“น้ำไม่สน น้ำจะอยู่กับพี่ภู ถ้าพี่ภูไล่น้ำไป น้ำก็จะไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น” ลำธารพูดอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า เพราะหล่อนรู้ว่ายังไงภูรีก็คงไม่ปล่อยให้หล่อนไปอยู่กับคนอื่นอย่างแน่นอน
“น้ำครับ มีเหตุผลหน่อยซิ พี่ไม่รู้หรอกนะ ว่าน้ำคิดจะทำอะไร แต่พี่อยากให้น้ำรู้ไว้ว่า สิ่งที่น้ำกำลังคิดและกำลังจะทำน่ะมันคงไม่เป็นผลดีอะไรกับน้ำหรอก ทางที่ดีน้ำกลับกรุงเทพฯ เสียดีกว่า ตอนนี้ยังทัน หรือว่าจะเอารถพี่ไปก็ได้ เดี๋ยวตอนกลับพี่นั่งรถทัวร์กลับเอง” ภูรีพยายามชักแม่น้ำทั้งห้ามาหว่านล้อมลำธาร เพื่อให้หล่อนรู้ว่าตอนนี้หล่อนกำลังทำผิดอย่างมหันต์ แต่ดูเหมือนมันจะเข้าหูซ้ายแล้วทะลุออกหูขวาของลำธารไปเฉย ๆไม่ได้สะกิดสะเกาความรู้สึกนึกคิดของลำธารแม้แต่นิดเดียว
“ไม่กลับ!!! น้ำบอกพี่ภูแล้วไงว่าไม่กลับ ถ้าพี่ภูยังมาบังคับน้ำอีกละก็ น้ำจะหนีตามผู้ชายไปจริง ๆ ด้วย แล้วจะไม่กลับมาอีกเลย แล้วพี่ภูเองนั่นแหละ ที่จะต้องรู
