Aklımda olanları yapmaya devam ederken bütün her şeyin benim istediğim gibi gitmesi de büyük bir şanstı. Enerjimi o kadar çok bu intikama harcıyordum ki istediğim gibi gitmemesi imkansızdı. Hastanede kaldığım sürede sadece gözlerim ve ellerimi hareket ettirebiliyordum. Bu süre zarfında çok kitap okumuştum.
Genelde kişisel gelişim kitapları okumuştum. Normalde aşk romanları okuyup o aşkları yaşayacağımı hayal ederdim. Yaşadım ve bana yaptığı şey hayatımı mahvetmişti. Belki de Atalay’a aşık olmasaydım bu kadar acı çekmeyecektim.
Acılarım beni bugünlere getirmişti. İntikamın en derin tutkusu acılarımdan sonra gelmişti. Melek Abla bana şaşkınca baktı.
“Ben…”
“Melek Abla, bana tanımadığım biri lazım. Tanıdığım insanlardan bu zamana kadar hep kazık yedim. Kabul edersen çok memnun olacağı
