THE MAYOR'S INNOCENT MISTRESS

CHAPTER THREE

Nagising ako kinaumagahan na may mainit at malambot nang labi ang humahalik sa leeg ko... at bahagya pa akong napa-ungot dahil antok pa ako at narinig ko na lang ang pamilyar na pagak na pagtawa malapit sa aking tainga kaya agad na nagising ang diwa ko.

Si Mayor!

Napabalikwas agad ako ng bangon sabay hinila ang kumot at ibinalot ko sa katawan ko upang hindi niya makita kahit na ang balikat ko... kahit na may nangyayari na sa amin ay naroon pa rin ang nakakailang na pakiramdam.

Nakasuot lang ako ng manipis na silk night gown, kaya kung may gawin man siya sa 'kin ay easy access na kaya binalot ko ng kumot ang katawan ko na nagmistulang coccoon.

"Good morning, my baby..." Sinubukan niya hawakan ang pisngi ko ngunit maagap ko iniiwas sa kanya ang mukha ko kaya natigilan siya.

Umigting ang kanyang panga. "Liliana, umagang-umaga h'wag mo sinusubukan ang pasensya ko," may himig pa ng banta niyang sinabi. "Come here, and remove that comforter from your beautiful body."

Nagaalangan man wala na akong nagawa kundi sundin siya. Unti-unti kong inalis ang kumot at gumapang sa kama papalapit sa kanya.

"Good girl." Hinila niya ako sa braso at iniupo sa kandungan niya sabay sinimsim niya ako ng halik sa leeg na ikinasinghap ko. He almost took all of my scent.

"M-Mayor..." Sinubukan ko siyang itulak para kahit papaano makalikha ng distansya pero mas idiniin niya lang ang sarili niya sa akin.

"Nakaligtas ka sa akin kagabi..." saad niya habang patuloy niya akong hinahalikan sa leeg. "Kaya ngayon babawi ka."

Napalunok ako. "A-Ano pong gagawin?"

He didn't say a word and he just easily flipped me to bend me over on his thighs. Pinadapa niya ako sa kandungan niya at inangat ang suot kong night gown.

My butt is now exposed at his sight, minasahe niya ang pang-upo ko sabay malakas na tinampal kaya nasinghap ako kasabay nang bahagyang pag-daing.

Akala ko ay isang beses lang nang sinunod-sunod niya na ang pag-tampal hanggang sa maka-pitong beses.

"M-Mayor!" inda kong tawag sa kanya at batid kong tigilan niya na ang ginagawa dahil nagiiwan ito ng hapdi.

Muli ako napa-singhap nang itayo niya na ako at paharap na pinaupo sa kandungan niya. My legs are now spread on both of his sides, kaya nagtama ang mga pribado namin parte.

Napahawak ako sa balikat niya bilang suporta at yumuko akong sinalubong ang tingin niya at siya naman ay nakatingalang nakatitig sa aking mukha habang mariin pa niyang hawak ang magkabilang pisngi ng pag-upo ko.

"Why did you lie to me last night?"

Napakurap-kurap ako at iniisip kung anong sinasabi niya at naalala ko ang ginawa nga pala naming pagsisinungaling kagabi h'wag lang siyang mapapunta!

"M-Mayor... Theo... g-gusto ko lang naman... magpahinga ng... maaga." Umiba ako ng tingin.

"Kailangan pa bang magsinungaling ka?" Sa pagkakataong ito ay tila kinakastigo niya na ako. "You lied just because you don't want to see me, right?" pagtatama niya.

Bakit ko nga naman naisip na hindi niya malalaman na gumawa lamang kami ng dahilan? Marami nga pala siyang mata sa paligid na nakamasid lang sa bawat galaw ko.

"I-I'm s-sorry..." I apologized using my soft voice and I bowed my head more and I played with my fingers.

I know better than to mess up with him... pero sa kagustuhan ko makapagpahinga na kagabi ay nagawa namin magsinungaling sa kanyang tulog na ako kahit hindi pa naman.

Nakita ko na siyang magalit kaya hindi ko na ulit susubukang galitin pa siya kaya humingi na ako agad ng dispensa.

Hinawakan niya sa pisngi ko at hinaplos gamit ang hinlalaki. "Look at me," utos niya na agad ko namang sinunod. "Sa susunod na magsinugaling ka, I won't let it pass. Understood?"

Tumango ako. "O-Opo."

"I want you to be a good girl, ayaw mo naman siguro makitang magalit ako?" malambing ang boses niya ngunit may pagbabanta kaya muli akong napatango. "So you should be better be obedient than to be stupid."

Napalunok na lang ako nang marinig iyon at pinigilan ko ang panginginit ng mga mata ko na dinaan ko lang sa alinsunod ko pang pag-tango.

Hindi ko maiwasan mahagod ang dibdib ko pala-tandaan na hindi ko na alam ang gagawin at tamang ikikilos... this is my new mannerism kapag kausap ko siya kaya alam na alam na niya na ang ibig sabihin ng galaw kong ito.

"Why you look a scared baby?" he asked in his low voice while he is playing the tips of my hair.

Inayos ko ang sarili at itinigil ko ang pag-hagod sa dibdib ko at inilagay ko na lamang sa magkabilang gilid ko at ipinirmi.

"Hindi po ako natatakot..." pagtanggi ko.

Hinawakan niya naman ako bigla sa batok para mas ilapit ako sa kanya. "Just be a good girl, wala tayong magiging problema."

Itong relasyon ko sa kanya ay isa nang malaking problema... naging instant kabit ako sa loob ng maikling panahon na labag sa loob ko.

"Mayor, kapag nalaman ng... ng asawa niyong may relasyon ako sa inyo sigurado may kalalagyan ako... iyon pa lang po malaki nang problema," paghahayag ko ng saloobin ko.

"Malaman niya man, hindi ka niya magagalaw, I'm not the mayor of this city town for nothing. Kung sarili kong ikasisira hindi ko kaya itago, para saan pa lahat ng 'to?" katwiran niya na para sa akin hindi katanggap-tanggap.

Mali ang maging isang kabit, at ang mangabit. Maling maki-apid sa may asawa nang may asawa ngunit maituturing ba ito na isang kasalanan kung 'di ko naman ito ginusto? Kung pinipilit lamang ako?

Parurusahan ba ako sa pagiging kabit ko kahit hindi naman ito ang buhay na ginusto ko? Pangarap kong mahalin ng lalaking wala ni-isang sabit, gusto ko magmahal at pumasok sa relasyong wala akong naaapakang tao.

Hindi iyung ganito... hindi ang pumatol sa Mayor na may asawa na, na kapag nalaman ng publiko ay pare-pareho naming ikasisira.

"Baka po p'wedeng... ibang babae na lang ang gawin niyong babae? Nakiki-usap ako Mr Mayor... h'wag niyo akong tanggalan ng maayos kinabukasan," pagsusumamo ko.

Biglang nag-dilim ang mukha niya. "Sinasabi mo bang hiwalayan kita?" tanong niya sabay humigpit ang hawak niya sa batok ko na ikina-igik ko.

"M-Maaari p-po ba?" pagbabaka-sakali ko.

Tumawa siya. Tawang hindi natutuwa. "You think, for me you're just disposable mistress?" tanong niyang muli at sa pagkakataong ito ay may himig na ng pagka-uyam dahil sa palagay niyang iyon lang ang tingin ko.

"M-Mayor... nasasaktan na po ako," saad ko nang hindi sinasagot ang tanong niya dahil masakit na ang batok ko sa pagkakahawak niya.

"I chose you not just to make me warm my bed, but because I like you, Liliana. I like you a lot. You caught my interest in the first place, so I won't let you out of my grip. Never, ever. Do you understand me?" He held my nape even tighter.

Alinsunod akong tumango habang hawak ko ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa akin at binitiwan niya rin naman ako.

Nasapo ako ang batok ko at pinipigilan kong h'wag maiyak sa harapan niya... ayaw kong ipakitang mahina ako dahil mas lalo lang siyang matutuwa. Kung iiyak ako ay mas magbibigay kasiyahan lang iyon sa kanya.

"Now get up, and fix yourself. Aalis na tayo," utos niya at naalala kong ito na nga pala ang huling araw ko rito sa bahay.

"M-Mayor..." I looked at him with my pleaded eyes at nagsusumamo kong hinawakan ko ang manggas ng suot niyang t-shirt. "D-Dito lang po ako sa amin. Ayoko pong umalis," panunubok kong kumbinsihin siya.

Baka sakaling madala pa siya sa pakiusap. Kung basta na lang ako sasama nang hindi ko sinusubukan makiusap ay parang isang malaking kamalian iyon at kung titira na kami sa iisang bubong, ano na lang magiging buhay ko roon.

"Oh, baby." Hinaplos niya ang pisngi ko na umaktong naaawa sa akin sabay ngumuso at dinampian ako ng mabilisang masuyong halik sa labi.

"Please, Mr Mayor? I don't want to leave this house," pakiusap ko pa matapos nang halik niyang iyon. "A-Ayoko po t-tumira kasama... kasama..." hindi ko maituloy-tuloy ang kasunod ng sasabihin ko.

"Kasama ko?" Siya na ang nag-tuloy sa gusto kong sabihin at mariin akong pinakatitigan at hinawakan niya ang magkabilang mukha ko.

"You know, Liliana, the more you protest, the more you're making the situation worse. Even though you pleaded for your freedom, you can't do something to change my mind. All you will do is ineffective. I'm a selfish man, baby. My words are the rules here. When I say you will live with me, you will."

Napatitig na lamang ako sa mga mata niyang walang mababalas na kahit anong konsiderasyon at pakialam sa nararamdaman ko.

He's not showing any soft expressions. The way he looks at me, there's no pity and sympathy, just a cold stare.

"Ngayon tumayo ka na bago pa kita kaladkarin sa banyo ayaw mo naman sigurong ako pa ang magpaligo sa iyo?"

Nang marinig ko iyon ay agad na akong tumayo mula sa kandungan niya at wala na akong sinayang na oras nang nagtungo na ako sa banyo at isinara ang pinto sabay ini-lock.

Napasandal na lamang ako sa likod ng pinto habang yakap ang sarili ko at mariin na lang akong napa-pikit.

I'm literally talking to myself and saying that everything will be alright... everything will be alright. Magiging maayos din ang lahat.