ตอนที่ 1 บทนำ

2259 Words

โรงพยาบาล... เวลา 11.56 นาที วันนี้ฉันเลิกเรียกเร็วกว่าเวลาเพราะอาจารย์มีธุระไปไหนของแกก็ไม่รู้ แต่ก็ดีเหมือนกันฉันก็เลยมีเวลามากินข้าวเที่ยงกับแฟนจ๋าของฉัน….ฉันนึกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะรีบเดินเข้าไปภายในโรงพยาบาลที่เป็นโรงพยาบาลของพ่อพี่เหนือ และเป็นโรงพยาบาลที่พี่เหนือกำลังทำงานอยู่ด้วย ฉันเดินไปหยุดอยู่หน้าโต๊ะพยาบาลที่ตั้งอยู่หน้าห้องพักสำหรับแพทย์เฉพาะทางที่รักษาในเรื่องของจักษุวิทยา ซึ่งก็คือห้องพักของพี่เหนือด้วย “ คุณหมอพักหรือยังคะพี่วิ ? ” “ พักแล้วค่ะคุณนา พึ่งเข้าไปได้สักพักค่ะ...” ฉันยิ้มให้กับคำตอบของพี่วิที่เป็นพยาบาลคอยช่วยงานพี่เหนือก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องพักของพี่เขา “ พี่เหนือ นาเอา...” และทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไป...ฉันก็หยุดคำพูดตัวเองไว้เดี๋ยวนั้น เมื่อเห็นบุลคลที่ฉันมักจะเรียกมันว่า มลพิษ กำลังจะนั่งกินข้าวกับแฟนฉัน ! “ เข้ามานั่งสิหมวย...”พี่เหนือพูดพร้อมกับพยักหน้าให้ฉันเดินเข้าไป ฉันเดินหน้าตึงเข้าไปหาพี่เหนือก่อนจะว่างถุงอาหารที่ซื้อมาลงที่โต๊ะ ปึก ! “ วันนี้แพทเขามากินข้าวด้วยนะ..” พี่เหนือพูดเสียงเรียบก่อนจะเลื่อนมือมาโอบเอวฉันไว้ “ ห้องตัวเองไม่มีกินหรอคะ ?” ฉันถามเสียงเรียบพร้อมกับปรายตามองยัยมลพิษนี่อย่างไม่พอใจ “ นา ไม่พูด แบบนั้นดิ” “ ก็จริงๆ นิคะ ปกติพี่แพทกินข้าวยังไงอะ...กินคนเดียวปะ ? ” “ เอ่อ งั้นเดี๋ยวแพทกลับไปกินที่ห้องคนเดียวดีกว่าเนอะ...” ยัยมลพิษร้ายพูดด้วยน้ำเสียงลำบากใจก่อนจะทำท่าลุกขึ้น เหอะ ! คิดว่าฉันดูไม่ออกหรอไงว่ายัยนี่มันกำลังทำท่าอิดออดเพื่อรอให้แฟนฉันเรียกให้มันนั่ง “ เอ้ย แพทนั่งกินกับเราก็ได้...”นั่นไง แล้วแฟนฉันแม่งก็คนดีจริงๆ “ แต่ว่านาเขาคงกินไม่ถนัด แล้วน้องเขาคงอยากอยู่กับเหนือสองคนหรือเปล่า...แพทไปกินคนเดียวได้” ฉันมองผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะมองบนใส่ คือปากบอกกินคนเดียวได้ แต่มองแฟนฉันตาละห้อยเลย “ ก็ดีค่ะพี่แพท นาเองก็คงกินไม่ถนัดถ้าจะมี คนอื่น มานั่งกินข้าวด้วย...” “ เพราะปกตินาชินที่มีแค่นากับพี่เหนือที่นั่งกินข้าวด้วยกันโดยที่ไม่มีบุคคลที่ 3 “ ฉันพูดเน้นทุกประโยคก่อนจะกอดอกพร้อมกับมองหน้ายัยมลพิษ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเพื่อนพี่เหนือคนนี้ กำลังคิดอะไร และผู้หญิงด้วยกันมันดูกันออกอยู่แล้ว ยัยมลพิษนี่ จ้องจะงาบแฟนจ๋าของฉัน !! หลายครั้งที่ยัยนี่ชอบมายุ่งวุ่นวาย และเป็นตัวปัญหาทำให้ฉันกับพี่เหนือทะเลาะกัน และในสายตาพี่เหนือยัยมลพิษนี่แม่งแสนดี ดูน่าปกป้อง ดูไม่สู้คน แต่ใครจะรู้ว่าลับหลังพี่เหนือยัยนี่มันร้ายกับฉันมากแค่ไหน ต่อหน้าพี่เหนือยัยนี่มันก็ขนสตอเบอรี่มาทั้งสวนอะ “ งะ งั้นแพทไปนะ...” ยัยมลพิษพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักก่อนจะเดินออกไป และพอพ้นหลังยัยนั่น พี่เหนือก็หันมามองฉันด้วยสายตาดุๆ “ ก็นาอยากกินข้าวกับพี่เหนือแค่สองคนนี่...ปกติเขาก็กินคนเดียวไม่ใช่หรอ...”ฉันพูดอย่างไม่สนใจก่อนจะเดินไปนั่งที่ประจำของฉัน “ หวงเก่ง...”พี่เหนือพูดก่อนจะยิ้มขำๆ “ ก็แฟนนาเสน่ห์แรงชอบมีสาวมาเกาะแกะ นาก็ต้องขี้หวงเป็นธรรมดาาาาา” “ เก่งครับเก่ง เก่งให้ได้ทุกเรื่องนะ...” “ อย่างอื่นนาก็เก่ง พี่เหนือก็รู้...”ฉันพูดก่อนจะยิ้มร้ายๆ ใส่พี่เขา พี่เหนือเองก็เหมือนจะรู้ทันสิ่งที่ฉันกำลังจะสื่อ ร่างสูงตรงหน้าฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินมาหาฉันพร้อมกับประคองแก้มฉันไว้ทั้งสองข้าง ก่อนจะค่อยๆ ก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ ฉันรับตาลงพร้อมเตรียมรับจูบจากพี่เขา... แต่ทว่า…. “ พี่ไปเข้าห้องน้ำแปปนะ...” - -' ภาพฝันที่คิดว่าพี่เหนือจะจูบฉันหายไปในทันที เมื่อได้ยินประโยคแบบนั้นออกมาจากปากพี่เขา ฉันลืมตามองพี่เหนือก่อนจะเห็นว่าใบหน้าเรียบเฉยของพี่เขา มันกำลังฉายแววความเจ้าเล่ห์ พร้อมกับรอยยิ้มของความสะใจที่เห็นฉันหลับตาเก้อ “ พี่เหนือนิสัยไม่ดี..”ฉันบ่นก่อนจะก้มหน้าลงมาเปิดกล่องข้าว แต่ก็โดนพี่เหนือรั้งหน้าให้เงยขึ้นไปหาพี่เขาและจากนั้นริมฝีปากร้อนๆ ของพี่เขาก็ประกบเข้าที่ริมฝีปากฉันทันที “ ยัยเด็กขี้งอล..”พี่เหนือถอดจูบออกแล้วพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำ ฉันมองตามร่างสูงไปก่อนจะยิ้มออกมา พี่เหนืออะภายนอกดูเป็นคนนิ่ง ๆ ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจใคร แต่จริงๆ พี่เขาเก็บทุกรายละเอียดเลย เขารู้ทุกความคิด และตามฉันทันตลอดดด แอ๊ดดด... “ หืมมม ไม่เข้าห้องน้ำแล้วหรอ...พี่แพท !” ในตอนแรกฉันคิดว่าเป็นพี่เหนือที่เปิดประตูเข้ามาแต่กับไม่ใช่ คนที่เปิดเข้ามาคือยัยมลพิษร้ายนี่เอง ! มันเข้าทำไมอีกว่ะ... “ ขอโทษทีค่ะ พอดีพี่ลืมสายชาร์จกับโทรศัพท์ไว้ที่ห้องเหนือนะ..”พี่แพทพูดยิ้มๆ ก่อนจะค่อยๆเดินไปหยิบสายชาร์จกับโทรศัพท์ตัวเอง ฉันได้แต่ยืทสงบนิ่ง พยายามไม่สนใจยัยมลพิษนี่ “ เอ๋...น้องนาคะ...” “ มีอะไร ?” ฉันหันไปมองก่อนจะกอดอกถาม “ เหนือได้บอกนามั้ย ? ว่าเดือนหน้าพี่กับเหนือต้องไปดูงานกันที่ สิงค์โปร อาทิตย์นึงนะ...” หน้าฉันชาขึ้นมาทัน เหมือนเห็นใบหน้าหวานๆ ยิ้มร้ายใส่ฉัน อาทิตย์นึงงั้นหรอ ?? “ คงไม่ได้บอกสินะคะ ?...”พี่แพทพูดก่อนจะกอดอกพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากให้ฉัน ฉันมองหน้าพี่แพทก่อนจะค่อยๆ เดินเข้าไปหา ด้วยอารมณ์ที่มันเริ่มคุกรุ่น “ แล้วที่พี่มาบอกนเนี้ย ต้องการอะไร ?”ฉันถามพร้อมกับสบตาพี่เขาอย่างต้องการรู้คำตอบ “ ก็ไม่ทำไมหรอกค่ะ พี่ก็แค่บอก เพราะพี่ไปกันแค่สองคน...” “..............” “ นาคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย ถ้าระหว่างนั้น พี่จะดูแลเหนือให้” ฉันเบะปากใส่ความคิดของผู้หญิงคนนี้ต่ำได้อีก... “ ก็ถ้าพี่เหนือเขายอมให้พี่ดูแล นาก็โอเคนะคะ...” ฉันพูดก่อนจะเหยียดยิ้มใส่ผู้หญิงตรงหน้าอย่างนึกรังเกียจในความคิดของนาง “ ใจดีจังนะคะ...” “ ก็งี้แหละค่ะ...ไม่งั้นพี่เหนือเขาจะมาเลือกคบกับนาหรอ...” “ อันที่จริงนาก็แปลกใจนะคะ ว่าพี่แพทเป็นหมอจริงหรือเปล่า ผ่านการศึกษามาจริงๆ มั้ย ?...” “ ทำไม ?” “ ก็ความคิดพี่แพทนี่สิค่ะ...ต่ำ ! มากเลยอะ” “ ดูไม่สมกับชุดกราวที่พี่กำลังสวมใส่อยู่เลยสักนิด...”ฉันพูดก่อนจะหัวเราะอย่างนึกสมเพช ผู้หญิงคนนี้ พออยู่ลับหลังพี่เหนือ ก็จะเผยสันดานจริงๆ ออกมาให้ฉันเห็นอยู่เสมอ ซึ่งก็มีแค่ฉันคนเดียวที่เห็น พี่เหนือไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของพี่เขาคนนี้ จริงๆ แล้วสันดานเขาเป็นยังไง... “ พูดดีเข้าไปเถอะค่ะ...ระวังน้า จะโดนทิ้งโดนไม่รู้ตัว...” “ อ่อนาจะโดนทิ้งหรอคะ ?” “ ทิ้งไปหาใครหรอคะ ทิ้งไปหาคนที่พี่เหนือบอกนาตลอดว่าเป็นได้แค่ เพื่อน น่ะหรอ....” “ ก็ไม่แน่นะคะ สมัยนี้เพื่อนเล่นเพื่อนมันมีเยอะแยะไป...” “ หู้ววว แต่คงใช้กับพี่เหนือไม่ได้หรอกค่ะ เพราะถ้าใช้ได้...” ฉันพูดเว้นจังหวะก่อนจะพูดต่อว่า... “พี่ก็คงได้พี่เหนือไปแล้วอะ คงไม่มาตามเป็นเห็บหมัดที่คอยสร้างความรำคาญตาให้คนอื่นเขาแบบนี้หรอก...”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงยียวนก่อนจะกระตุกยิ้มใส่ “ จริงมั้ยคะ ?” ฉันเลิกคิ้วถามพี่เขาอีกครั้ง และฉันรับรู้ได้ว่าใบหน้าหวานๆ ของพี่เขากำลังเผยความไม่พอใจ สายตาพี่เขาแทบอยากจะบีบคอฉันเลยละ “ ถ้าอยากเป็นมากกว่าเพื่อน ก็ต้องทำบุญเยอะๆ หน่อยนะคะพี่แพท...ให้นาช่วยส่งผลบุญไปให้ด้วยมั้ยคะ เพื่อพี่จะสมหวังเหมือนตอนที่พี่ได้พี่แทนไป ” ฉันจงใจพูดจี้ถึงเรื่องในอดีตที่เคยเกิดขึ้นระหว่างฉันกับพี่แพท ซึ่งก็ไม่มีใครรู้นอกจากฉันกับพี่เขา “ แก !” และก็ได้ผล พี่แพทหลุดตัวตนจริงๆ ออกมาอีกครั้ง “ แหน่ะๆ อย่านะคะ พูดไม่เพราะเลยนะ...เดี๋ยวพี่เหนือมาเห็นเข้าจะดูไม่ดีนะคะ...”ฉันพูดก่อนจะยิ้มใส่พี่เขาอย่างต้องการยั่วโมโห “ จะทำอะไรก็คิดถึงชุดกราวที่พี่ใส่อยู่ด้วยนะคะ จรรยาบรรณหมออะ ไปทบทวนอีกรอบก็ดีนะ...” “ จะได้ไม่ต้องมาคิดอะไรต่ำเตี้ยเลี่ยดินแบบนี้..” แอ๊ดดดด “ อ้าวแพท มีไรเปล่า...” ในตอนแรกพี่แพทกำล้งจะอ้าปากด่าฉัน แต่พี่เหนือก็เปิดประตูเข้ามาพอดี ยัยนี้เลยเปลี่ยนสีหน้าและท่าทางหน้าสงสารขึ้นมาทันที ฉันมองยัยมลพิษก่อนจะเบะปากใส่ทันที ยัยนี่แม่งเปลี่ยนสีหน้าไวยิ่งกว่ากิ้งกาเปลี่ยนสีซะอีก ตอแหลเก่ง.... “ อะ อ่อ...พอดีแพทลืมโทรศัพท์น่ะ ขอตัวนะ...” ยัยมลพิษพูดแค่นั้นก่อนจะรีบเดินออกไป “ เป็นไรกันหรือเปล่า...”และทันทีที่ยัยนั่นออกไปพี่เหนือก็หันมาถามฉันทันที “ อะ พี่เหนือ มองนาเป็นคนยังไงเนี้ย ?” ฉันถามพี่เขาก่อนจะสะบัดผมตัวเองเล็กน้อยแล้วเดินไปนั่ง “ เดือนหน้าพี่เหนือไปสิงคโปร์หรอ....”พอพี่เหนือเดินลงมานั่งฉันก็แกล้งถามพี่เขาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ทันที “ ใช่ นารู้ได้ไง...”พี่เหนือตอบก่อนจะมองหน้าฉัน “ ก็ เมื่อกี๊จู่ๆ พี่แพทก็มาบอกนาอะ บอกว่าพี่ไปกันสองคน...” “ แพทบอกหรอ ?”พี่เหนือเลิกคิ้วถามฉันด้วยสายแปลกใจ ฮึ ! ยัยมลพิษรู้จักฤทธิ์คนอย่างนาราน้อยไป “ ใช่ค่ะ ...”ฉันตอบหน้าเศร้า ก่อนจะใช้ช้อนเขี่ยข้าวไปมา... “ พี่จะบอกเราอยู่ พึ่งประชุมไปเมื่อเช้า…นาอยากไปกับพี่มั้ย ไปได้นะ...”ฉันลอบยิ้มขึ้นมาในขณะที่ตัวเองก้มหน้าอยู่ ที่ฉันแกล้งทำหน้าเศร้าเพราะฉันต้องการคำชวนแบบนี้แหละค่ะ ถ้าฉันขอพี่เหนือไป พี่เขาต้องไม่ให้ฉันไปแน่นอนน “ นาไปได้หรอ...” “ ได้...พี่ไม่อยากกลับมาแล้วทะเลาะกับเราทีหลัง...” “ แหน่ะ พี่เหนืออะ !” ฉันหน้างอก่อนจะมองแรงใส่พี่เขา พี่เหนือแม่งจะตามฉันทันทุกเรื่องเลยหรือไงก็ไม่รู้ พี่เหนือเขารู้ดี ว่าถ้าเมื่อไหร่ถ้าฉันมาพี่เขาจะต้องอยู่ให้ห่างยัยมิลพอนั่นทันที ถึงฉันไม่ต้องบอก พี่เขาก็จะรู้ได้ด้วยตัวเอง เพราะพี่เหนือเขาก็รู้ว่าฉันไม่ชอบเพื่อนพี่เขาคนนี้ แต่ฉันก็ไม่เคยบอกให้เขาเลิกคบกัน แต่แค่มีฉันต้องไม่มีมันอยู่ด้วย ! “ สรุปไปมั้ย...” “ ไปค่ะ !” ฉันพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างให้กับพี่เหนือจากนั้นเราก็ลงมือทานข้าวกลางวันด้วยกันเพราะเดี๋ยวพี่เหนือจะมีตรวจคนไข้ตอนบ่ายอีก…และที่สำคัญผู้หญิงทั้งนั้น แต่ก็ช่างเถอะมันคืองานของพี่เหนือ มันคือหน้าที่ของพี่เขา ถ้าฉันจะหึงจะหวงเขาเพราะแค่คนไข้ผู้หญิงมาขอตรวจด้วยมันก็คงเกินไป ฉันเองก็รู้ดีว่าตอนไหนที่ฉันสามารถแสดงออกความรู้สึกแบบนั้นได้ และตอนไหนแสดงออกไม่ได้ “ นากลับก่อนนะ…ตั้งใจตรวจนะคะ ” ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะมองหน้าพี่เหนือแล้วพูด พี่เหนือยิ้มนิดๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาฉัน “ รู้ละ…”พี่เหนือพูดแค่นั้นก่อนจะหอมลงมาที่หัวฉันเบาๆ ฉันยิ้มให้พี่เหนือก่อนจะโบกมือลาพร้อมกับเดินออกมาจากห้องพักพี่เขา ซุบซิบ ~ ~ “ นั่นไงๆ แฟนคุณหมออะ…” “ โห่ ! เธอไม่เห็นจะเหมาะกับคุณหมอเลย หมอแพทเหมาะกว่าตั้งเยอะ…” “ แต่ก่อนไม่เห็นจะโผล่มาที่โรงบาลเลย ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบโผล่มาจัง…” “ แหมแกก็แฟนหล่อซะขนาดนั้น ก็ต้องตามมาคุมปะ…” “ เดี๋ยวแกรอดู ไม่เกินปีใหม่นี่ คุณหมอเลิกแน่นอนนน” กึก ! เท้าฉันหยุดชะงักทันที เมื่อได้ยินเสียงนกเสียงกาที่มันกำลังเม้าท์มอยกันอย่างสนุกปาก ฉันยกมือขึ้นสะบัดผมตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันหลังพร้อมกับเดินไปที่เคาน์เตอร์ทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more