Umay
Hastanede geçirdiğim iki sene boyunca hayatımın en zor günlerini yaşamıştım. O günleri hatırladıkça çok kötü oluyordum. Halam beni o yangının içinden çıkarttığında tanınmayacak halde olduğumu söylemişti. Babamın en yakın arkadaşı Ümit Varlı’nın da yardımıyla hemen özel bir hastaneye götürmüşlerdi.
Bu sırada herkes öldüğünü zannediyordu. Halam ve Ümit Amca her şeyi Tayfun Dağtekin’in yaptığını öğrenip beni saklamışlardı yoksa beni öldüreceklerini çok iyi biliyorlardı. Annem, babam ve bebeğim ölmüştü. Onların acısı, vücudumun fiziksel olarak acısı…
Zor günlerde yanımda olan halam bütün her şeyle ilgilenmişti. Yanıklarım için deri naklı yapılmıştı. Bunlar olurken ben konuşamıyorum ama her şeyi duyuyordum. Babamın Türkiye’de neyi varsa Tayfun Dağtekin ele geçirmişti ama bilmediği bi
