KABANATA 4: RAW

2455 Words
Valentina AYOKONG isipin na dinala ni Vladimir ang buong Bratva sa bahay namin dahil hindi ko siya pinapansin. Hindi niya iyon gagawin dahil wala naman siyang nararamdaman sa akin or maybe, I hurt his ego and now he’s showing me who has power that shouldn’t be ignore. Huminga ako nang malalim. Nasa dining area na sila at mukhang nagsisimula na rin ang meeting. No one is allowed other than the Pakhan, the sovietnik, the obshchak, and the brigadiers. Ang alam ko ay kasama rin si Dmitry dahil inaasahan na siya ang magiging tagapagmana ng pwesto ng kanyang ama kahit nakakarinig din ako ng rumors na wala siyang interes at maaaring mapunta ang posisyon sa nakababatang kapatid ng kanyang ama. Nasa labas ako ng dining area. Hindi ko makalimutan kung paano ako titigan ni Vladimir kanina. Hanggang ngayon ay tila ba nanunuot iyon sa aking balat at nagtataasan pa rin ang aking balahibo. “Ano pang ginagawa mo rito?” tanong ni Inessa sa akin. “Wala. Curious lang ako kung bakit sila naandito imbis na nasa bahay ng Pakhan.” Nginiwian ako ni Inessa. “The reason isn’t important, Valentina. The fact that Pakhan chose our house to be the meeting place is already an honor for us. Ibig sabihin, kinikilala niya ang pamilya natin. Minsan lamang mangyari ang ganito.” Something doesn’t sit right with me o baka masyado lang akong nag-iisip at gustong bigyan ng kahulugan. Umuling ako sa aking sarili. Rito tayo nagsisimulang masaktan, eh. Masyado nating binibigyang kahulugan ang mga bagay-bagay. “You’re acting weird, Valentina.” Humalukipkip si Inessa sa akin. Tiningnan ko siya at sarkastikong ngumiti sa kapatid. “At least, I am not planning to ruin someone’s life for her greediness. Have a nice day, Inessa.” Alam ko na napikon ko siya sa sinabi ko pero hinayaan ko siyang magmaktol doon at iniwan na. Nagkulong lang ako sa kuwarto ko. Sa mga nagdaang taon ay ang kuwarto ko ang naging safe space ko mula sa sarili kong pamilya. Hindi naman kasi maayos ang pakikitungo namin sa isa’t isa. My father is strict. Kapag hindi mo siya nasunod o may nagawa kang sa tingin niya ay mali, maaari ka niyang parusahan. Ang nakatatanda ko namang kapatid ay sunud-sunuran sa aking ama. Siguro dahil iniisip niya na iyon ang kabayaran dahil hindi siya pinanganak na lalaki. Ako? Hahayaan ko na muna sila habang naghahanda ako na makaalis sa lugar na ito. Aalis ako sa buhay na ito at lalayo sa kanila. Mamumuhay akong mag-isa kahit hindi ko alam kung anong buhay ang maaaring nakahanda para sa akin. I will take the risk. If that happens, I will leave everything behind. Everything. Including…Vladimir. Kung hindi naman ako kayang mahalin ni Vladimir, alam ko na matatapos din ang sa aming dalawa. Ngayon pa lang ay inihahanda ko na ang sarili pero sinusulit din na nagagawa ko pa siyang makasama. May kumatok sa aking pinto. Mabilis kong isinara ang laptop ko dahil baka si Papa iyon o si Inessa. Ayokong ipaalam sa kanila na may pinagkakakitaan ako. Hindi naman sa kukunin nila sa akin ang pera na nalikom ko pero magtatanong sila kung para saan iyon. Ayokong sagutin ang mga katanungan nila kung sakali. “Valentina, pinapatawag ka ng iyong ama.” Napatingin ako sa oras. Siguro ay tapos na ang meeting ng Bratva. Nanghihinayang man na hindi ko ganoong nakita si Vladimir ay sinabi ko na lang sa sarili that I did a great job. One step at a time. Dartating din ang oras na hindi ko na siya hahapain at hindi ko nakailangang masaktan. Binuksan ko ang pinto at nakita ko ang isa sa mga kasambahay namin. “Bakit daw?” tanong ko rito. Nagkibit-balikat ito. “Walang sinabi. Naandoon na ang kapatid mo at ang asawa niya.” Tumango na lang ako at sumunod sa kasambahay namin. “Nakaalis na po ba ang mga miyembro ng Bratva?” tanong ko. “Hindi pa, naandiyan pa sila.” Ikinagulat ko iyon. Akala ko ay umalis na ang mga ito kaya pinapatawag kami ni Papa. Gulong-gulo ang utak ko. Pagdating ko sa dining area ay naabutan ko silang lahat na nakaupo. Maging ang kapatid ko at ang asawa niya ay naririto rin. “Valentina!” Ikinabigla ko ang naging pagtawag ni Papa sa akin nang dumating ako. Nakuha ko tuloy ang atensyon ng iba. Pinigilan ko ang aking sarili, sa abot ng aking makakaya, na tumingin sa direksyon ni Vladimir. Don’t look at him, Valentina. Kinurot ko ang aking kamay para lang mapigilan ang sarili at mapunta sa ibang bagay ang aking atensyon. “Please, join us. The Pakhan invited everyone for lunch.” Bumibigat ang aking kalooban sa tuwing binabanggit nila ang pangalan ni Vladimir. Papalapit na sana ako sa kinaroroonan ni Inessa upang maupo sa tabi niya nang muling magsalita si Papa. “You can sit beside Dmitry.” Hindi kaagad ako nakagalaw sa sinabi ni Papa. Tinitigan ko siya at nagtataka kung bakit sa tabi ni Dmitry niya ako pinapaupo. Akala mo ay nabasa niya ang aking iniisip kaya’t tinaasan niya ako ng kilay. Naintindihan ko kaagad ang ibig niyang sabihin doon. I need to obey him. Dahil sa takot na mapahiya ko si Papa sa harap ng mga kasama niya at ako ang mapagbuntungan ng galit kung sakali, sinunod ko na lang siya. Nakatingin si Dmitry sa akin at nang magtama ang paningin naming dalawa, ngumisi siya. Halos singhalan ko siya dahil sa ibinigay niyang reaksyon sa akin. Dmitry and I have a platonic relationship. Kung may nararamdaman man kami sa isa’t isa, iyon ay hanggang pagkakaibigan lang. I know, he’s still hung up to Damon’s mother, kahit alam kong galit ito sa ginawa ng babae sa anak nila at kahit hindi niya naman matandaan o lubusang kilala ang babae. Naupo ako sa tabi niya. Siniko ko ang tagiliran niya para tumigil siya sa kakangisi niya. Napipikon na ako. “What?” bulong niya sa akin, halatang inaasar pa rin ako. “Tumigil ka o babalibagin kita, Dmitry.” Marahang humalakhak si Dmitry. “Try, so, your dear Vladimir will see what kind of a girl you are. Akala niya ata mahinihin ka.” Pinanlisikan ko ng mata si Dmitry at tinawanan niya lang ako. Narinig ko rin na para bang natutuwa si Papa. “Look at them, Mikhail. Valentina and Dmitry are getting along well.” Tipid na ngumiti lamang si Uncle Mikhail, ang ama ni Dmitry, sa sinabi ni Papa at tumango. I cleared my throat at umayos na sa pagkakaupo. May nakahigip ang paningin ko kaya’t tumingin ako sa kanya. Nakita ko si Vladimir na seryoso at malamig na nakatingin sa direksyon namin ni Dmitry. Mabilis akong nag-iwas sa kanya. Why is he looking at us like he wanted to murder me and Dmitry? Nakakakilabot. Nagsimula na kaming kumain. Hindi ako makakain nang maayos dahil pakiramdam ko ay may nanunuod sa bawat galaw ko. “Bakit hindi ka pa kumakain?” Napansin siguro ni Dmitry na hindi ko magawang galawin ang pagkain ko. Paano ko ba sasabihin na may nanunuod sa galaw ko kaya’t hindi ako makakilos. “Gusto mo subuan pa kita? Kawawa naman ang baby na ‘yan.” Kinurot ko ang tagiliran ni Dmitry dahil sa sinabi niya. Masama ko siyang tiningnan. “Gusto mo ingudngod ko ang nguso mo sa lamesa nang manahimik ka na.” Nginisian lang ulit ako ni Dmitry. “Why so grumpy, Valentina? Hindi ka ba masaya na naaandito si Vladimir? Sunggaban mo na.” Marahas kong kinagat ang aking labi. “Manahimik ka na lang.” Inirapan ko si Dmitry at ginawa ang lahat para umaktong normal at kainin ang pagkain ko. Nagpalabas si Papa ng vodka matapos ang lunch. Tumayo na ako at magalang na nagpaalam sa kanila. Hindi rin ako mahilig uminom ng alak. Si Inessa ay nanatili roon. Sure, gusto niya naman talagang matanggap siya ng Bratva. Maganda naman ang intensyon ng kapatid ko. She wanted the women in our organization to be heard. Mali lang ang mga ginagamit niyang approach. Wala akong pake. Aalis ako sa buhay kong ito. No one can dictate me what path should I choose kapag nakaalis na ako rito. Wala akong masyadong nakakasalubong. Malamang ay abala sila sa pag-iintindi sa Bratva at ang mga tauhan ay nasa labas upang mapaghigpit ang seguridad. Bumuntong-hininga ako. At least, successful naman ang pag-iwas ko kay Vladimir. Kapag napansin niya na hindi na ako interesado, mawawalan na rin siya ng gana and he will leave me alone. Nanikip ang dibdib ko sa naisip ko. Kakayanin ko ba talaga na permanente na akong mawala sa buhay niya? Malalim na naman akong nagpakawala ng hininga. It’s for the best, I guess. Darating naman talaga kami sa puntong iyon. Mas maganda kung gawin ko na nang mas maaga. Papasok na ako sa kuwarto ko nang may biglang humawak sa batok ko at hinila ako. Bumangga ang aking likod sa matigas na bagay. I looked at him and I saw the last man I was expecting to see. “V-Vladimir!” Sa sobrang gulat ko na makita siya ay napalakas ang boses ko. Good thing, wala namang ibang nakarinig. He’s gripping my nape, not wanting to let me go. Para akong nahihirapan na huminga. “Do you think you can escape me that easily, Valentina?” Malamig ang tono ng pananalita niya na nagtaasan ang aking balahibo sa katawan. “Huh?” Hindi ako makapag-isip nang maayos. “When I was away, did you find someone else, hmm? Who was it? Dmitry?” May kakaiba sa tono ng pananalita niya na hindi ko mapunto. “What? No!” Dahan-dahan ay napagtanto ko kung anong tinutukoy ni Vladimir. Iniisip niya siguro na may gusto ako kay Dmitry kaya ngayon ay iniiwasan ko siya. Tumaas ang isang kilay niya at nakadagdag lamang iyon sa nakakakilabot niyang presensya ngayon. “Then, what? You should give me a proper explanation, Valentina, as to why you were ignoring me.” Ang bilis ng kabog ng dibdib ko at pakiramdam ko ay maririnig ni Vladimir iyon kung hindi ako magsasalita. Dapat bang sabihin ko sa kanya na inisip kong pinuntahan niya si Aneesa sa Spain at silang dalawa ay nagkaka-develop-an? But I’m scared. Natatakot akong marinig ang isasagot niya. Nang mas pinili ko ang manahimik, lalong nagdilim ang ekspresyon ni Vladimir. “If you don’t want to give me an answer, then I will make you talk…while I punish you.” Pumasok kaming dalawa sa loob ng kuwarto ko. Para akong nataranta when he steps foot inside my room. This is the first time na makakapasok sa loob ng kuwarto ko si Vladimir! Why am I sound so excited? Hindi dapat! “Yulian,” pagtawag ni Vladimir sa kanyang senior bodyguard. Lalong namilog ang aking mga mata, hindi napansin ang presensya ni Yulian kanina. Naandito pala siya kasama ni Vladimir! “You may go, but make sure no one will know that I am still here. I will call you later.” Tumango si Yulian. Wala siyang sinabi. Nang tumingin ito sa akin ay tipid lang din itong tumango. Isinara niya ang pinto at hindi ko na alam kung umalis na ba siya. Vladimir locked the door. “Vladimir, anong ginagawa mo?!” Sa sobrang kaba ko at sa pagkawala sa sarili dulot ng mga nangyayari, naitulak ko si Vladimir. Huli na nang mapagtanto ko na mali ang ginawa ko. “You should be thankful, Valentina, because if it was anyone else, I would cut their hands for pushing me like that.” Napalagok akong muli, kinakabahan sa sinabi niya. Lumapit si Vladimir sa akin. Lalo siyang tumangkad sa paningin ko, o baka presensya niya iyong malaking nararamdaman ko. “Kindly explain why you’re ignoring me now, hmm?” Nagbubuhol-buhol ang aking mga salita, at nang makapag-construct ako, alam ko na mali na naman iyon. “Why does it matter to you, Vladimir? Ano naman kung hindi kita pansinin—” Hinawakan niya ang leeg ko. Napaawang ang labi ko at muntikan pa akong mapaungol! s**t! “We have an agreement, Valentina.” Hinila niya ako papalapit sa kanya. “So, unless there’s someone else, you’re f*****g mine.” Bumaliktad ang aking sikmura sa sinabi niya. And just like that, gumuho ang lahat ng pader na ginawa ko simula nang magdesisyon akong iwasan siya. Fuck! I just can’t, and it’s frustrating the hell out of me! Ang hirap tanggihan ni Vladimir, lalo na at gustong-gusto ng katawan ko ang ginagawa niya at gustong-gusto ng tainga ko ang mga salitang sinasabi niya. Ang tanga-tanga ko pagdating sa kanya! “I told you, Valentina…” Bumaba ang tingin niya sa labi kong bahagyang nakaawang. “If you’re not going to answer me, I will make you talk in a different way.” Pinakawalan niya ang leeg ko, and it feels so empty without his hand. Wala na naman ako sa sarili ko. “Now, bend over on your bed.” Kusang gumalaw ang aking mga paa. Tumalikod ako sa kanya at dumapa ako sa aking kama. Nakita ko ang pagngisi ni Vladimir. Naramdaman ko siya sa likod ko at napahawak ako sa bedsheet. Imbis na mainis, I am actually anticipating his next move. Vladimir spanked me, I flinched, and my body tremored. Naramdaman ko siya sa likod ko. Hinawakan niya ang leeg ko at inanggulo ang ulo ko para makita niya ang mukha ko. “This will be your punishment for disobedience and ignoring me.” He caressed the side of my neck at impit akong napaungol. Ang isang kamay niya ay dahan-dahan na bumaba sa dibdib ko papunta sa pagitan ng aking hita. He ripped the garment that was covering my private part. “You’re wet for me. How lovely. I thought you forgot who own this p***y just because I didn’t f**k you for a few days.” Mas humigpit ang hawak niya sa leeg ko. “Were you taking your pills diligently, baby?” Dahan-dahan akong tumango. We never did it raw. He always wears condoms, pero nagpi-pills pa rin ako kahit ganoon. “Good, because this time, I will f**k you, raw. I will f**k you so hard until that attitude of yours will know never to disregard me again.” Wala na. Wala na talagang makakasalba sa akin pagdating kay Vladimir. Kapag siya na, handa ko na lang isuko ang lahat. Maybe I am stupid for loving him like this, but even so, he was the only person who could give me comfort and safety that even my family couldn’t give me. Vladimir is the only person who gives me peace. Kaya siguro kahit ang sakit-sakit niyang mahalin, bumabalik at bumabalik pa rin ako sa kanya.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD