Kocası tamamen soyunduğunda Defne hızlıca gözlerini kapatarak sakinleşmek için birkaç nefes aldı.
Günlerdir adam yürüsün diye dualar edip yalvarırken, onunla ilgili hayaller kurarken iş başa düştüğünde böyle hissedeceğini akıl edememişti.
Yatağın ağırlıkla birlikte çökmesiyle onun yanına geldiğinin farkındaydı ama hiçbir şey yapmadan uzanmasıyla gergince kirpiklerini çok az araladı. Örtüyü çekip yattığını hatta diğer günler olduğu gibi ona sırtını dönmeye niyetlendiğini fark edince derin bir nefes alarak kirpiklerini araladı.
“Madem uyuyacaktın, neden korkuttun beni!” diye söylenerek sırtını yastığa verdi. Pantolonu ile rahat edemeyince duraksadı. Hafifçe kıkırdadı.
Murat, arkasını dönmeden “Delirdin,” diye mırıldandı. “Kendi kendine gülmeler de başladığına göre…”
Defne, rahatlamak iç
