แล้วร่างอรชรก็ถูกกระชากให้เดินตามเขาไป หล่อนพยายามขัดขืนแต่ภามินหาได้ฟังไม่
“คุณภามจะกลับก็กลับไปก่อนเถอะค่ะ ฉัน... ยังซื้อของไม่ครบ”
ภามินหันมาแสยะยิ้มใส่หน้าหญิงสาว “อย่าคิดว่าฉันโง่จนไม่รู้ว่าเธออยากจะกลับไปอ่อยไอ้พ่อค้าหนุ่มๆ พวกนั้นมากแค่ไหน แต่ฝันไปเถอะ”
ร่างอรชรถูกจับยัดเข้าไปในรถสปอร์ต “อย่าแม้แต่จะคิดวิ่งหนีเชียวนะ เพราะถ้าเธอทำ ฉันรับรองได้เลยว่าเธอจะเจ็บไปจนวันตายเพราะร่างกายของฉัน”
รำไทยได้แต่นั่งหน้าเศร้าน้ำตาไหลซึมอยู่ภายในรถสปอร์ตราคาแพง หล่อนทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากร้องไห้เงียบๆ เท่านั้น
ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็ทะยานออกจากหน้าตลาดสด แล่นไปบนท้องถนน หล่อนคิดว่าเขาจะมุ่งหน้ากลับไปที่บ้าน แต่หนทางรอบๆ ตัวมันไม่ใช่ทางกลับบ้านแม้แต่นิดเดียว ด้วยความหวาดกลัวทำให้รำไทยจำต้องเอ่ยถามเขาออกมาเสียงสั่น
“คุณ... คุณภามคะ... นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่คะ”
คนที่กำลังมุ่งมั่นอยู่กับการขับ
