Kapı aniden açıldığında Defne hala Murat’ın kucağındaydı.
Kapı aralığında dikilen, uzun boylu kadınla göz göze geldiği anda gözleri irileşti. Murat’ın kucağından çıkmak için adamın ellerini kuvvetle ittirdi.
“Sofra hazır!” diyen sert sesi duyan Murat, Defne’nin kollarından kurtulmasına izin verirken ciddileşip başını geriye çevirdi.
“Kapı çalınca, içeridekinin gir demesini beklersin abla!”
Gülay Hanım, Murat’ın en büyük ablasıydı.
Defne’nin kıpkırmızı olmuş yüzüne bir göz atıp yeniden kardeşine döndüğünde yüzündeki neşeli ifadeyi görünce anında yumuşadı.
“Gelecek sefer öyle yaparız… Oyalanmadan gelin!”
Geri çekilip kapıyı kapattı.
Murat, ablasının peşi sıra koridora çıkmak için yanından geçip gitmeye çalışan Defne’nin bileğine asıldı.
“Yardımcımı gönderdiğine göre bana yardım etme
