Fatih
Samet'in odasında oturuyorduk. Bir yerlere vurma isteğim bir türlü kaybolmuyordu. Elif bana nasıl karşı çıkardı? Bu cesareti ben ona vermiştim. Daha önceki cesur hareketleri hoşuma giderken artık gözüme batmaya başlıyordu. İşler ilerledikçe onu korumak daha da zorlaşıyordu. Bu hareketleri ona zarar veriyordu. Daha büyük zarar da verebilirdi.
- Kızı senin kölen sanıyordum.
- Öyle dedim net bir şekilde.
- Sen onun kölesi olmuş gibisin.
Yüzündeki o sırıtışı yumrukla silebilirdim. Sadece oturup ayak ayak üstüne atmakla yetindim.
- Bazen saçmalamanın sınırı yok. Üstelik işine odaklan. Lord'un karısı uyandıysa demek ki ameliyat da yakındır.
Sıkıntıyla yerinde kıpırdadı.
- Belli olmaz, ara ara böyle şeyler oluyor.
- İstemiyor gibisin.
- Alakası yok.
Tek kaşımı kaldırdım
