Hazal ve İlke korumalarla eve geri döndüklerinde, Şahika, üzgün bir ifadeyle “Akın bey sizi salonda bekliyor,” dedi. “Çok sinirli…”
İki genç kadın birbirlerine hapı yuttuk der gibi baktılar. İlke, abisinin özellikle kendisiyle ilgili konularda öfke kontrolü yapamadığını, dilinin ayarının olmadığını, çok ağır konuşabileceğini biliyordu. Birlikte salona ilerlerken Hazal’dan özür diledi. “Benim yüzümden başın belaya girdi. Çok üzgünüm. Abim içeride her ne söylerse söylesin aldırma lütfen. Üzerime çok düştüğü için kırıcı konuşacaktır. Sessiz kalırsak sözlü işkencesini çok uzatmaz.”
Hazal önemli olmadığını, dert etmemesini söyledi. “Abinin kırıcı yönüyle birkaç defa tanıştım. Söyleyeceği hiçbir şey umurumda değil.” İlke’ye böyle demişti fakat borçları yüzünden, işten atılmaktan korkuyordu.
S
