได้เป็นหนี้...ทำไมฉันจะต้องชดใช้ด้วย”
“งั้นเธอก็พาฉันไปหาไอ้มันสิ”
“ฉันไม่รู้หรอก ว่าตอนนี้เค้าอยู่ไหน อันที่จริงเราไม่เคยเจอกันมาเป็นปีแล้ว ตั้งแต่ท่านสุพจน์เสีย แต่พอดีเมื่อวานนี้เรามีโอกาสเจอกันแล้วพี่แทนก็ขอให้ฉันช่วยหลอกคุณ ฉันก็นึกว่าเค้าจะแค่อำคุณเล่น ๆ เท่านั้น” ระหว่างที่ทั้งสองกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น โทรศัพท์ของตุลธรก็ดังขึ้นอีกครั้ง
- Writer
