แผนรักมาเฟียร้าย… Trapped By The Mafia

ตอนที่ 8.1

อลิเซียน่าตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดที่คออย่างน่าประหลาด มันให้ความรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกดทับอยู่ที่คอ หญิงสาวสะบัดศีรษะเรียกความตื่นตัวพลางลุกขึ้นนั่ง

ขณะเดียวกันดวงตาของเธอก็มองไปที่ประตูระเบียงโดยอัตโนมัติ ซึ่งตอนนี้มันยังปิดสนิทเหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมา แม้แต่ผ้าม่านก็ยังอยู่สภาพเดิม เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก เอนตัวลงกับหัวเตียงอีกครั้ง ก่อนจะปิดตาคิดย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์เมื่อวาน

ใบหน้าของลูก้าทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว ดวงตาเขาปราศจากอารมณ์ใด ๆ หลังจากฆ่าผู้ชายคนนั้น ทำให้เห็นได้ชัดเจนว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกของเขา ชายหนุ่มดูคุ้นเคยกับการกระทำนั้นมาก แต่ที่น่าแปลก ทำไมเธอถึงได้รู้สึกผิดหวัง?

เธอวางมือลงบนหัวใจที่เต้นเร็ว ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนถึงโหดเหี้ยมแบบนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่กลัวที่จะฆ่าใครบางคน?

เธอพยายามกำจัดความรู้สึกอันหนักอึ้งนี้ออกไป ตามด้วยการวาดเท้าลงจากเตียงและสวมรองเท้าแตะ พร้อมบอกกับตัวเองว่าถึงเวลาที่จะกลับไปทำตัวปกติแล้ว หญิงสาวลุกขึ้นเดินไปหยุดยืนหน้ากระจก เธอถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

ต้องหาอะไรทำ บางสิ่งบางอย่างอะไรก็ได้ เธอไม่สามารถนั่งอยู่ในห้องได้ทั้งวันเพราะมันอาจจะทำให้เธอเป็นบ้าถ้าทำแบบนั้น แต่ถ้าเธอออกไปข้างนอก เธออาจถูกบังคับให้ดูและทำสิ่งต่าง ๆ ที่เธอเกลียด

อลิเซียน่าเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า ครั้นเหลือบมองนาฬิกา จึงเห็นว่า ตอนนี้เป็นเวลา ‘8:45 น.’ ซึ่งเป็นเวลาอาหารเช้าตามปกติ

เธอดึงประตูเปิดออกแล้วลงไปข้างล่าง สังเกตเห็นบอดีการ์ดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเดินเพ่นพ่านอยู่ทั่วบริเวณบ้าน เธอหัวเราะเบา ๆ ให้กับการรักษาความปลอดภัยอันเข้มงวดของที่นี่ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าซีโม่สามารถเข้าและออกจากที่นี่ได้อย่างง่ายดายเสมือนบ้านหลังนี้ไม่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูแล

ขณะที่เธอเดินผ่านบอดีการ์ดคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงมุมท้ายสุด เท้าของเธอก็ก้าวช้าลงโดยไม่รู้ตัวเนื่องจากมีความคิดบางอย่างจู่โจมเข้ามาอย่างฉับพลัน

ซีโม่เข้ามาข้างในบ้านแล้วออกไปอย่างปลอดภัย เขาทำได้อย่างไร? โดยไม่มีใครเห็น? เป็นไปได้อย่างไร?

ดวงตาของอลิเซียน่ายิ่งเบิกกว้างหลังจากคิดออก ที่เป็นแบบนั้นเพราะต้องมีคนคอยช่วยเหลือเขา และต้องเป็นคนที่ทำงานอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างแน่นอน ใครบางคนซึ่งทรยศบิลลี่ด้วยการช่วยเหลือซีโม่

เธอยิ้มออกมาเมื่อคิดว่าบิลลี่ผู้ยิ่งใหญ่กำลังถูกหักหลังโดยคนของเขาเอง แต่แล้วใบหน้าของเธอก็แปรเปลี่ยนกลับไปว่างเปล่าตามเดิม

ซีโม่เป็นศัตรูกับบิลลี่ และก็เป็นศัตรูกับเธอด้วย แต่อะไรคือสาเหตุ?

อะไรคือสาเหตุให้เขาทำทุกอย่างนี้ นั่นเป็นคำถามที่มีแต่ซีโม่เท่านั้นที่จะตอบได้ ประการสำคัญเธอก็ไม่ได้อยากเจอเขาซ้ำสอง เธอหยุดอยู่หน้าประตูห้องรับประทานอาหารขณะที่บอดีการ์ดพากันมองเธอแปลก ๆ แต่พวกเขายังโค้งคำนับก่อนเปิดประตูให้ตามปกติ เธอจึงแค่โคลงศีรษะโดยไม่คิดสนใจพวกเขา พลางเดินเข้าไปข้างในและหยุดมองรอบ ๆ ห้องอาหาร

บิลลี่นั่งอยู่หัวโต๊ะเช่นเคย แม้กระทั่งแม่เลี้ยงและแอนเธียน้องสาวที่นั่งติดกัน รวมถึงแดนนี่ซึ่งนั่งทางด้านขวาของแด๊ด ก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

เก้าอี้ทางด้านซ้ายยังว่างเปล่าเหมือนเดิม แต่กลับมีคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวที่สองของโต๊ะ อลิเซียน่าเบิกตาโพลง ไม่มีใครเคยนั่งที่ตรงนั้นมาก่อน เธอรีบเดินไปมองคนที่ครอบครองมันอยู่ และแล้วหัวใจของหญิงสาวก็เกือบจะหยุดเต้นเพราะรู้สึกเหมือนเห็นปีศาจที่กำลังจะมารับวิญญาณ

เขาอยู่ที่นี่ นั่งนิ่งอย่างภาคภูมิเหมือนราชาครอบครองตำแหน่งที่เหนือกว่าเธอ ทำตัวประหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย จนอลิเซียน่าเกิดคำถามในใจ ความสัมพันธ์ของเขากับบิลลี่คืออะไร? ทำไมเขาถึงได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่? ลูก้า คอสต้าเป็นใคร?

คำถามอื่น ๆ อีกมากมายปรากฏอยู่ในหัวเธอ ทว่าสุดท้ายหญิงสาวก็ได้แต่ถอนหายใจพลางซ่อนจากสายตาของทุกคน

เธอหยุดอยู่ข้าง ๆ เก้าอี้ที่ลูก้ากำลังนั่งอยู่ ท่าทางของเขาสง่างามอย่างน่าอิจฉา อลิเซียน่ารู้ดีว่าแม้เธอจะพยายามอีกร้อยปี ตนเองก็คงไม่สามารถนั่งอยู่ที่นี่อย่างสงบได้ นอกจากนั้นบุคลิกอันน่าเกรงขามของเขา ดูเหนือกว่าแด๊ดของเธอเสียอีก

“แด๊ด...” อลิเซียน่าก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อทักทายและแสดงความเคารพ ก่อนจะหันไปหาลูก้า ก็เห็นว่าเขายกยิ้มเหมือนกำลังสนุก

“มิสเตอร์คอสต้า!” เธอก้มศีรษะให้เขาเล็กน้อยเช่นกัน ทั้งที่เธอแค่อยากจะนั่งลงไปเฉย ๆ โดยแกล้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่อลิเซียน่าเดาได้ว่าเขาอยู่ในตำแหน่งคนพิเศษ ประกอบกับเธอไม่ต้องการที่จะไปเยี่ยมชมห้องใต้ดินเร็ว ๆ นี้ เพราะไม่ชอบที่จะถูกทรมาน เธอจึงไม่ทำเช่นนั้น

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเขากำลังยิ้มอย่างมีนัยแอบแฝง อาจเป็นเพราะเธอเพิ่งเรียกชื่อเขาไปเมื่อคืนนี้ และตอนเช้าเธอกลับมาเรียกนามสกุลเขาอีกครั้ง ซึ่งนั่นอาจทำให้เขาไม่ค่อยชอบใจ

อลิเซียน่าทำได้เพียงละความสนใจแล้วรีบเดินไปที่เก้าอี้ของเธอ หลังจากนั่งลงบิลลี่ก็มองหน้าเธอ เพียงแค่นั้นเธอก็นึกอะไรบางอย่างได้ เธอจึงเหลือบมองไปทางแม่เลี้ยงพลางกำมือแน่นแล้วก้มศีรษะเล็กน้อย เธอไม่สามารถดูหมิ่นผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าแขกของแด๊ดได้

“อลิเซียน่า!” แด๊ดเอ่ยเรียกทำให้เธอต้องหันไปให้ความสนใจ

“คุณลูก้า คอสต้า เป็นหุ้นส่วนของเราตอนนี้” แด๊ดของเธอประกาศให้ทุกคนรับรู้ ซึ่งเธอรู้อยู่แล้ว เพราะได้ยินที่เขาพูดเมื่อคืน เธอพยักหน้าเล็กน้อยอย่างทำความเข้าใจและยอมรับการตัดสินใจของเขา

และถึงเธอไม่ยอมรับ ก็ไม่มีใครสนใจความคิดเห็นของเธออยู่ดี

บิลลี่หันไปมองลูก้าซึ่งกำลังดื่มน้ำผลไม้

“เขาจะช่วยเราในการทำสงครามกับซีโม่!” บิลลี่อธิบาย เป็นจังหวะเดียวกับที่ดวงตาของอลิเซียน่าสบเข้ากับดวงตาของลูก้าพอดี

เธอมองเขาอย่างอึดอัด การจ้องมองของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าเขาสามารถมองเห็นทุกอย่างในความคิดของเธอได้

“เมื่อคืนเขาฆ่าคนของซีโม่ หนึ่งในคนที่แกควรจะฆ่า” บิลลี่ยังคงพูดราวกับเป็นเรื่องปกติ ทำให้ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นมา

เธอไม่ต้องการได้ยินว่ามันเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาขอให้เธอฆ่าคนอีกครั้งล่ะ? แน่นอนว่าลูก้าคงไม่เมตตาช่วยเหลือเธอทุกครั้ง

“หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ซีโม่จะต้องคิดให้ดีก่อนจะบุกโจมตีเราอีกครั้ง” บิลลี่พูดอย่างลำพองใจ

“ฉันไม่คิดอย่างนั้น” ทุกคนหันมามองหน้าอลิเซียน่าทันที หลังจากจบประโยคของเธอ