พ่ายรักคุณเลขาตัวร้าย

6 โต๊ะเลขาหายไปไหน

6

โต๊ะเลขาหายไปไหน

พริมากลับมาถึงบ้านเธอเล่าเรื่องที่วันนี้เธอไปสัมภาษณ์งาน พ่อกับพี่ชายก็ถามทันทีว่าผ่านหรือเปล่า

“เป็นยังไงบ้างสอบสัมภาษณ์ผ่านหรือเปล่า” พ่อของเธอถามขึ้นด้วยความอยากรู้และมีความหวังว่าลูกสาวจะสมหวังในสิ่งที่ตั้งใจ

“ผ่านสิคะ” พีรวัสยิ้มออกมาเมื่อได้ยินว่าน้องสาวผ่านการสัมภาษณ์

“ผ่านแล้วทำไมถึงได้ทำหน้าเหมือนไม่ดีใจอย่างนั้นล่ะ” พีรวัสถามน้องสาวของเขาอย่างสงสัยจนเขาเผลอคิดไปว่าพริมารู้ว่าทิศเหนือเป็นเจ้าของบริษัทเลยไม่อยากทำงานที่นั่น

“ก็เจ้าของบริษัททำตัวแปลกๆ แปลกจนพริ้มเกือบจะไม่อยากทำงานด้วยแล้วแต่เงินเดือนที่เขาให้ก็มากกว่าที่อื่นพริ้มเลยยอมทำไม่อย่างนั้นพริ้มไม่ทำแน่ๆ เพี้ยนๆ ยังไงไม่รู้” เมื่อพีรวัสได้ยินอย่างนั้นก็งงว่าพริ้มพูดเหมือนกับว่าเจ้าของบริษัทที่พริ้มหมายถึงเป็นทิศเหนือ

“แปลกยังไง” พีรวัสถามน้องสาวของเขาพ่อของเธอก็รอฟังด้วยเหมือนกันว่าแปลกของพริมานี่คือแปลกยังไง

“ไม่รู้ว่าแปลกยังไงแต่ก็แปลกๆ แต่ก็ต้องทำอยู่ดี จะถอยตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วเพราะได้เซ็นต์สัญญาทำงานเรียบร้อยแล้ว

“โอเค แปลกแต่ให้เงินเยอะก็ทำๆ ไปก่อน” พีรวัสได้แต่เกาหัวเพราะเขาเองก็ไม่เข้าใจเรื่องราวแล้วเหมือนกัน

*****************************************************************************************************

บริษัทของทิศเหนือ

วันนี้เป็นวันแรกที่พริมาต้องมาทำงานวันแรกเธอตั้งใจแต่งตัวให้ดูดีที่สุดเพราะตำแหน่งของเธอคือตำแหน่งที่ต้องอยู่ข้างๆ เจ้าของบริษัทเพราะฉะนั้นแล้วเธอต้องดูดีที่สุดเท่าที่เธอจะดูดีได้

“พ่อขาวันนี้พริ้มจะไปทำงานวันแรกพ่ออวยพรให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ” พริมาเดินมากอดพ่อพร้อมกับอ้อนขอคำอวยพรจากพ่อของเธอ พริ้มสนิทกับพ่อมากๆ เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอก็มีแค่พ่อกับพี่ชายเท่านั้น

“พ่อขอให้หนูทำงานวันแรกอย่างราบรื่นขอให้หนูทำงานอย่างมีความสุข” เทวินบอกกับลูกสาวของเขาพร้อมกับลูบหัวเธออย่างเอ็นดูลูกสาวคนเดียวของเขา

“เสร็จหรือยังพี่เสร็จพอดีเลยวันนี้พี่ไปส่งทำงานนะ” พีรวัสที่แต่งตัวลงมาเพื่อที่จะไปทำงานเช่นเดียวกันถามพริมาเมื่อเห็นว่าเธอยังคงนั่งจัดกระเป๋าอยู่ที่โซฟา

“เสร็จแล้วค่ะพี่พีร์” พริมาลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาพีรวัสเพราะเธอไม่อยากทำให้พี่ชายเสียเวลาเธอจึงตื่นมาเตรียมตัวแต่เช้า

“พ่อคะหนูไปทำงานก่อนนะคะ” พริมาบอกกับพ่อพลางโบกมือให้กับพ่อ

“พ่อครับผมก็ไปทำงานก่อนนะครับ” พีรวัสเองก็ไม่ลืมที่จะบอกพ่อของเขาอย่างที่เคยทำอย่างนี้ทุกวัน

“ตั้งใจทำงานนะลูกทั้งสองของพ่อ” เทวินรู้สึกอุ่นใจและวางใจ

พีรวัสมาส่งน้องสาวที่หน้าบริษัทก่อนที่เขาจะไปทำงานของเขาซึ่งก็ไม่ไกลกันมากทำให้ทั้งสองคนเดินทางมาทำงานด้วยกันได้

“ไว้เลิกงานพี่มารับนะ โชคดีนะน้องรักของพี่” พีรวัสบอกกับพริมาก่อนที่เธอจะโบกมือให้กับพี่ชายพร้อมกับยิ้มร่าเพิ่มความสดใสให้กับพี่ชายของเธอ

“นี่เราต้องทำงานแล้วสินะ จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ แต่ยังไงเราก็ต้องสู้สิ เพราะเราเลือกแล้ว” พริมาเดินเข้าไปในบริษัทพนักงานที่อยู่มานานก็จ้องมองเธอที่เดินเข้ามาอย่างไม่ละสายตาพลางซุบซิบ

“นี่หรือเปล่าเลขาของบอสคนใหม่ที่ได้ยินเขาพูดกันว่าผ่านตั้งแต่ไม่ได้สัมภาษณ์” เสียงซุบซิบของสาวๆ พนักงานแม้จะเป็นการซุบซิบแต่พริมาก็พอที่จะได้ยินและเรียบเรียงมันเป็นประโยคและจับใจความได้แต่เธอก็ทำได้แค่ปล่อยผ่านเท่านั้น

พริมาเองก็ยังไม่ชินกับการบรรยากาศแบบนี้สักเท่าไรแต่เธอก็ทำใจดีสู้เสือ เธอเดินไปที่โต๊ะทำงานของเธอโดยไม่สนใจผู้คนรอบข้าง พริมาเดินตรงไปยังที่พี่ผู้หญิงที่เป็นเลขาชั่วคราวบอกกับเธอตั้งแต่วันที่เธอมาสอบสัมภาษณ์

พริมาเดินมายังตำแหน่งที่พี่ผู้หญิงคนนั้นบอกเมื่อสองวันก่อนแต่เธอกลับไม่เจอโต๊ะทำงานของเธอ

“แล้วโต๊ะที่พี่เขาบอกมันอยู่ที่ไหนแล้วเราจะไปถามใครได้ล่ะเนี่ย” พริมายืนงงอยู่อย่างนั้น สักพักก็เห็นพี่ผู้หญิงคนนั้นเดินมาหาเธอ พริมาจึงรีบถามพี่ผู้หญิงคนนั้นทันที

“พี่คะ โต๊ะทำงานของหนูที่พี่บอกมันหายไปไหนล่ะคะ”

“พอดีว่าพี่กำลังจะเดินมาบอก แต่ก่อนโต๊ะทำงานของเลขาก็อยู่ตรงนี่แหละเพราะนี่คือหน้าห้องของบอสแต่มาวันนี้บอสสั่งให้เอาโต๊ะของเลขาเข้าไปในห้องทำงานของบอส โดยบอสให้เหตุผลว่าอยากดูการทำงานของเลขาคนใหม่ไปซักระยะและจะได้สอนงานไปด้วย” พริมาได้ยินอย่างนั้นก็พอเข้าใจได้

“ถ้าอย่างนั้นพริ้มเข้าไปได้เลยมั้ยคะ” พริ้มถามพี่ผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่เข้าใจว่าเธอเข้าไปได้เลยหรือต้องรอเจ้าของห้องมาก่อนเพราะนั่นเป็นห้องของท่านประธานของบริษัท

“นี่จ๊ะกุญแจห้องเข้าไปก่อนบอสได้เลยเพราะกว่าบอสจะมาก็อีกสองชั่วโมงเพราะตอนนี้พึ่งเก้าโมง”

“หนูเข้าไปได้เลยใช่มั้ยคะ” พริมาถามย้ำกับพี่ผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง

“เข้าไปจัดโต๊ะรอก่อนได้เลยส่วนงานที่พริ้มต้องทำก็รอให้บอสสั่งงานเพราะงานทุกอย่างของเลขาบอสจะเป็นคนจัดการและสั่งทั้งหมด” พริมาพยักหน้าให้กับพี่ผู้หญิงคนนั้นแล้วเธอก็เดินจากพริ้มไปโดยที่พริ้มยังไม่รู้เลยว่าเธอชื่อว่าอะไร

พริมาเดินไปไขกุญแจก่อนจะเข้าไปในห้องทำงานและนี่คือครั้งที่สองที่เธอเข้ามาและต่อจากนี้เธอจะต้องมาห้องนี้อีกไม่รู้ว่านานเท่าไร พริมากำลังจัดโต๊ะทำงานของเธอจนเป็นระเบียบเรียบร้อยก่อนที่เธอจะจดว่าเธอต้องเอาอะไรมาเพิ่มที่โต๊ะทำงานของเธอ

“แค่นี้ก็เรียบร้อยขาดแค่ของใช้เล็กๆ น้อยๆ อย่างแจกันดอกไม้พรุ่งนี้ค่อยเอามาแล้วกัน แล้วก็ต้นกระบองเพชรเล็กๆ สองสามต้นก็น่าจะดี โต๊ะทำงานจะได้น่ารักดี อ๋อ!! อีกอย่างผ้าปูโต๊ะทำงานมินิมอลๆ” พริมาพูดไปก็จดไปด้วยเพราะเธอเป็นคนที่ลืมเร็วมากๆ

ครืด !!!! เสียงประตูเลื่อนที่หน้าห้องดังขึ้นพริมาก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของห้องคงมาที่ห้องทำงานแล้วเธอจัดโต๊ะเพลินจนลืมไปว่าผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว