TRISTAN XAVIER
Naunang humakbang si Russell, kaysa sa akin. Nasa likuran niya lang ako nakasunod ng tingin. Nag-alis ako ng bara sa lalamunan nang tumigil siya sandali sa paghakbang sa unahan ko at nakakunot noo na bumaling ng tingin sa akin.
"M-may inaantay pa ba tayo?" tanong niya sa akin kaya hindi ko mapigilan ang mariin pagpikit ng aking mata dahil nahuli niya ako pinanonood siya. Upang pagtakpan ang nahihiya pakiramdam nagkunwari ako hindi nagustuhan ang tanong niya sa akin.
"Tsk! Wala, lakad ka lang," irap ko pa sa kaniya at binilisan ang paghakbang upang lampasan ko siya sa unahan.
Nakiramdam ako kung anong gagawin niya sa akin. Kung aangal ba siya? Kung magmamaldita ba siya sa akin? Pero ang nasa isip ko ay hindi nangyare maliban sa narinig ko ang tawag niya palagi sa akin na
