ตอนที่ 2 ต่อปากต่อคำ
1784 Words
ซุบซิบ ~ ~
“ นั่นไงๆ แฟนคุณหมออะ…”
“ โห่ ! เธอไม่เห็นจะเหมาะกับคุณหมอเลย หมอแพทเหมาะกว่าตั้งเยอะ…”
“ แต่ก่อนไม่เห็นจะโผล่มาที่โรงบาลเลย ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบโผล่มาจัง…”
“ แหมแกก็แฟนหล่อซะขนาดนั้น ก็ต้องตามมาคุมปะ…”
“ เดี๋ยวแกรอดู ไม่เกินปีใหม่นี้ คุณหมอเลิกแน่นอนนน”
กึก !
เท้าฉันหยุดชะงักทันที เมื่อได้ยินเสียงนกเสียงกาที่มันกำลังเม้าท์มอยกันอย่างสนุกปาก ฉันยกมือขึ้นสะบัดผมตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันหลังพร้อมกับเดินไปที่เคาน์เตอร์ทันที
ปึก !!
ฉันกระแทกกระเป๋าถือลงที่เคาน์เตอร์พร้อมกับใช้มือเท้าครางแล้วมองไปยังหน้าพยาบาลทั้งสามคนที่ตอนแรกกำลังนินทาฉันกันอย่างสนุกสนาน
“ พูดต่อสิคะ…นาอยากฟัง…” ฉันพูดก่อนจะกวาดสายตามองพยาบาลทั้งสามคนอีกครั้งที่ตอนนี้กำลังมองหน้ากันเลิกลั่ก
“ อ่าว ! ไม่พูดกันแล้วหรอคะ ?? ” ฉันถามย้ำพร้อมกับเลิกคิ้วอย่างต้องการคำตอบ
“ เอ่อคือ…”
“ อ้าว ทีอย่างงี้ไม่พูด เป็นใบ้กันไปแล้วหรอคะ ? ” ฉันถามอีกครั้ง...ฉันไม่ได้โกรธที่โดนพูดถึงแบบนี้ แต่ที่ฉันโกรธคือ เขาไม่ให้เกียรติคนอื่น และไม่ให้เกียรติสถานที่ที่เขาทำงานอยู่เลย
“ นาถามอะไรหน่อยค่ะ หน้าที่ของพวกพี่คืออะไรหรอคะ ? หรือหน้าที่ของพวกพี่คือมานั่งจับกลุ่มเม้าส์คนอื่นเขาแบบนี้ โรงพยาบาลเขาจ้างให้พี่มานั่งเม้าส์คนอื่นหรอ ?? ”
“ ไม่ละอายใจกันเลยใช่มั้ย พี่รู้จักนาดีแค่ไหนอะ ?? ถึงมานินทานาแบบนี้ ”
“ พี่เอาอะไรมาตัดสินนา ว่านาไม่เหมาะกับพี่เหนือ ?? ” ฉันถามในขณะที่พยาบาลทั้งสามคนกำลังนั่งหน้าซีดอยู่ตรงหน้าฉัน
“ พวกพี่ก็แค่พูดเล่นกันเฉยๆ ไม่ได้คิดจริงๆ แบบนั้นค่ะน้องนา…” 1 ในสามคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจใส่ฉัน ฉันเอียงคอมองผู้หญิงคนนั้นก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก
" พวกพี่สนิทกับหมอแพทหรอคะ ? " ฉันถามเสียงเรียบ
" ก็สนิทค่ะ..."
" สนิทกันก็ไม่จำเป็นต้องมีความคิด ต่ำๆ เหมือนกันนะคะ... "
" น้องนาคะ ! " ฉันยกมือขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้พี่เขาพูด เพราะฉันต้องการพูดต่อ
“ อย่าพึ่งพูดค่ะ เพราะนายังพูดไม่จบ !! พี่อายุเท่าไหร่แล้วคะ ? แต่ดูจากสภาพหน้าแล้วนี่ น่าจะเกือบๆ 30 แล้วใช่มั้ยคะ….เพราะงั้นก็แก่แล้วนะ แต่ทำไมยังคิดอะไรไม่ได้อะ ไอ่คำว่าพูดเล่นๆ ของพี่นี่ ที่บ้านเขาสอนให้พูดเล่นกันแบบนี้หรอ ”
“ เกินไปแล้วนะคะ ! ” ฉันแสยะยิ้มใหกับพยาบาลอีกคนที่แว้ดขึ้นมา และเหมือนนางจะนึกขึ้นได้ว่านางเสียงดังใส่ฉันนางเลยใช้มือปิดปากตัวเองด้วยความลืมตัว
“ นาเตือนอะไรหน่อยนะคะ การนินทาคนอื่นอะมันไม่ดี ถ้าอยากจะนินทาจริงๆ กลับไปนินทากันที่บ้านค่ะ ละอายใจกันนิดนึงนะ โตๆ กันแล้วเนอะ...แล้วที่สำคัญ นาไม่มีพี่สาว เพราะฉะนั้นถ้าเราไม่ได้สนิทกัน อย่ามาเรียกนาว่า น้อง !! ” ฉันพูดก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกมาทันที
ฉันเป็นคนแบบนี้ เป็นคนตรงๆ และความตรงของฉันก็อาจจะไปขัดใจใครหลายคน แต่ก็นั่นแหละ ฉันพยายามเซฟคำพูดตัวเองสุดๆ แล้ว เพราะฉันรู้ว่าถ้าฉันทำอะไรไม่ดี พี่เหนือก็จะเสียไปด้วย
และฉันก็รู้ดีการเป็นคนตรงกับการเป็นคนก้าวร้าว มันมีแค่เส้นบางๆ กั้นอยู่นิดเดียวแค่นั้นและมันก็อยู่ที่คนมองด้วย
วันต่อมา…
ฉันตื่นนอนอาบน้ำทำไรเสร็จก็เดินออกมาหาพี่เหนือที่กำลังนั่งกินกาแฟกับขนมปังปิ้งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ฉันเดินเข้าไปพร้อมกับยื่นมือไปกอดคอพี่เขาเอาไว้จากทางด้านหลัง พร้อมกับก้มหน้าลงไปแนบแก้มกับแก้มพี่เหนือ
“ วันนี้มีตรวจมั้ยคะ ? ”
“ มีตรวจรอบเช้า…” พี่เหนือพูดก่อนจะเลื่อนมือมาจับมือฉันไว้แล้วลูบเบาๆ
“ งั้นแสดงว่าตอนบ่ายพี่เหนือก็ว่างใช่มั้ยยย ” ฉันถามด้วยความดีใจก่อนจะกอดพี่เหนือแน่นขึ้น
“ ครับ… ” พี่เหนือตอบก่อนจะหยักหน้าเบาๆ
“ เดี๋ยวนาเลิกเรียนแล้วเราไปดูหนังกันไหม หนังใหม่เข้าเยอะเลยอะ ” ฉันอ้อนพี่เขา และหวังว่าคำตอบที่ได้มันจะตรงกับใจฉัน
“ ได้หมดครับคุณผู้หญิง….”
“ งื้อออ แฟนใครน่ารักที่สุดเลยยยย….”
ฟอดดดดด !
ฉันพูดจบก็เอียงหน้าไปหอมแก้มพี่เหนือด้วยความดีใจ พี่เหนือเลื่อนมือมาลูบหัวฉันเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มมาให้ฉันฉันผละตัวออกจากพี่เหนือก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวฝั่งตรงข้ามพี่เหนือเพื่อกินข้าวก่อนไปมหาลัย
“ วันนี้ให้พี่ไปส่งมั้ย…” พี่เหนือถามฉันพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม
“ ใจก็อยากให้ไปนะ แต่นาต้องไปเอาของกับเฮียอะ…” ฉันพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเฮียโทรมาบอกให้ฉันไปเอาของที่ฝากเฮียซื้อตอนเฮียไปดูงาน ซึ่งมันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ถ้าไม่ไปเอาเฮียได้เอาไปขายต่อแน่ๆ
“ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับทีเดียวเลยละกัน…”
“ โอเคค่ะแฟนจ๋า…” ฉันพูดก่อนจะยิ้มให้พี่เหนือแล้วลงมือกินข้าวให้เรียบร้อยแล้วก็รีบไปหาเฮียไนท์
- @Condo nice -
ออดดดด ออดดดด
พอมาถึงคอนโดเฮียฉันก็กดออดหน้าห้องเฮียทันที...ก่อนจะยืนรออยู่สักพัก...เสียงบิดลูกบิดก็ดังมาจากข้างในพร้อมกับประตูค่อยๆ ถูกเปิดออกโดยเฮียสุดหล่อของฉันเอง
“ ทำไรอยู่เนี้ย เปิดให้หนูช้าจัง...”ฉันพูดก่อนจะมองหน้าเฮียแต่พอเงยหน้ามองหน้าเฮียจริงๆ..ฉันกับรู้สึกตกใจกับสภาพใบหน้าของเฮีย ทำไมมันดูแย่เหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มายังไงยังงั้น
“ เฮีย เฮียเป็นระ...”
หมับ !!
ฉันพูดยังไม่ทันจบเฮียไนท์ก็ซบหน้าลงมาวางที่ไหล่ฉันพร้อมกับเลื่อนมือมากอดฉันไว้แน่น...ฉันนิ่งอึ้งกับการกระทำของพี่ชายตัวเอง ฉันไม่ได้เห็นพี่ชายตัวเองเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วนับตั้งแต่เรื่องนั้น แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของฉันอีก...
“ เฮียเจ็บว่ะหมวย แม่งโครตเจ็บเลย...” ฉันฟังพี่ชายคนเดียวของฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มันทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าพี่ชายฉันกำลังเสียใจมากแค่ไหน
“ เฮีย เฮียเป็นไร บอกหนูได้มั้ย...” ฉันพูดพร้อมกับลูบหลังเฮียเบาๆ เฮียพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง พร้อมกับผละใบหน้าออกจากบ่าฉันก่อนจะเม้มปากตัวแน่นแล้วพาฉันเดินเข้าไปในห้อง
เฮียเดินนำฉันไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาคล้ายกับคนหมดแรงก่อนจะดันโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะมาอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะมองหน้าเฮียด้วยความสงสัย
“ เปิดดูในไลน์เฮีย...”เฮียพูดแค่นั้น ฉันทำตามที่เฮียบอกคือรีบเข้าไปดูในไลน์ของเฮียทันที ก่อนจะเห็นว่ามันมีไลน์ของใครก็ไม่รู้ที่ไม่แสดงชื่อ และไม่ขึ้นรูปโปรไฟล์แต่ใช้เป็นรูปการ์ตูนอะไรก็ไม่รู้
ฉันไล่อ่านบทสนทนาในไลน์ก่อนจะเห็นว่ามีทั้งรูปทั้งคลิปต่างๆ อยู่ในนั้น และที่ทำให้ฉันอึ้งคือมันเป็นรูปของ เพลง และพี่ราชันย์ ที่เดินเข้าเดินออกคอนโดของพี่ราชันย์ในแต่ละวัน
ฉันกดดูคลิปวิดิโอ ก่อนจะรู้สึกหน้าชาเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในวิดิโอ ฉันรู้สึกทั้งอึ้งทั้ง งง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ !...
“ เฮีย เพลงกับพี่ราชันย์...” ฉันพูดได้แค่นั้น เพระยังรู้สึกเบลอกับสิ่งที่เห็นอยู่
“ เฮียไม่รู้ว่าระหว่างสองคนนั้นเรียกว่าอะไร...”
“ แต่ที่เฮียรู้สึกคือ...พวกเขาเป็นมากกว่าคนรู้จัก...”
“ เฮีย...”
“ ที่ผ่านมามันคือไรว่ะหมวย ที่เพลงมีท่าทีกับเฮียแบบนั้น ทำเหมือนว่าชอบเฮีย รู้สึกดีกับเฮีย แต่กับไปมีอะไรกับไอ้คิงส์...”
“ มันคือไรว่ะหมวย...หมวยบอกเฮียที...คืออะไรว่ะ...” ฉันนั่งฟังเฮียพูดด้วยความสงสาร ยิ่งฉันได้ฟังน้ำเสียงและท่าทางของเฮียตอนนี้มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่กับเฮียไปด้วย และยิ่งรู้ว่าสาเหตุมันมาจากอะไรมันก็ทำให้ฉันรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที
ฉันนั่งกำมือตัวเองแน่น พร้อมกับเม้มปากตัวเองเป็นเส้นตรง ฉันไม่รู้นะว่าทำไมเพลงมันทำแบบนี้ แต่ฉันไม่โอเคที่มีใครมาทำให้เฮียฉันต้องร้องไห้เสียใจอีกครั้ง
ฉันต้องรู้คำตอบจากปากเพื่อนตัวเองให้ได้ ว่าทำไมมันถึงทำแบบนี้กับพี่ชายฉัน !!!
“ หมวยจะไปไหน ?!?” ทันทีที่ฉันลุกขึ้นเฮียก็จับแขนฉันไว้พร้อมกับถาม
“ หนูจะไปหาคำตอบ ว่าทำไมเพลงมันทำกับเฮียแบบนี้ !” ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะแกะมือเฮียออกแล้วรีบเดินออกจากห้องเฮียไป
และจุดหมายต่อไปของฉัน ก็คือ มหาลัย !!
มหาลัย…
พอฉันจอดรถได้ ฉันก็รีบเดินไปที่โต๊ะประจำที่พวกฉันชอบไปนั่ง ก่อนจะเห็นว่าเพื่อนกำลังนั่งคุยกันอยู่และคนต้นเรื่องก็กำลังนั่งยิ้มนั่งหัวเราะอย่างมีความสุข ยิ่งเห็นแบบนั้นมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเดือดดาลขึ้นไปอีก
ฉันรีบสาวเท้าไปหยุดอยู่ที่โต๊ะเพื่อนก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอย่างแรง จนทำให้เพื่อนสะดุ้งตกใจกันหมด
“ มันหมายความว่าไง !!” ฉันตะคอกถามเพลงพร้อมกับผลักไหล่มันอย่างต้องการคำตอบ ตอนนี้อารมณ์ของฉันมันเดือดเกินกว่าที่จะมีอะไรมาห้ามได้แล้ว
“ อะไรอินามึงเป็นไรเนี้ย...” ซอลถามก่อนจะลุกขึ้นเดินมาจับตัวฉันไว้
- Writer
