ตอนที่ 13.2

1227 Words

“ได้มาไหม?” ลูก้าถามชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยท่าทางจริงจัง ชายคนนั้นจึงส่งขวดใบหนึ่งมาให้ ทำให้ลูก้ายิ้มอย่างชั่วร้าย “เธอจะบอกทุกอย่างที่ฉันอยากรู้” เขาเดินออกไป ในที่สุดเขาก็จะได้รับรู้ข้อมูลที่เขาต้องการ ด้วยสิ่งที่อยู่ในขวดนี้ มิหนำซ้ำบิลลี่ยังทำให้ทุกอย่างง่ายดายขึ้นโดยการส่งเธอให้เขา และอลิเซียน่าจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นเพราะเธอไม่ระวังตัว ถึงเวลาที่พวกเขาทั้งคู่จะต้องเสียใจแล้ว …… อลิเซียน่าแตะริมฝีปากตัวเองและถอนหายใจออกมาเสียงดัง สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ติดอยู่ในหัว เขาจูบเธอแถมยังสัมผัสร่างกาย หญิงสาวจึงแทบไม่สามารถลบเลือนความรู้สึกนี้ออกจากใจได้ เสียงเคาะดังขึ้นที่ประตู อลิเซียน่าจึงหันไปมองก็เห็นดีน่าเดินเข้ามา “นายท่านเรียกคุณลงไปทานอาหารเย็นค่ะ” อลิเซียน่าพยักหน้าพร้อมกับลุกออกจากเตียง “นำทางฉันไป” ดีน่าพาเธอเดินลงมายังห้องรับประทานอาหาร อลิเซียน่ามองไปรอบ ๆ ด้วยความชื่นชมรสนิยมการแต่งบ้านของลูก้า หญิงสาวคิดว่าเขาต้องเป็นผู้ชายที่ร่ำรวยมาก เพราะทุกอย่างดูหรูหรา ภาพวาดที่แขวนอยู่บนผนังดูสวยงามและคงจะเป็นของหายาก เธอมองไปตามผนังด้วยความสนใจ เพราะไม่ได้ดูทางทำให้เธอชนหลังของดีน่า หญิงสาวจึงรู้สึกตัวและลูบหัวของเธอ ก่อนจะมองไปเห็นลูก้าซึ่งนั่งอยู่อย่างสง่างามบนเก้าอี้ตรงหัวโต๊ะ ความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องที่เขาจูบเธอพุ่งเข้ามาในความคิดอีกครั้ง เธอจึงไม่กล้ามองหน้าเขาตรง ๆ “นั่งลง” เขาสั่ง เธอจึงนั่งลงด้านขวามือของเขา รู้สึกแปลก ๆ เพราะไม่เคยนั่งด้านขวามาก่อน “กินกันเถอะ” เขาชี้ไปที่จานของเธอและเธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง อลิเซียน่านั่งกินเงียบ ๆ แต่ยังรู้สึกได้ถึงสายตาซึ่งจับจ้องไม่ห่าง และนั่นก็เป็นสาเหตุให้ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงเรื่อ หญิงสาวคิดว่าต้องรีบหาทางออกไปจากสถานการณ์นี้ เธอจึงตักกินทุกอย่างที่อยู่ในจานอย่างรวดเร็วจนหมดแล้วรีบดื่มน้ำทันที มองจากหางตา อลิเซียน่าเห็นว่าเขาจับจ้องอยู่ที่เธอ เกิดอะไรขึ้นกับเขา๕? เธอดื่มน้ำจนหมดแก้วแล้ววางลง สังเกตเห็นรอยยิ้มของเขากว้างมากขึ้น “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ?” เธอสับสนกับพฤติกรรมของเขา “ไม่มีอะไร ทุกอย่างปกติดี” ลูก้าหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปาก ก่อนจะลุกขึ้นและส่งสัญญาณให้หญิงสาวทำเช่นเดียวกัน “ฉันจะไปส่งคุณที่ห้อง ไปกันเถอะ” ลูก้ายืนอยู่ข้าง ๆ รอให้เธอยืนขึ้น อลิเซียน่าส่ายศีรษะและเดินตามเขาไป แต่ทันใดนั้นหญิงสาวกลับรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ในอกอึดอัดเหมือนโดนกดทับก่อนทั้งร่างกายจะเบาขึ้น สติเลือนรางแปลก ๆ เพราะรู้ตัวอีกครั้งก็มาถึงประตูห้องพักเสียแล้ว “เข้าไปสิ” ลูก้าเปิดประตูแล้วก้าวเข้าไปข้างใน ทว่าเธอรู้สึกราวกับตัวเองลอยได้ มิหนำซ้ำยังรู้สึกง่วงมาก “นั่งลงเซียน่า” อลิเซียน่านั่งลงตามที่เขาสั่งอย่างว่าง่าย แล้วหันไปมองลูก้าด้วยดวงตาเลื่อนลอย ลูก้าเดินไปปิดประตูก่อนจะเดินกลับมาหาเธอ เขานั่งลงบนเตียงข้าง ๆ แม้ว่าหัวเข่าของพวกเขาจะสัมผัสกัน แต่หญิงสาวกลับไม่มีความคิดเห็นหรืออาการต่อต้านใด ๆ มันเหมือนความรู้สึกทั้งหมดของเธอหายไป “คุณคือใคร?” ลูก้าถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันคืออลิเซียน่า” อลิเซียน่าตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ สายตาของเธอจับจ้องไปที่เขา “ตอนนี้บอกฉันทีเซียน่าว่าฉันเป็นใคร” ลูก้าหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นสภาพของเธอ อลิเซียน่าดูเหมือนตุ๊กตาและทำอะไรไม่ถูก “คุณคือลูก้า คอสต้า ผู้นำของกริมมี่ คุณเป็นคนเย็นชาและเป็นฆาตกร คุณเป็นคนแปลก ดูเหมือนว่าคุณกำลังซ่อนอะไรบางอย่าง ฉันกลัวคุณ ฉันไม่เชื่อใจคุณ แต่ฉันตกหลุมรักคุณ ตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ และฉันไม่รู้ว่าคุณรักฉันหรือเปล่า คุณ…” อลิเซียน่าโพล่งความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ออกมาโดยไม่รู้ตัว “พอแล้ว” ลูก้ายกมือขึ้น เกลี่ยผมเธอไปทัดไว้หลังหู เขาไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่อลิเซียน่าพูดออกมา เพราะเขารู้ตั้งแต่เริ่มต้นว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา แม้คนอื่นจะมองว่าท่าทางการแสดงออกของหญิงสาวดูซับซ้อนเข้าใจยาก แต่เธออ่านง่ายมากสำหรับเขา “เครีย์ มาโลนคือใคร” ลูก้าถามคำถามต่อมา “เขาเป็นผู้นำของกลุ่มมาโลน เขาเป็นคนโหดเหี้ยมที่สุด ฉันเกลียดเขามาก ด้วยความซื่อสัตย์ทั้งหมดของฉัน เขาคือ…” อลิเซียน่าพูดด้วยท่าทางราวกับไร้ชีวิตอีกครั้ง เมื่อลูก้าจับแก้มของเธอไว้แน่น “บอกฉัน! เขาอยู่ในงานปาร์ตี้คืนนั้นหรือตอนที่เราประชุมกันหรือเปล่า?!” ลูก้าถามเสียงดัง เขายังจับแก้มของเธออยู่ “เขาอยู่ในห้องประชุม เขาปลอมตัวเป็นมือขวาของมาโลนที่เป็นตัวแทนในวันนั้น แท้จริงแล้วเขาคือเครีย์ มาโลนตัวจริง” อลิเซียน่าตอบ ลูก้าจึงเอามือออกจากแก้มเธอ เขารู้สึกโกรธแค้น เลือดในกายกำลังเดือด มันอยู่ที่นั่น! ไอ้สารเลวเครีย์อยู่ที่นั่น แต่เขาจำมันไม่ได้ มันนั่งอยู่ต่อหน้าเขา แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจเพราะมันดูไม่สำคัญ ศัตรูของเขาฉลาดมาก ลูก้ายกยิ้มอย่างร้ายกาจ เขาจะฆ่ามัน นี่จะเป็นเรื่องสนุกที่สุดที่เขาเคยทำมาในชีวิต ตอนนี้เขาไม่มีเรื่องอะไรอยากรู้เพิ่มเติมแล้ว ทุกอย่างง่ายกว่าที่เขาคิดไว้ “ฉันควรบอกความจริงบางอย่างกับเธอดีไหมคัพเค้ก” ลูก้ากระซิบพร้อมหันไปหาอลิเซียน่าที่นั่งนิ่งเฉยแทบไร้การตอบสนอง และลูก้ารู้ดีว่าเธอจะจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ เขาเอนกายเข้าไปใกล้พลางกุมแก้มของหญิงสาวไว้ ลากนิ้วโป้งไปตามริมฝีปากขณะจ้องมองดวงตาที่ว่างเปล่า ก่อนจะเอนตัวลงเพื่อจุมพิตเบา ๆ เขายิ้มให้อลิเซียน่าอย่างรู้สึกสนุกที่ได้เล่นกับเธอ เมื่อไหร่ที่เขาแตะต้องเธอ มันเป็นเรื่องสนุกเสมอ เขาวางมือบนคอของหญิงสาวและบีบที่จุดจุดหนึ่งทำให้เธอหมดสติ ร่างกายของอลิเซียน่าอ่อนยวบลงในอ้อมแขน แต่เขาไม่ลืมที่จะเปิดเผยบางอย่างกับหญิงสาว “เธอกำลังจะตายในอีกสองวัน และฉันจะเป็นคนที่ฆ่าเธอ...คัพเค้ก”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more