Telefonu kapatıp gökyüzüne baktım. Rüzgârın hızıyla kara bulutlar bütün boğazı yasa boğmaya başlamıştı. Boğazın mavi suları şimdi kara bir yasa gömülmüştü. Kara bulutlar, intikam almak ister gibi o ihtişamı kapatıyordu. Rüzgâr, saçlarımı savurup tenimde hafif bir ürperti bırakırken gözlerimi sıkıca kapattım.
Kendimi o akıma bıraktım. İliklerime kadar hissettiğim rüzgârın acılarımı da uzak diyarlara savurmasını öyle çok isterdim ki ama olmuyordu. Onlar hep benim kalbimin ta içindeydi. Derine gömülmüş ve kimsenin cesaret edip çıkartamadığı bir sandıktı. Onu oradan çıkartınca her şey güzel olacaktı ama kimse cesaret edemezdi.
Elimi, kalbimin üzerine koydum. Kor gibi yanıyordu. Ne yapsam bu kalbimdeki kor soğumuyordu. Sanki gittikçe daha da ısınıyordu. İntikam için çırpınıyordum ama o sand
