THE MAYOR'S INNOCENT MISTRESS

CHAPTER SEVEN

Emosyonal akong nagpaalam sa mga magulang ko at sa huling beses sinubukan ko pa silang kausapin na dito na lang ako at h'wag nang pasamahin kay Mayor ngunit tanging pag-iling lamang ang kanilang itinugon sa akin.

"Dad..." I look at him with my pleaded eyes.

"I'm sorry, princess," batid niyang wala na siyang magagawa at sumama lamang ako.

"Liliana," Mayor Theo called me as a warning.

Humigpit ang hawak niya sa kamay ko batid niyang h'wag ko pairalin ang tigas ng ulo ko at hindi niya na nagugustuhan ang ipinakikita kong pagkukuli.

"Sige na, Mr Mayor. Dalhin mo na ang anak namin at iyong-iyo na siya. Wala na kaming anuman pananagutan sa batang iyan kaya kayo nang bahala sa kanya," para namang kinurot ang puso ko sa sinabing ito ni Mommy.

Kung magsalita ito parang hindi niya ako anak, like I'm not her flesh and blood kung ibigay niya na lang ako sa lalaking ito, she is my mother but she's treating me without a heart.

"Mom..." My tears started to roll down on my cheeks. "Why did you become like this?" I asked her with a hint of pain.

Gumuhit ang biglang pag-lambot sa mukha niya ngunit agad ding nawala at pinalitan niya ng katigasan at mataray niyang ekspresyon.

"Lian, be obedient to Mr Mayor Theo, h'wag mo siyang bibigyan ng sakit ng ulo, do your best to make him happy," saad niya bilang bilin bubat ng kanyang istriktang boses na hindi pinansin ang sinabi ko.

Doon, nawalan na nga ako ng pag-asa na matutulungan ako ng sarili kong magulang dahil sila pa nga itong ipinaglalandakan ako sa maling lalaki... sa lalaking hindi ko dapat kasama ngayon.

"Mr and Mrs Ferreras, I'll go now with your daughter. We shall go ahead dahil mahaba pa ang magiging biyahe baka gabihin kami," si Mayor na pormal nang nagpaalam sa mga magulang ko.

"Ingat Mr Mayor, kayo nang... bahala sa anak ko, tumawag lang kayo kapag may proble—"

"Damian, walang magiging problema si Mr Mayor sa anak natin kaya hindi na siya para tumawag pa sa atin at kung magkaroon nga ng problema kay Lilian, siguradong kaya na ni Mr Mayor disiplinahin ang anak natin," si Mommy na pinutol si Daddy sa pagsasalita.

Wala raw magiging problema at kung magka-problema man kayang-kaya na ako nitong disiplinahin. How funny isn't that even my own parents supports violence.

Naalala ko tuloy nang unang beses ako mapagbuhatan ng kamay ni Mayor Theo, I screamed and asked for their help but they refused to help me.

Alam kong dinig na dinig nila ako ngunit wala silang naging pakialam at tila naging bingi-bingihan habang sinasaktan ang anak nila sa loob ng isang silid. Umaktong walang mga naririnig.

I feel pity for having parents like them, but despite the hatred I feel, I still love them at pilit ko na lang itinatatak sa isip ko na hindi lang nila alam ang kanilang mga ginagawa at nasilaw lang sila sa pera.

I'm hoping someday they will realize my value as their daughter. I remember, many people saying that I'm the young version of my Mom and Dad, their genes are mixed, but when I'm looking at them right now, I feel like they are strangers... parang hindi ko sila mga magulang, hindi dahil napopoot ako kundi dahil ganito ang ipinakikita nila sa akin.

Habang nasa sasakyan na ako papalayo sa aming bahay, pigil ang bawat pagluha ko dahil ayaw ko lumikha ng ingay ngunit nakakatakas pa rin ang mahihinang paghikbi.

Sapo ko ang dibdib kong naninikip at parang gusto ko na lang ito suntukin nang tumigil na lang sa pagtibok ngunit hindi ko naman magawa.

"Liana, you can't cry that much," Mayor Theo said with a hint of a bit concern in his voice.

"H-Hayaan niyo lang po muna ako," saad ko na may panaka-nakang pag-hikbi habang nakatanaw sa labas ng bintana.

"Believe me or not, I understand your feeling right now, I know you're hurt because your parents just easily gave you to a man like me." Alam niya pala.

"H-Hindi ko po gustong m-maging kabit niyo Mayor," tapat kong sinabi. "H-Hindi ko p-po gustong tumira kasama kayo..."

Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong hininga hudyat na hinahabaan niya ang kanyang pasensya para unawain ako.

"Whether you like it or not you're going to live with me. Napagusapan na nating sasama ka sa 'kin at titira ka na sa iisang bahay na ako lang ang kasama," mariin niyang sinabi bilang paalala.

Umiling ako. "Hindi niyo po ako p'wede palaging puntahan dahil malalaman ng asawa niyo ang tungkol sa akin... she will know na ibinabahay mo ako, na may ibang babae kayong inuuwian."

"Hindi niya malalaman ang tungkol sa iyo, just trust me. Kung hindi lang kita kailangan protektahan sa lahat ng 'to, ipinagsigawan ko nang may relasyon tayo," saad niya na puno ng tiwala sa sarili.

Na para bang kaya-kaya niya nga akong itago nang matagal at kung gaano siya ka-seryoso sa relasyon namin.

"Kung pabayaan niyo na lang po kaya ako? Kung sa ibang babae niyo na lang po kaya—"

"No woman can replace you, Liliana. Walang makakahigit sa katangian mong nakita ko sa iyo kaya kita nagustuhan. Hindi ako gagawa ng ganitong karantaduhan kung hindi ako seryoso sa iyo, after I annuled Mildred, I'll marry you," putol niya sa akin na siyang ikinagulantang ko.

He... he will... what? He will marry me?

"Mr Mayor, hindi po p'wede iyang—"

"You will be my new second wife someday," pinal niyang sinabi nang hindi na naman niya ako pinatapos sa pagsasalita.

"Magpapakasal ako ulit ng pangalawang beses pero sa pagkakataong ito, sa babaeng gusto ko na, sa babaeng alam ko mamahalin ko na ng pang-habang buhay at walang iba kundi ikaw iyon, Liliana... I'm now taking all the risk just to be with you, at hinding-hindi ko matatanggap at mapapayagan kung tatakasan mo lang ako," saad niya pa.

Natulala na lang ako matapos kong marinig ang mga sinabi niya, marami na akong mga nalalaman tungkol sa kanya na hindi ko lubos maisip na ganito pala siya.

Kita ko sa kanya na naghahangad siya ng totoong pagmamahal, he's looking for love and affection na palagay niya'y sa akin niya lang natagpuan...

Ang parteng iyon sa kanya ay naiintindihan ko dahil ganoon din ako, gusto ko makasama iyung taong gusto ko at iyung mamahalin ko.

Pero hindi ang katulad niya, kung siya gusto niya akong makasama ngunit ako, ayoko sa kanya. Hindi siya ang lalaking gusto kong makasama.

Bali-baliktarin man ang mundo, may asawa siyang tao, kasal sila sa papel mayroon man nangyayari sa kanila o wala, nagsisisiping man sila o hindi, mag-asawa pa rin sila maituturing.

At ang pagkakaroon niya ng relasyon sa akin ay isang kasalanan, at ang pagpatol ko kahit hindi ko gusto ay masasabi kong kasalanan din saan man bandang tingnan, sa mata ng mga tao, at sa mata ng maykapal, pumatol pa rin ako kaya isa pa rin iyong kasalanan.

Hindi ko nga gusto ang makipagrelasyon sa kanya at napipilitan lang ako pakisamahan siya ngunit pagdating sa tawag ng init ng katawan alam kong hindi na ganoon...

Nagkukusang loob na akong magpaubaya hindi dahil sa wala na lang din ako magawa kundi dahil iba ang epekto ng bawat haplos niya sa aking balat na ang hatid ay isang paanyaya, paanyaya na ang hirap-hirap tanggihan.

Kagaya na lamang ngayon, kasalukuyan nang gumagapang ang kamay niya sa aking hita na paboritong-paborito niyang hihipuin at hahaplusin.

Ibinuka niya ang dalawa kong hita at ipinasok ang kamay niya sa loob ng aking panty and there he started to rub my folds na ikinasinghap ko kasabay nang mariin kong pagpikit.

He's kissing my neck while he's rubbing my private, hindi kami kita dito sa passenger seat dahil may harang na namamagitan mula sa driver seat kaya hindi kita ng nagmamaneho kung ano mang gawin namin dito sa loob kaya malayang nagagawa ni Mayor ang gusto niyang gawin sa akin.

Itinaas niya ang dress ko at niyakap niya ako sa baywang kasabay nang pag-angat niya sa akin mula sa pagkakaupo ko.

Mabilis niyang naibaba ang panty ko na para bang ang dali-dali sa kanya biyabitin ako na nagmimistulan na lang ako palaging isang papel sa kanya dahil gaan ko.

He made me sit on his lap, exactly on his manhood kaya ramdam ko ang katigasan niya. He unbuckle his belt ng kanyang suot na pantalon at inilabas niya ang kanyang kahabaan.

Kahit ilang beses ko nang nakikita ito 'di ko pa rin mapigilan hindi mapalunok sa laki at taba, hindi ko pa rin maiwasan matakot sa tuwing nakikita at naiisip ko ipapasok na naman niya ito sa akin.

Kinuha niya ang kamay ko bigla at inihawak niya sa kanyang kahabaan, and I did what he wanted me to do.

Using my two hands, I stroke his very angry length, hindi kasi kaya ng isang kama ko lang kailangan dalawa para mahawakan ko nang mabuti, itinaas baba ko dahilan para malutong siyang mapamura.

"F*ck! Your hands are so warm! Continue," he said with moan and curse sabay napapikit at napatingala.

Nakakahiya na baka naririnig kami ng driver.

Inilagay ko ang index finger ko sa kanyang gitnang bibig nang sandali akong huminto.

"Sshh... maririnig ka po ng driver," I hushed him which makes him laugh. Ano namang nakakatawa?

"He will close his ear, baby. He knows better than to disturb us. Marinig man niya labas na lang sa kabilang tainga, he wouldn't give us a damn," pagsasawalang bahala niya lang.

Tumingala siyang muli at pumikit sabay hilig ng ulo niya sa headrest habang ang kamay niya ay nasa maliit kong baywang.

Muli niya rin ibinalik ang kamay ko sa kanyang kahabaan batid niyang ituloy ko na ang naudlot kong ginagawa sa kanya kanina kaya ipinagpatuloy ko na lang ulit ang gusto niyang gawin ko, at ito nga pala ang isa sa mga paborito niya lalo na iyung sa bibig.

Nahihiya ako parati kapag pinagagawa niya iyon sa akin, hanggang sa nasasanay na lang ako pero naroon pa rin ang hiyang nararamdaman ko na hindi ko akalain kailangan pati pala iyon gagawin ko.

Sana h'wag niya sa akin ipagawa ngayon dahil mahirap kung dito sa sasakyan baka lumakas ang ungol niya, nakakahiya sa makakarinig.