Murat, kızın halini görünce anında sustu.
Dedikleriyle tamamen çileden çıkmıştı ama kızı ağlatmak da istemiyordu. Çenesini kapalı tutmak için kendisiyle büyük savaş veriyordu. Dişlerini sıkıp birkaç saniye bekledikten sonra yavaşça konuşmaya başladı.
“Defne, ben sana ne yaptım?” diye sordu.
Defne cevap vermek yerine usul usul ağlamaya devam etti.
Murat, sesini ayarlayamasa da sakin konuşmaya çalışarak “Ne istersen vereyim, ne istersen yapayım diyorum, daha da ne yapabilirim bilmiyorum. Söyle. Ben akıl edemiyorum, artık delirdim, sen söyle… Yapmazsam o zaman ağla. Ama böyle ağlayıp ilk dakikadan ben evime gideceğim deme,” dedi.
İstemese de sesinden çaresizlik akıyordu.
Defne, başını sağa sola sallayıp “Sonra gidemem,” dedi. “İstesem de gidemem. Gitmek isteyeceğimi biliyorum.”
Murat,
